| خانه > رادیو سیتی > فستيوال فيلم > دور دنیا در ۱۱ روز | |||
دور دنیا در ۱۱ روزعارف محمدیپس از یازده روز، فستیوال فیلم تورنتو که از ۹سپتامبر آغاز شده بود با حضور بیش از ۲۰۰۰ میهمان و نمایش ۳۰۰ فیلم کوتاه و بلند در ده‌ها سالن نمایش و فروش نزدیک به ۳۰۰۰۰۰ بلیت در بخش‌های مختلف روز یکشنبه ۱۹ سپتامبر طی مراسمی در هتل بین‌المللی مرکز تورنتو به سبک سال‌های قبل با اعلام اسامی برندگان به کار خود پایان داد. لازم به یادآوری است که این جشنواره مانند جشنواره‌های بزرگ اروپایی و یا مراسمی چون اسکار خیلی روی جوایز تکیه ندارد. اگرچه با روندی که این جشنواره در پیش گرفته و با توجه به پیشرفت‌های سالانه‌اش ممکن است در سال‌های آتی رویه‌ی تازه‌تری پیش بگیرد و همانطور که مدیرانش آن را یکی از با شکوه‌ترین و معتبرترین جشنواره‌های فیلم امروز دنیا می‌دانند، بخش جوایز را نیز بیشتر و پربارتر کنند. جشنواره‌ی جهانی فیلم تورنتو با نام اختصاری TIFF یک نهاد فرهنگی وغیرانتفاعی است که هدفش برقرار کردن ارتباط مردم با دنیا از طریق سینماست. این جشنواره با به گردش انداختن ۱۷۰میلیون دلار در سال ، در حال حاضر با استخدام بیش از ۱۰۰ کارمند تمام وقت و ۵۰۰ کارمند نیمه‌وقت، به اضافه‌ی کارکنان فصلی از لحاظ اقتصادی نیز تأثیر قابل توجهی داشته است. علاوه بر اینها سالانه حدود ۲۰۰۰ داوطلب با انجام وظایف گوناگون به هرچه منظم‌تر و پربارشدن جشنواره‌ی فیلم تورنتو کمک شایان توجهی می‌کنند. پیش از شروع هر فیلم بر پرده سینما اعلانی ظاهر می‌شود که در آن این شعار دائمی به چشم می‌خورد: «این جشنواره برگزار نمی‌شود به جز با یاری داوطلبان» که هر بار هم با تشویق تماشاگران روبرو می‌شد. اما با این حال باید اضافه کرد که این جشنواره جز با حمایت مالی کمپانی‌های بزرگی چون: شرکت مخابراتی بل، بلک بری، رویال بانک کانادا، دولت انتاریو، تله‌فیلم کانادا و شهرداری تورنتو که حمایت کننده‌های عمده‌ی جشنواره امسال بودند، نمی‌توانست برگزار شود. امسال نیز همچون سال‌های گذشته فضای جشنواره پرشور بود. در این یازده روز معمولاً افراد نسبت به کار و مسئولیتی که به عهده دارند فرصت زیادی برای وقت‌گذرانی پیدا نمی‌کنند. منتقدان، خبرنگاران و خریدارن فیلم با شتاب از سالنی به سالن دیگر در رفت و آمد هستند. بازار خرید و فروش فیلم و مکالمات تلفنی برای تصاحب فیلم و رد وبدل کردن کارت‌های شغلی نیز بسیار داغ است. طبیعتاً تماشای ۳۰۰ فیلم طی یازده روز برای هیچکس امکان ندارد، بنابر این هرکس تنها تعداد محدودی از فیلم‌ها را بنا به سلیقه و علاقه و نوع کارش تماشا می‌کند. به همین خاطر قضاوت کلی درباره‌ی کیفیت فیلم‌های به نمایش درآمده کار آسانی نیست. پس از پایان نمایش فیلمی از سینمای ترکیه و بیرون از سالن دقایقی با آتوم اگویان کارگردان نامدار کانادا و همسرش آرسنه خانجیان که از مشتریان پروپا‌قرص فیلم‌های ترکیه بودند، گپی کوتاه داشتم و آنها هم مثل من نتوانستند لذت دیدن فیلم‌های سینمای ترکیه در جشنواره‌ی امسال را پنهان کنند. طی صحبت‌هامان روبا نادا، رییس هیئت داوران نیز به جمع ما پیوست. جالب اینکه با هر سه اینها طی چند سال گذشته مصاحبه کرده بودم. از روبا نادا که دختری سوری‌تبار و بزرگ‌شده‌ی کاناداست، درباره‌ی دیدگاه کلی‌اش نسبت به فستیوال پرسیدم. در پاسخ با چشمانی سرخ و خستگی حاکی از ساعت‌ها فیلم دیدن پاسخ داد: « فضای خیلی خوبی بوده و کلاً فستیوال تورنتو را دوست دارم.» او اضافه کرد که تصمیم‌گیری در مورد فیلم‌های برتر کار بسیار دشواری است به اضافه‌ی اینکه هنوز تماشای فیلم‌ها پایان نیافته است. با هم قراری گذاشتیم تا پس از فراغت از فستیوال در مورد دیدگاه‌اش به فستیوال و جنبه‌های مختلف آن گفت و گویی داشته باشیم. اسامی برندگان جوایز جشنواره‌ی فیلم تورنتو شامل چهار بخش است: سینمای کانادا – فیلم کوتاه، سینمای جهان و جایزه‌ی فیلم منتخب تماشاگران. به جز بخش آخر که با آرای تماشاگران انتخاب می‌شود، هر بخش داوران ویژه‌ی خود را داراست.هیئت داوران سینمای کانادا به ریاست روبا نادا، فیلم‌ساز کانادایی ( صبا، به زمان قاهره) و با ترکیبی از نیک – د - پنسیر، تهیه کننده و فیلم‌ساز( یک هفته- چهار بال و یک نمازگزار)، لوسی امیوت خبرنگار کهنه کار تی.اف.او ، بروس سوینی ، کارگردان ( آخرین عروسی- هیجان زده) برندگان سینمای کانادا را به این شرح اعلام کردند: بهترین فیلم اول کانادایی: هزینه گزاف زندگی، ساخته دبورا چو ( جایزه نقدی ۱۵۰۰۰ دلاری از طرف skyy (Vodka «هزینه گزاف زندگی» داستان زنی باردار است که در شبی تاریک در اثر تصادف با اتومبیل جوانی که دلال مواد مخدر است و به طور غیرقانونی در کانادا زندگی می‌کند، فرزندش را از دست می‌دهد. جوان مهاجر به دلیل مشکلات بزرگی که دارد از صحنه می‌گریزد ولی به خاطر عذاب وجدانی که بعداً گرفتار آن می‌شود، تصمیم می‌گیرد نشانی زن را پیدا کند.هیئت داوران فیلم را به لحاظ به تصویر کشیدن حس قوی نیروی عاطفه قابل تقدیر شناخت.
بهترین فیلم بلند کانادایی: حریق‌ها، ساخته‌ی دنیس ویلنو ( جایزه تقدی به مبلغ ۳۰۰۰۰ دلار از طرف شهرداری تورنتو) «حریق‌ها» بر اساس نمایشنامه‌ای از وجیدا موود نویسنده لبنانی ساخته شده است و داستان مادری است که پس از مرگش وصیت نامه‌ای برای دو فرزند پسر و دخترش باقی می‌گذارد و در وصیت‌نامه‌اش رازی را آشکار می‌سازد. فرزندان او با خواندن نامه متوجه میشوند پدرشان که تصور می‌کردند سال‌ها پیش درگذشته، زنده است و برادری هم دارند که در کشوری در خاورمیانه زندگی می‌کند. آنها طبق وصیت مادر به سفری مکاشفه‌آمیز قدم می‌گذارند.
هیئت داوران «حریق‌ها» را داستانی از جنگ و مهاجرت با این مضمون که هرگاه نسلی هویت خود را پنهان و فراموش کند، نسل بعد از او در جستجوی آن هویت فراموش‌شده برخواهد آمد، دانست و فیلم را به خاطر انتخاب یک درام خانوادگی پر پیچ و تاب و کارگردانی نفس‌گیرش در به تصویر کشیدن خشونت واقعی جنگ، شایسته‌ی این جایزه دانست. جایزه بهترین فیلم کوتاه کانادایی داوران این بخش عبارت بودند از: شلی سایول ( نویسنده و مستندساز)، نوآ رایشلر (خبرنگار و تهیه‌کننده‌ی فیلم‌های مستند)، سودز ساترلند (نویسنده و کارگردان).هیأت داوران جایزه‌ی این بخش را (۱۰۰۰۰ دلار پول نقد) به فیلم کوتاه «گل‌های کوچک» ساخته‌ی وینست برون اهدا کرد. «گل‌های کوچک» درباره‌ی یک روز تابستانی گروهی از بچه مدرسه‌ای‌ها و حال و هوای بچه هایی در این سن و سال است، با زبانی تند و نیشدار و تصاویری همذات‌پندارانه از تجربه‌های مکاشفه‌آمیز زندگی نوجوانان. «گل‌های کوچک» به این ترتیب قلب داوران را تسخیر کرد. داوران فیلم را به خاطر نگاه فیلم‌ساز به یک تابستان معمولی بچه‌ها و به تصویر کشیدن آن به وسیله یک فرم هنری فراموش نشده شایسته‌ی این جایزه دانستند.
جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم (فیپرشی) داوران امسال این بخش که برای نوزدهمین سال متوالی جوایز مستقل خود را اعلام کردند عبارت بودند از: لطفی بن خلیفه (رییس هیئت داوران) از تونس، مدو آراوانکارا از هند، ژانوی روبلفسکی از لهستان، نجات سونمز از ترکیه، پیر پاگو و آلیس شی از کانادا جایزه بخش کشف پسر خوشگل، ساخته شان کو (آمریکا) «پسر خوشگل» داستان زن و شوهری است که در آستانه‌ی جدایی از هم باخبر میشوند پسر هجده‌ساله‌شان در یک کشتار جمعی در مدرسه دست داشته و خودش را نیز کشته است.داوران این فیلم را به خاطر به تصویر کشیدن ماهرانه‌ی این پیام به مردم که در دنیای پر هرج و مرج و دیوانه‌وار امروز تنها راه رهایی، انسانیت است شایسته‌ی این جایزه دانست.
جایزه برای ارائه ویژه عشق دیوانه، ساخته پیر ثورتون ( فرانسه) «عشق دیوانه» فیلم مستندی است از زندگی ایو سنت لورن یکی از مشهورترین امپراطورهای صنعت مد.
جایزه کادیلاک برای فیلم منتخب تماشاگران (۱۵۰۰۰ دلار نقدی) نطق پادشاه ساخته تام هوپر ( انگلستان و استرالیا) برنده دوم : کلاس اولی‌ها ساخته‌ی جاستین چادویک (انگلستان) وقتی دولت کنیا اعلام می‌کند که برای اولین بار تحصیلات ابتدایی رایگان را به مردم ارائه می‌دهد، در مدرسه‌ای دورافتاده پیرمردی هشتاد و چهارساله که هیچگاه از موهبت سواد داشتن برخوردار نبوده برای حضور در کلاس درس به مدرسه می‌رود.
جایزه منتخب مردم در بخش جنون نیمه‌شب Stake Land ، ساخته جیم میکل (آمریکا) متعاقب یک اتفاق همه‌گیر خون‌آشامانه نوجوانی با یک خون‌آشام شکارچی در سفری جاده‌ای و در فضایی آخرالزمانی در آمریکا همراه می‌شود.
برنده دوم : فوبار ۲ ساخته‌ی مایکل دوس ( کانادا) داستان دو دوست قدیمی و به اصطلاح کله‌خراب که در امتداد جاده‌های میادین نفتی آلبرتا در کانادا به دنبال پول، خوشبختی و آبجوهای بیشتر هستند! جایزه کادیلاک برای بهترین فیلم مستند به انتخاب تماشاگران زور طبیعت ساخته استورلا گونارسون (کانادا) مستندی درباره‌ی زندگی دیوید سوزوکی پژوهشگر و مدافع محیط زیست که در آستانه‌ی هفتاد و پنج‌سالگی نیز آثاری از کندی و سالخوردگی در او دیده نمی‌شود. در این فیلم گیرا، ابعاد نادیده و زوایای شخصی و عمیقی از زندگی او آشکار می‌گردد.
برنده دوم: حس غربت برای نور، ساخته پاتریشیا گازمن (فرانسه،آلمان، شیلی) مستندی زیبا و اثرگذار که با تلفیق فلسفه و زندگی ابتدا از نظرات و دیدگاه‌های ستاره‌شناسان و چشم‌انداز فلسفی آنان به زندگی مقدمه‌ای ارائه می‌دهد و آن‌گاه سراغ گروهی از زنان می‌رود که در صحرایی دورافتاده در میان شن و خاک به دنبال بقایای اجساد عزیزان‌شان هستند که در کشتار دسته جمعی پینوشه، دیکتاتور شیلی به قتل رسیده‌اند. در سکانسی از فیلم یکی از مادران که فقط یک پای فرزندش را پیدا کرده است، با چشمانی اشک‌آلود می‌گوید:«اگر تلسکوپ‌ها می‌توانند در اعماق آسمان ستارگان را کشف کنند، کاش در اعماق این خاک نیز بقایای جسد فرزندم را بیابند.»
در پایان با یک جمع‌بندی کلی و با توجه با اینکه حدود ده سال است که در جشنواره‌ی فیلم تورنتو شرکت می‌کنم، عقیده دارم که این جشنواره، امسال نسبت به سال‌های قبل از نظم و ترتیب بیشتری برخوردار بود و سالن‌های نمایشی که به فستیوال اضافه شده بودند، حداقل در مورد بخش منتقدان و خبرنگاران از ازدحام کاسته بود و تقریباً امکان دیدن اکثر فیلم‌های مورد نظر فراهم بود. جوایز هم صرف‌نظر از دیدگاه‌ها و سیاست‌هایی که معمول هر فستیوال در جهان است منصفانه به نظر می‌رسید. به هر حال این یازده روز فرصتی بود تا به کشورهای دیگر دنیا سفری کنیم و با زندگی مردمی از جنس خودمان در گوشه و کنار دنیا، چه خیلی دور و چه خیلی نزدیک و زوایای پنهان زندگی آنان آشنا شویم.  |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
