گفتگو با ابراهیم مددی پس از آزادی از زندان

کوهیار گودرزی

کارگران ایرانی باید بتوانند مثل کارگران هند و لبنان از حقوقشان دفاع کنند.

ابراهيم مددى،نايب رييس سنديكاى كارگران شركت واحد، پس از گذراندن بيش از چهار ماه زندان، در روزهاى پايانى آذر ماه آزاد شد. كوهيار گودرزى در گفتگو با ابراهيم مددى، علت بازداشت و نيز روند قانونى منجر به آزادى و تبرئه وى را جويا شده است:

به مناسبت همبستگى با آقاى منصور اسانلو ، جامعه بين الملل (اتحاد بين المللى كارگران) تصميم به برگزارى نشستى اعتراض آميز گرفت. ما و دوستان سنديكايى در ايران براى پشتيبانى از اين اقدام، در روز هجدهم مردادماه، تصميم گرفتيم به منزل جناب اسانلو برويم و از خانواده و بويژه مادر ايشان كه بيمار بود، دلجويى كنيم. ما می خواستيم با اين اقدام كوچك سهمى ناچيز را در راستاى تصميم جامعه بين المللى، ادا كرده باشيم. در آن روز بنده به اتفاق همسرم، داود رضوى و يعقوب سليمى، زودتر رفته بوديم تا مقدمات لازم را براى حضور دوستان فراهم آوريم. متاسفانه ما توسط پليس امنيتى بازداشت شديم. بازداشت بنده چهار ماه و هشت روز طول كشيد و ديگران هم يك هفته الى يك ماه در بازداشت بودند كه با كفالت و وثيقه آزاد شدند. آخرين آنها من بودم كه در دادگاه بدوى شعبه 28 دادگاه انقلاب به دو سال زندان محكوم شدم. با تلاشى كه از طرف وكلاى من آقايان دكتر يوسف مولايى و پرويز خورشيد انجام شد و اعتراضى كه به راى وارد كردند، خوشبختانه در شعبه تجديد نظر اين راى رد وحكم تبرئه بنده توسط اين دادگاه اعلام شد و من در روز يكشنبه 25 آذر ،ساعت ده و نيم از زندان قزل حصار آزاد شدم.

جنابعالى در صحبت هاى خود گفتيد كه از زندان قزل حصار آزاد شديد، در حالى كه در خبرها آمده بود كه شما در زندان اوين بسر مى بريد. روند انتقال شما، از زندان اوين به قزل حصار چگونه بود؟
ما به محض بازداشت، به كلانترى منطقه نارمك منتقل شديم. بعد از 24 ساعت، بنده به اتفاق چند تن ديگر از دوستان سنديكايى به زندان 240 اوين و در سلول هاى انفرادى، منتقل شديم. در يك ماه اول دوستان من، از زندان آزاد شدند و بنده به اندرزگاه هشت اوين رفتم و سپس بعد از حدود 33 روز به زندان قزل حصار(اندرزگاه شماره 3) منتقل شدم كه با گذشت دو ماه، حكم تبرئه و آزادی ام صادر شد.

انتقال شما به زندان قزل حصار به چه دليل صورت گرفت؟
اين سوالى بود كه براى خودم هم مطرح بود.در هر حال بعدا متوجه شدم كه در زندان عرفى وجود دارد به اين شيوه كه با تخلف زندانى، او را به زندان سخت ترى منتقل می كنند. همسرم و وكلا پيگيرى هايى را در اين زمينه کردند، ولى در نهايت ما علت اين جابجايى را متوجه نشديم. ظاهرا مسئولين گفتند كه اينها جزو زندانيان عمومى محسوب می شوند و با جابجايى ديگر زندانيان، ايشان هم به زندان قزل حصار منتقل شدند.

شما، جناب اسانلو و ديگر اعضاى سنديكا، بارها بازداشت و زندانى شده ايد؛ در حالى كه بارها اعلام كرديد كه خواسته هايتان صرفا صنفى است. حقوق صنفى كارگران در ايران چگونه است؟
مطابق آمارى كه از طرف وزارت كار اعلام شده است، تعداد كارگران ايرانى در حدود پانزده تا شانزده ميليون نفر است. متاسفانه طبقه كارگرى ايران از داشتن تشكل هاى مستقل مانند تشکل سنديكايى، اتحاديه و غيره، محروم هستند. در واقع بر اساس قوانين بين المللى كار، كارگران بايد از اين حقوق برخوردار باشند، ولى در ايران اين قوانين اجرا نمی شود و جامعه كارگرى، متضرر می شود. سنديكاى كارگران شركت واحد باسابقه اى بيش از چهل سال، در طول فعاليت صنفى خود، از حقوق كارگران شركت واحد، دفاع كرده است. اين سنديكا طى ساليان گذشته، كمابيش تاثيرات مثبتى را بر روند اجراى قوانين بين المللى كار و نيز حقوق صنفى آنها، گذاشته است. فعاليت هاى اخير سنديكا كه از چهار، پنج سال پيش آغازشده است؛ متاسفانه بر خلاف اصل 26 قانون اساسى- كه طى آن به شهروندان براى دفاع از حقوق خودشان، اجازه مىدهد كه تشكيلات مستقل داشته باشند- با موانع روبرو شده و با ما رفتارهاى نامناسبى شده است. به شكلى كه هم اكنون آقاى منصور اسانلو در زندان و تعداد زيادى از دوستان سنديكايى ما دچار مشكل بيكارى هستند و پرونده هاى آنها در مراجع مختلف قضايى در دست بررسى است. اميدواريم كه مقامات و مسئولان ايران، نسبت به اجراى حق سنديكايى كارگران ،اهتمام کنند تا كارگران ايرانى بتوانند مانند كارگران ساير نقاط جهان يا حداقل آسيا (مثل كشورهاى هندوستان، فلسطين، لبنان) بدنبال حقوق صنفى و كارگرى خودشان باشند.

وضعيت كارگران شركت واحد و همينطور اعضاى سنديكا، در حال حاضر به چه صورت است؟
متاسفانه تعدادى از اعضاى سنديكا، هم اكنون بيكار هستند كه ما در تلاشيم آنها را به كار برگردانيم. وضعيت عمومى كارگران شركت واحد هم جدا از وضعيت جامعه عمومى ايران نيست. دستمزدها در سطح بسيار پايين است. با تورمى كه در جامعه وجود دارد، زندگى كارگران به سختى می گذرد. كارگران شركت واحد و رانندگان اتوبوس رانى، با توجه به شرايط سختى كارى كه دارند، از وضعيت مناسب معيشتى، آن چنان كه شايسته آنها باشد،برخوردار نيستند. گرانى هاى اخير، بيشترين سنگينى را روى زندگى كارگران گذاشته است. خود مسئولين هم در گفته هاى خود، بعضا به اين موارد اشاره مىكنند. ما از مسئولين تقاضا داريم تا شرايط بازگشت به كار فعالان سنديكايى را هر چه زودتر فراهم کنند تا اين گروه از كارگران كه به حق در راه حقوق ديگر كارگران، فعاليت می كنند، بتوانند با آرامش در كنار خانواده خود، زندگى و از حقوق صنفی شان نيز دفاع كنند.

وضعيت آقای اسانلو در زندان چگونه است و آيا تلاشى هم براى آزادى او صورت گرفته است؟
آقاى منصور اسانلو از ناراحتى هاى جسمانى زيادى رنج می برد كه مهمترين مساله، بيمارى چشم ايشان است. مطابق تجويز پزشكان معالج و موافقت مسئولين مربوطه در زندان اوين، ايشان بصورت هفتگى به خارج از زندان رفته و به درمانگاه مربوطه مراجعه می كند. چشم ايشان بصورت مرتب توسط پزشكان مورد معاينه قرار می گيرد و قرار است ظرف هفته آينده، عملى روى چشم آقاى اسانلو، انجام شود. با توجه به بيمارىهاى قلبى، كليوى و ناراحتى كمر ايشان، تلاشى از طرف همسر و وكلاى جناب اسانلو، آقايان دكتر يوسف مولايى و پرويز خورشيد، صورت گرفته تا بتوانند زمينه هاى لازم براى آزادى يا مرخصى درمانى ايشان را،فراهم آورند.