جالب بود، جامعه ای داریم بس ریاکار و به این ریاکاری عادت کرده ایم و برای خیلی از ماها زندگی بدون این عادت خیلی سخت است

مخالفم. یعنی با 28 سالش مخالفم. خوبه ویدیوی گلسرخی جلوی چشمتونه. الان مردم بیشتر مزخرف میگن با اون موقع؟ متاسفانه مثالی زدی که بدیلی در اون موقع نداره. به مثال های دیگه فکر کن. حداقل الان مردم وقتی حرف میزنن میشه جوابشونو منطقی داد

"آن کس که بخواهد به دیگری ظلم نکند، به واژه ها سخت می گیرد."
بسیار سخن حکیمانه و ظریفی ست. فراموش اش نخواهم کرد. به گمان ام کنفوسیوس هم بابت این گزین گویه به شما رشک ببرد و بگوید که، کاش من آن را گفته بودم!

اشکال از نحوه قانونی کردن عرف هم برمی خیزد. معمولا برای جلوگیری از تجاوز به حقوق دیگران قانون وضع می شود نه برای انواع مدل های پوشش. اگر قانون را دقیق کنند و کلمات را تعریف کنند ماجرا تبدیل می شود به یونیفرم پوشی. اون وقت نشانه های دیگری باز جای بی محلی به حجاب دولتی یا نشان دادن فردیت رو می گیره با کلمه فردیت می خوام گروه ها رو هم بگم مثلا همیشه یک زن قدیسه از لباسش هم از یک زن عادی و از یک ... و این قصه از این راه حل نمی شه که نمی شه. در حالیکه تو همه دنیا در مورد لباس بیشتر عرف کار می کنه تا قانون و هر کدوم به جای خودشون. اما ما یک اصراری داریم که همه رو یک شکل بکنیم یا ببینیم.
شما اگه یک مرد رو با شلوار نارنجی ببینی چیکار می کنی؟ حکم دقیقش چیه؟ روسری رنگی ترکمن اگه زن روستای گنبد بپوشه و شل سرش کنه چه حکمی داره، اگه بیاد و بخواد پیتزا بخوره چه حکمی داره؟ عین همین چیزا در مورد انواع موسیقی هم اتفاق افتاده، که بحث نمی کنم.
من تمام مشاهداتی رو که نوشتید از روی دقت و سنجش می بینم، شاید اختلاف فقط این باشد که من اون مردم رو مقصر نمی بینم و به نقش کلمه ها در این جور موارد اعتقاد ندارم، چون نشانه ها برای کاری که انجام میدن تولید و باز تولید می شن و کلمات باید همیشه دنبالشون بدوند.

اولا خدمت سردبير محترم عرض شود من خواننده کمی گيج شده ام.
وقتی روی بخش انديشه زمانه کليک ميکنم. حداقل با سابقه قبلی انتظارم خواندن متن هايی است که يا تحليل گر باشند يا منتقد. غير اين معنی انتخاب ان را نميفهمم. نوشته ی برگزيده ی اقای بهشتی نه تحليلی بود و انتقادی و نه بر پايه ی انديشه استوار بود. هر خواننده از خواندن اولين جمله تضاد ميان عبارات و مشخص نبودن توصيفات را در ان ميديد.
اما سر از بخش انديشه ی زمانه در اورد مانند اينکه اينجا بازی گردان لوتو است. جالب است بخواهيم دليل گذاردن ان را پيشگويی نقد اقای عبدی کلانتری بر ان بشماريم يا انرا به فال نيک بگيريم که انگاه بيشتر اينجا ازمايشگاهی ميشود که هميشه هم اجناس قلابی وزن نميشوند. از سويی ميتواند هر کس که مدرکی د ارد در وبلاگ خويش بخشی بنام انديشه باز کند تا از پيش زمينه ای بر انتخاب شدنش درینجا گردد. نميدانم معيار ها کجاست. اين در حاليست که بخش لينکدونی سايت شما خاک ميخورد وحتی نوشته هايی در قبل که شايد بيشتر در ترازوی انديشه وزن داشتند انجا رانده شدند. ايا اشنايی شما با سايتها تصادفی است و اگر نيست که خب فکر ميکنم ميتوان کمی به وبلاگها سر زد شايد انتخاب های بهتری يا باشد يا اصلا اينقدر ازينگونه انتخابها زياد باشد که امکان اوردنش ميسر نباشد.

درباره نوشته ی اقای ميردامادی هم همين مشکل است. من بيشتر تکرار شواهدی از انچه علتش ميناميدند بنام سخت نگرفتن واژه و ازين نوع ميباشد و تاکيد براينکه چنان الفاضی از برای بقای صاحب ان مکان است و بس. غير اين مفهوم تهی بودن مفاهيم کلمات فوق را نفهميدم. حجاب و بی حجاب و بد حجاب در ايران شايد مرزهای مشخصی در توصيف نداشته باشد اما بدون مرز هم نيستند و اگر به برخوردهای تمام اين سالها نگاهی بيندازيد مرزهای انرا خواهيد شناخت. اگر چنين عباراتی تهی از معنی جلوه ميکنند بخاطر بديهی بودن پايه ای انها در محدود کردن ازادی انسانها چه بصورت دلخواه يا چه الزام ميباشد. اين ممکن است برای شما کلمه بد حجابی باشد برای من تمام جملات اذانی باشد که يا کسی ميخواند يا مسجد ان را پخش ميکند. اگر بخواهيم کمی عميق شويم مشکل در الزام اور کردن انها نيست.

ديگر اينکه درباره نوشته ی شان فقط ميخواستم نظر شخصيم را عرض کنم<
فکر ميکنم سيستم حکومتی ايران بهر حال کنترلی نسبت به اجرای قوانينش ميخواهد داشته باشد. ازينرو مستقيم يا غير مستقيم مکانهای بسته را موظف کرده يا ميکند که اين قوانين اجرا گردد يا با تذکر مامور حکومت شايد به ان مکان صورت گيرد يا با بخش نامه و اگرتذکری صورت نگيرد فقط از سياست های شل کن و سفت کن انهاست که مطلبی حثی جداگانه است که بايد برويد از انها که از اصلاح طلب و تندرو در ايران سياستهای عدم تشنج ولی اسلامی را دارند بپرسيد.
غير اين هميشه اين امکان وجود دارد که تذکر صورت گيرد. من هم نميدانم اصلا چنين جملاتی هميشه بخشنامه ايست يا غير اما فکر ميکنم اماکن يا حتی مغازه يا بسياری بوده يا هستند که بخشنامه دريافت کرده اند غير اين فرض ميگيرم که صاحب ان مکان خود ان نوشته را بچسباند. ايا مگر چيزی جز ياداوری اجرای ان قانون است. صاحب مکان نوشته را ميچسباندو خانمی مشتری هم وقتی وارد ان مکان ميگردد روسريش را از سر بر نميدارد. چون هردو ملزم به اجرای قانونی هستند که مامور ان از عدم اجرای ان حتی در موردی با خبر شود بر هردوی انها گران تمام خواهد شد. گران نه به معنی از دست دادن بقای کاسبيست بلکه وحشت از ندانستن انچه پيش خواهد امد است.

شما نوشته ايد< یعنی از شما خواسته نمی‌شود که حجاب را رعایت کنید یا رعایت آن در این مکان الزامی است. / من فکر ميکنم هم نويسنده و هم کسی که انرا رعايت ميکنند الزام انرا در يافته اند. اگر مغازه دار انرا چنانچه برای بقای خويش ميچسباند خانمی که انرا رعايت ميکند برای بقای حرمت و توهين نگشتنش انرا را رعايت ميکند.. نه اينکه ممکن است هر لحظه مورد توبيخ و توهين قرار گيرد. شما اينها را چه مينماميد. نه اينکه هميشه سايه ی اين کنترل در فضاهای نيمه بسته مانند مغازه ها هم وجود داشته و هنوز دارد. اين فضای رعب و وحشت ايا حقيقت ندارد؟ نه اينکه اين نوشته ها مفهوم اينرا دارند که فراموش نکنيد قانون را اجرا کنيد. غير اين مودبانه بودن ان در بسياری موارد نقض تاکيد اميز بودن ان نيست. مکانهای بسياری وجود دارند که سيگار کشيدن را ممنوع ميدانند و مينويسند لطفا سيگار نکشيد. اگر شما سيگار روشن کنيد به شما ميگويند معذرت ميخواهيم بفرماييد بيرون. يا بياييد اين گوشه اين گوشه اينکاررا انجام دهيد .
شما انتظار داريد ان الفاظ که نام برديد چه مفهوم ديگری داشته باشند؟ غيراين نميدانم چرا رعايت فقه فرعی را باعث ريا کاری جامعه نام ميبريد. چرا تاکيد روی اين کلمه؟ ايا عدم رعايت فقه (چه ميدانم اصلی) باعث ريا کاری نميشود. ببخشايد که اطلاعات دينی من بسيار بسيار ضعيف است ولی چند تا از اصول فقه را نام ببيرد و بفرماييد که چگونه الزام ان باعث ريا در جامعه نشده اند. يا اينکه گمان ميبيرد حداکثر مردم بر سر اصول توافق دارند و مشکل سر فرعيات است. انگاه بستگی دارد کلمه ازادی را چگونه توصيف ميکنيد.
نکته ديگر اينکه به دوست اصلاح طلب خود اشاره کرديد که در راديو تلويزيون مجری شده برای امرار معاش. ايا اين امر خود ريا نيست؟ ايا تمامی افراد برای امرار معاش حاضر به تحويل مزخرفاتی به مردم هستند. يا اينکه من نوعی ح ندارم انتخاب شغلی عزيز را با توجه به مشکلات ماليش زير سووال برم؟ شايد ايشان بايد بياموزند اول به خود ظلم نکنند.

در عبارت پايانی شما مفهوم به ديگری ظلم نکردن را نفهميدم/

ببخشيد من مدتهاست به نوع نگارش فارسی خود دقت نميکنم و از جابجايی دستوری لغات و غيره اشکالات پوزش ميخواهم

در ضمن درباره ی مکانهای دولتی بهتر است ديگر چيزی نگوييم.... سالهايی بود که جايی هم نيمنوشتند در دانشگاه با استين کوتاه وارد نشويد ولی دستان بسياری را با تيغ خراشيند و افراد زيادی يقه بسته وارد دانشگاهها ميشدند چون به بقای خويش يا بهتر بايد گفت اينده ی خويش نگاه ميانداختند
. اکنون نه که با فرع دين بلکه با اصل دين بسيار ساده تر شده است.
فکر نميکنيد که باوربه ايدوولوژی در ارتباطات انسانی ريا را از طرف مقابل ميطلبد چه در فرع چه چه در اصل؟
موفق باشيد
عليرضا

tashih
paragraph chehaaromam,
jomleh dovvom baayad beshavad :
benazare man

اتفاقا بعضي وقتها که به تلويزيون نگاه مي کنم يا راديو گوش مي دم به اين فکر مي کنم که چقدر خوشحالم که مجري نيستم.واقعا تظاهر کار مشکليه!!!
خوشحالم که مجبور نيستم زندگي رو از طريق تظاهر مطلق!سپري کنم.