مشهد به دلیل مذهبی بودن خیلی مورد بازدید خارجی ها نیست. اگر اصفهان یا یزد برید، توریست های خارجی ها رو با دوربین تو مساجد می بینید.

خوب بود. ایکاش از همون اول بی طرف می نوشتی که اینقدر بهت توهین نمیشد.
ما تو فارسی میگیم احترام هرکس دست خودشه. مثلهای زیاد دیگه ای هم داریم. سعی کن یاد بگیری و به خاطر داشته باشی.

خیلی جالب بود که قبل از دیدن مادر مهدی دلهره داشتی!

تهران اروپایی نیست، موافقم. مذهبی هم نیست، درست است. اما نماهای شرقیی دارد که اگر با یک تهران شناس واقعی همسفر بودید حتما نشانتان می داد. تهران چون نسبت به سایر شهرهای مهم ایران قدمت بسیار کمتری دارد، شاید در برخی موارد به این لحاظ کمتر مورد توجه قرار می گیرد. اما ساختمان های قدیمی و بافت قدیمی دارد که دیدنش برای علاقه مندان جالب است.
من نمی دانم چقدر در تهران بودید. آیا مشاهدات و بازدیدها به همان هایی که گفتید ختم می شود؟ اگر چنین است، تقریبا چیزی ندیدید. من گزارشی از بازدید از کاخ ها، موزه ها، بناهای قدیمی، پارک های مهم و یا تفرجگاههای اطراف تهران ندیدم. نوروز زمان مناسبس برای بازدید از این مکان ها است.
توجه نکردن به این نکات از ارزش گزارش شما کم می کند.
گزارشی که در آن از دستکش ظرفشویی حرف زده می شود ولی هیچ اشاره ای به موزه جواهرات تهران که در نوع خود بی نظیر است و یا موزه ایران باستان نمی شود!
م

Afarin,shoma ham irani hastid!.

در ورودی مسجد، چادر هست که به خارجی ها میدن. البته من و دوستام چند سال پیش رفتیم و چون چادر نداشتیم و اصرار هم داشتیم که بریم تو به ما هم دادن. تمیز هم بود. شما هم میتونستید از همین روش استفاده کنین! اینقدر هم قضیه رو پیچیده نکنید. چادری هم که میدن ایرانیه نه عربی.

واقعن متاسفم برای سایت زمانه شما چطور به خوده تان اجازه میدهید کامنتی را ثبت کنید که به نویسنده مقاله اشکارا توهین میکند . بعضی از خواننده گان این سایت چنان بی فرهنگ و خار هستن که هر چیزی که به فکره شان میرسد مینویسند بدون اینکه فکر کنند این نوشته ی من ممکن است قلب کسی را بشکند شرم آوره.

سلام به شهزاده عزيز شهيد راه وطن پرستي ايرانيان. دراين سي سال (همان سال سي حکيم بزرگوار؟) هيچ کس باهيچ نوشته و اثري نتوانسته بود عقده هاي سرکوفته هموطنان بسيار گرامي را اين چنين بگشايد و عجم را چنين زنده و يکدل بکند.درود به تو ودرود به آن کس که نامت را شهزاده گذاشت.

شهزاده گرامی با درود فراوان
خوشحالم ار اینکه در این بخش بسیاری از هموطنانم را که کمتر به خود زحمت میذهند تا بدانند کی هستند و از کجا تا کجا اگر دردی باشد باید آنان را بیازارد اشاره کردید و آن فردوسی بزرگ است ونشان دادید که وقتی ریشه یکی است درد هم باید یکی باشد مخصوصا در دنیای پر درد امروز ما همه چا درد داریم ایران افغانستان تاجیکستان ازبکستان و حتی چین .چرا نباید اخوان نا امید نشود و نگوید کاش اسکندری پیدا شود وقتی ما همه خود را به فراموشی میزنیم در حالیکه بیداریم این دردها زیاد وزیادتر خواهد شد بعضی از ما بسیار بسیار کوچکیم بنگرید به نوشته های آنانی که به شما در یکی دوبخش پیشین حمله کردند که چرا چاپلوسی نکردید در حالیکه دوست خوب عیب و ایراد آدم را که میگوید آدم باید قدر دانش باشد ولی حالا نمیدانم چه در جواب آن قطره های اشک شما بر گور پدر مشترکمان فردوسی دارند که بگویند ایمان دارم که بسیاری از اینان حتی یکی از داستانهای شاهنامه را هم نمیدانند امیدوارم خدای ناکرده روال نوشته تان تغییر نکند بد و وخوب را بنویسید که اگر تنها در آن جهت باشد برای آنانی که میدانند جالب نخواهد بود تا اینجا بسیار خواندنی بود سپاسگزارم

شهزاده خانم مرسی از این گزارش زیبایت از ایران ، کامنت ها را خواندم ، بیشترشان از تو ایراد گرفته اند ، ایراد که نه بهتره بگم خرده گرفته اند ، میدونی بیشتر ما ایرانی ها از جمله من ، دوست میداریم که به نیمه خالی لیوان توجه بیشتری داشته باشیم ، در پاسخ این دوستان بهانه جو من میگم که شما خرده گیران در سفر احتمالی تان به ایران و یا در حضور هم اکنونتان ، میتواند به نکاتی که اشاره داشته اید بپردازید و کمبودهای احتمالی شهزاده را جبران کنید و در این گزارش دیدگاه شهزاده و تنها شهزاده را مورد توجه توام با مهرتان قرار بدهید . من دارم مجموعه ای از این گزارشهایت را جمع آوری میکنم که بصورت یکپارچه در سایتم بگذارم ، البته با اجازه شما . من هم اخیرا و پس از هجده سال رفتم ایران و شگفت زده شدم از اینهمه تغییر ، البته نه ضرورتا تغییر مثبت! در آخر گویش شیرینت را هم ستایش میکنم . کامیاب باشی

خیلی خوب نوشتید. در مورد ورود به مرقد امام رضا مطمئن نیستم، ولی فکر می کنم خارجی ها یا اجازه ی ورود به آنجا را ندارند و یا در ساعت های خاصی این اجازه را دارند. این را یکی از دوستان فرانسوی به من گفت. البته حالا کنجکاو شدم و دوباره دقیق تر از او می پرسم.

دوستدار محترم شهزاده
ایشان کی شهید شدند؟
ما اگر همین نصفه وطن پرستی یا به قول روشنفکرهای امروزی نژاد پرستی رو هم نداشیم، الان یا همه عربی حرف می زدیم یا اجبارا به انگلیسی یا روسی مسلط.
ولی احتمالا اون موقع نه شهزاده خانم گله می کرد که چرا زبان فارسی حکومت میکنه، نه دوستدارانش که چرا به شهزاده گفتن پاتو از گلیمت دراز تر نکن.

ملت غریبی هستیم گاهی خواندن نظرات به اندازه خواندن اصل مطلب به شناخت کمک میکند. ان یکی گفته خوب شد این دفعه جوری حرف زدی که گاله دهن برخی خوانندگان محترم!! باز نشود.
به فرض که برداشت جنابعالی از تهران یا مشهد یا هر جای دیگر متفاوت با نظر من و دیگری باشد لابد راهش توهین است که دفعه دیگر جهانیان بدانند با چه ملت شریفی سر و کار دارند.

چادری که شما پوشیده اید چادر ملی (ایرانی) است نه عربی و در ضمن حجاب چادر کاملا ایرانی است که از ایران به عربستان صادر شده.
در پاسخ به خانم "شهلا باورصاد" باید بگویم که فرنگی ها هم اجازه ورود به حرم را دارند
با سپاس

دوست عزیز بی نام،
اگر درباره اصالت ایرانی چارد منبع معتبری می شناسید لطفا معرفی کنید. من هم شنیده ام اما تا به حال منبع معتبری پیدا نکردم. اگر اسم کتاب یا نویسنده ای را میدانید لطفا بگویید چون من دوست دارم در این زمینه مطالعه کنم.
ممنون.
م

man fek konam age shahzade khanom tu iran zendegi mikard hatman khanom jalaseii mishod.

با سلام ...
خانم سمرقندی ! رفتید به زیارت دوست ؟ دیدار آقا ابولقاسم خودمان.... فردوسی ؟ وکنارش آن عزیز ..... اخوانِ ثالث ؟ امروز بعد از خواندن نوشتارتان رفتم روی «Google Earth » و مشهد را نشان کردم خیابان (فروردین)مدرسه ام (بزرگمهر) را یافتم و عطر اقاقیا در جانِ جانم پیچید...
و آنگاه در خود پوکیدم به یکباره و چکه های اشک بر صورتم شکوفه زدند ...... من امروز قریب بیست و سه سال است در نزدیکی رود Elbe زندگی می کنم و در این مدت غیر داوطلبانه!!!ایران را ندیده ام یعنی بیشتر از عمری که در ایران گذشته، در آلمان به سر برده ام، و امشب ،با خود می اندیشم اشکهایم فردا ،رودخانه را پهناورتر می کنند.....
آیا همه جایِ شهر من ،«مشهد» را دیدید؟ همان دیاری که شاعر میگوید:
برادر جان خراسان است اینجا..........سخن گفتن نه آسان است اینجا
خراسانی سری با هوش دارد..........خراسانی دو لب ، ده گوش دارد !
خوشا به حالتان ! زیرا ای دوست !من اینجا بس دلم تنگ است ...چو هر سازی که میبنم بد آهنگ است . و دیگر همان گَوَن شده ام که به نسیم ندا در داد:سفرت به خیر اما! تو و دوستی خدا را ....چو رسی به شهر یاران.... به شکوفه ها.... به باران ....برسان سلام ما را
...خوب قاصدک ! دیگر نخواهم پرسید ، که :هان چه خبر آوردی...از کجا از که خبر آوردی؟زیرا : انتظار خبری نیست .... نه زِ دیاّر و دیاری باری.....برو آنجا که تو را منتظرند برو آنجا که بوَد چشمی و گوشی با کَس ..............دست بردار از این در وطن خویش غریب ...
دارم خودم را عادت می دهم که بدون «سایه» زندگی کنم در سرزمین بارش دایم، آفتاب را از تو دریغ می دارند و سایه ات با گذر زمان، رفته رفته محو می گردد . تا میان اینهمه رنگهای غریبی ،آنقدر رنگ ببازی تا بیرنگ شوی تا جانت تنها به «خیال» عطرِ کوچه باغهای اقاقیا ، به تب نشیند......تا به جایی رسی که دردهایت را تنها در گوش باد بگویی و یکروز شهزاده خانم سمرقندی بیاید و وصف دیار کند و داغت تازه گردد و آرام زمزمه کنی:
شهر یاران بود و جای مهربانان این دیار....مهر بانی کی سر آمد ؟شهریاران را چه شد؟
می بخشید که این قلم ،توسنی است که همواره می رمد .
سبز باشید. باران از آلمان

شاید اصلا نشه توضیح دادکه چرا هر ایرانی با شنیدن کلمه سمرقند یک احساس نوستالژیک نسبت به تاریخ و فرهنگ گذشته خود پیدا می کنه.
نگاه و احساس این شهزاده سمرقندی در اولین دیدارش با شاه خراسان برایم خیلی جالب بود و دیدگاه و سلیقه اش در همراه کردن اعتقاد شیعی با نماد تاریخ کهن ایرانی یعنی فردوسی، و مهدی اخوان ثالث بعنوان نشانی از ایران امروزی.
یادم آمد که مولوی نیز این دو رکن را به همراه هم آورده که: «شیر خدا و رستم دستانم آرزوست».
به هر حال شیرینی لهجه تاجیکی شهزاده سمرقندی مان زیبایی گزارشش را دو چندان کرده.

پاینده و برقرار باشید.

کیوان

شهزاده جان نوشته ای:
"اشعار اخوان ثالث را با صدای خود او یکی از دوستان ایران برایم پنهانی به سمرقند آورده بود"
چرا پنهانی؟ از آن ممنوعیت می توانی بیشتر بنویسی؟ دلایلش و ابعادش؟
سپاس

پارسی را پاس بداریم و از همزبان و هم-فرهنگ گرامی خود بانو شهزاده از سمرقند بیاموزیم چیزهایی: "... اشک در گونه‌هایش می‌شارید."

برای من که اولین بار بود چنین کاربرد فعلی از مصدر "شاریدن" را در جایی بشنوم یا بخوانم! اگر خطا نکنم واژه ی زیبای آبشار نیز باید از همین مصدر باشد. اصلاً تا به حال به این موضوع توجه نکرده بودم که چنین مصدری یا اسم فعلی هم در زبان زیبای پارسی ما وجود دارد: شار، شارش، شره، ... (شرر؟ این آخری واقعاً عربی است؟)

شما تاجیکان گرامی و همچنین افغانی های خوب ما سهم بسیاری در پاسداری و نگاهبانی از این زبان شیرین و باستانی دارید.

با سپاس

شهزاده گرامي،

گزارش بسيار جالبي بود. از ايراد سايرين غمگين مشو، چون شايد بداني كه ما به همه چيز وهمه كس منتقديم واين روحيه منحصر به ايرانيان نيست. تمام مردم خاورميانه به همچه بيماري مبتلا هستند. كارت عالي بود.

در پس ان چه دیده میشود استان قدس رضوی خوابیده است که یک کارتل عظیم اقتصادی و زمین خواری است که حتی در خیلی از مناطق کشور مانند اذربایجان زمین های کشاورزان را به مالکیت در اورده و از انها باج میگیرد.

دوستی به اسم بی نام به مسئله آستان قدس از بعد کارتل بودن و زمین خواری اشاره کرده اند ، آفرین به این فراست... چیزی که واقعیت دارد و با آن مثل یک تابو برخورد می شود ،البته فراموش نشود که زد و بند های داخل آستان قدسی گاه روندی مافیایی دارد و حضرات !(مانند آقای طبسی) در این زمینه از هم پالکی هایشان در وا تیکان چیزی کم نمی آورند.. البته باید حساب این مثلث آلودهِ «زور و زر و تزویر » را از اعتقادات مردم و ماهیت ایده ئولوژیک نیاز هاشان جدا نمود .....
باران از آلمان

خواندن سفر نامه اصولا جالب وجذابه چون دیدگاه های یک غیر ایرانی را از ما نشان میده .از سفر نامه های بسیار قدیمی گرفته تا این سفر نامه اینترنتی.همین میزان بازدید کننده از این بخش نشان از اشتیاق خوانندگان به دانستن نظرات دیگران از خودشان را داره . احتمالا اگر بعضی از هموطنان ما به نویسنده بعضی از از آن سفرنامه ها دسترسی داشتند آنها را شهید می کردند و این چیزی نیست جز فقدان توانایی تحمل دیدگاه های دیگران.که اگر جز این بود حال وروز مملکتمان این نبود که هست!نکته دیگه مگر چیز من درآوردی واستعماری مثل چادر خیلی اهمیت داره که اینقدر مورد بحث قرار میگیره؟

کیوان عزیز، بیشترین سهم را در ایجاد نوستالژی ایرانی و سمرقند در ما ایرانیان، احتمالاً از شعر حافظ داریم:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

البته داستانهای واقعی تاریخی و یا افسانه ای را که در آنها از این دو شهر خاص یا جاهای دیگر نیز نام برده می شود نباید از یاد برد. بانو شهزاده نیز از داستانهایی که مادربزرگشان از ایران و مشهد و کالاهای خاصی که از ایران به آنجا می رفته خاطرات زیادی دارند.

پرسش: ترک شیرازی چه کسی بوده است؟

صحبت از آستان قدس و مالکیت زمین و ...

"وقتی اسلام بر دنیا حاکم شود، یک سوم جهان در مالکیت اداره اوقاف خواهد بود"

شعار بالا (نقل به مضمون) بر روی یک پارچه سفید دراز و بزرگ مدتی در زمان جنگ ایران و عراق بر روی نرده های دانشگاه تهران در خیابان انقلاب نصب شده بود.

برای اطلاع ایران پژوه . ترک در اشعار ایرانی معمولا به معنی زیبا به کار میرفته است و لزوما ترک شیرازی اشاره به شخص معینی ندارد

همه گزارشهای شما بسیار پر احساس و زیباست. از گزارش آرامگاه فردوسی بیشترین لذت را بردم و بارها گوش دادم. از شما بینهایت سپاسگزارم

سپاسگزار از راهنمایی خانم نادیا برای کاربرد واژه ترک در شعر حافظ. شنیده بودم که ترک یعنی زیبا ولی اصلاً به خاطرم نرسیده بود که در اینجا هم همان کاربرد را داشته باشد.

خانم سمرقندی صذا گرم و لهجه سکرآوری دازید.
آیا سمرقندی ها ترک هستند؟ چون حافظ میگوید:
خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی
نمیدانم اینرا حافظ از کجا در قرن هشتم آورده که سمرقندیها را ترک خطاب کرده؟