نامه زندانیان سیاسی سابق به مجامع بین‌المللی

از آغاز «کودتای انتخاباتی» ۲۲ خرداد تا به امروز هزاران نفر در تهران و شهرهای دیگر ایران بازداشت و یا به قهر ناپدید شده‌اند. تعداد بازداشتی‌ها چنان زیاد است که غیر از زندان‌های رسمی و بازداشتگاه‌های مخفی و موقتی تعدادی از آن‌ها را در زیر زمین وزارت کشور و همچنین در کمپی در اطراف تهران جا داده‌اند. خانواده‌های بازداشت شدگان در بی خبری و نگرانی به‌سر می‌برند.

بازداشت‌ها و ناپدید کردن انسان‌ها به قهر، توسط سپاه پاسداران، نیروهای بسیج و زیر نظر وزارت اطلاعات و شبکه مخوف دادستانی ۲۰۹ زندان اوین، که به وزارت اطلاعات وصل است، صورت می‌گیرد. گزارش‌ها حاکی است که شکنجه در زندان‌ها برای گرفتن اطلاعات و وادار ساختن زندانی به اعتراف‌های دیکته شده و پروژه اعتراف‌گیری گسترش یافته‌است. سانسور کامل رسانه‌ای مانع از انتشار همهٔ فجایع است.

وزارت اطلاعات و دستگاه قضائی جمهوری اسلامی با اعترافات اجباری و ایجاد سناریوهایی از پیش تعیین شده، قصد دارند مسئولیت جنایت‌های نیروهای انتظامی ـ امنیتی و لباس شخصی‌ها در خیابان‌ها و نیز حمله به کوی دانشگاه تهران و شیراز در صبح‌گاه ۲۴ خرداد و ضرب و شتم و قتل دانشجویان را به بازداشت شدگان اخیر نسبت دهند. بیم آن می‌رود که این شیوه‌های رسوا ضمن ایجاد رعب و وحشت در بین مردم به اعدام‌های سیاسی و سرکوب خشن در جامعه بیانجامد. خطر اعدام‌های سیاسی جدی است.

زخم فجایعی که در دهه ۶۰ در زندان‌های ایران رخ داد، هنوز بر جامعه سنگینی می‌کند. ما، زندانیان سیاسی سابق عمیقاً نگران تکرار آن فجایع هستیم. ما بر پایه تجربه‌های تلخ مان می‌دانیم که شکنجه و اعدام چه اثرات ویرانگری به لحاظ جسمی و روانی بر شکنجه شدگان، خانواده‌هاشان و همچنین بر کل جامعه به جا می‌گذارد. ما شاهد شکنجه‌های وحشتناکی بودیم که بازجویان و شکنجه گران برای وادار ساختن زندانیان به توبه و انکار عقایدشان و همچنین مجبور کردن آن‌ها به اعترافات ساختگی بکار می‌بردند.

ما ضمن هشدار به محافل دفاع از حقوق انسانی و ابراز نگرانی نسبت به خطر جانی بازداشت شدگان خواهان آن هستیم که کلیه زندانیان سیاسی در ایران بی قید و شرط آزاد شوند و شکنجه و اعدام لغو گردد. درخواست ما به ویژه متوجه نهادهای حقوق بشر بین‌المللی و سازمان ملل است که با امکانات و اختیارات خود مانع جنایت‌هائی گردند که هم اکنون در زندان‌های ایران در حال وقوع است.

ما همصدا با دیگران ازآقای بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل می‌خواهیم که تا دیر نشده نماینده ویژه‌ای برای بازدید از زندانها به ایران اعزام دارد.

رونوشت به:
-آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد

-شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

-سازمان عفو بین الملل

-دیده بان حقوق بشر

-فدراسیون بین المللی جوامع دفاع از حقوق بشر

-کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران