عسل، یک فیلم شاعرانه

نادر افراسیابی

Leap Year

Leap Year

آنا (امی آدامز) زنی است که زندگی‌اش را از هر نظر سامان داده. او به هر مشکلی فکر کرده و کوچکترین چیزها را هم در نظر گرفته. قدم بعدی در زندگی او این است که با دوست پسر سالیانش جرمی (آدام اسکات) ازدواج کند. اما آدام از او تقاضای ازدواج نمی‌کند. آدام اسکات پزشک است و او را به کنفرانسی در ایرلند دعوت کرده‌اند. وقتی که آدام برای شرکت در این کنفرانس به ایرلند سفر می‌کند، آنا هم از پی او به ایرلند می‌رود.

ایرلندی‌ها رسمی دارند: زنان هر چهار سال یک بار، در ۲۹ فوریه می‌توانند از مرد دلخواه‌شان تقاضای ازدواج کنند. نقشه‌ی آنا اما عملی نمی‌شود، چون هوا طوفانی می‌شود و به جای آن‌که هواپیمای آنا در دابلین فرود بیاید، آنا سر از یک شهر دورافتاده درمی‌آورد. ناچار برای این‌که به عشقش، جرمی در روز ۲۹ فوریه برسد و بتواند از او تقاضای ازدواج کند، به کمک مردی نیاز دارد به نام دکلن (متیو گود). دکلن یک مرد خوش‌قیافه اما خشن است. آنا و دکلن با هم‌ همسفر می‌شوند و در راه به‌تدریج در آنا احساساتی غیرمنتظره بیدار می‌شود. یک فیلم سرگرم‌کننده به کارگردانی آنانند تاکر که به گیشه و به طبقه‌ی متوسط مرفه در کشورهای غربی نظر دارد.

کمدی عشقی، آمریکا، ۲۰۰۹

Humpday

Humpday

بن (مارک داپلاس) زندگی آرام و خوبی در پیش گرفته است. او یک شغل خوب دارد، خانه‌‌ای خریده و با همسر مهربانش (آلیس دلمور) به خوبی و خوشی روزگار می‌گذراند. آنها قصد دارند به‌زودی بچه‌دار شوند و با وجود آن‌که زندگی آرامی دارند، اما احساس کسالت هم نمی‌کنند. زندگی آنها به این شکل ادامه دارد تا این‌که شبی مردی به‌نام اندرو (جوشوآ لئونارد) که از دوستان قدیمی اما فراموش‌شده‌ی بن است، در خانه‌ی آنها را می‌زند. اندرو و بن در کالج با هم همکلاس بودند، خاطرات مشترک دوران جوانی را به یاد می‌آورند و اندرو از ماجراهایی که در زندگی پرماجرایش برایش اتفاق افتاده صحبت می‌کند.

بن شیوه‌ی زندگی و ماجراجویی‌های اندرو را تحسین می‌کند، اما در همان حال از او به دلیلی نامعلوم وحشت دارد. اندرو چند روزی مهمان آنهاست و این دو دوست قدیمی برای تنوع در یک مهمانی شرکت می‌کنند، بنگ می‌کشند و در یک بازی جنسی شرکت می‌کنند. در این بازی دو مرد هتروسکسوئل قرار است که با هم سکس داشته باشند. اندرو و بن قبول می‌کنند و همه چیز به نظرشان هیجان‌انگیز می‌آید. اما صبح روز بعد، وقتی چشم باز می‌کنند، می‌بینند زندگی‌شان تغییر کرده است. یک فیلم سرگرم‌کننده‌ی دیگر به کارگردانی لین شالتن که به گیشه نظر دارد و از سرگردانی‌ها و خوشگذرانی های بی‌حد کارمندان نیمه مرفه و مرفه اما بحران‌زده‌ی غرب مایه می‌گیرد.

کمدی، آمریکا، ۲۰۰۹

<

La Vie sauvage des animaux domestiques

La Vie sauvage des animaux domestiques

دهقان پیر فرانسوی باید در بیمارستان بستری شود. مزرعه‌ی او با همه‌ی حیواناتی که نگه‌داری می‌کند بی‌سرپرست می‌ماند. در کمتر از چند روز، این حیوانات اهلی شده، همه‌ی گربه‌ها، خوک‌ها، مرغ‌ها و خروس‌ها، سگ‌ها و غازها به خوی حیوانی و وحشی خود پی‌می‌برند و به‌تدریج وحشی می‌شوند. از آن مزرعه‌ی منظم و مرتب که همه چیز در آن در نهایت قاعده و نظم بود، یک مجموعه‌ی بی‌نظم به جای می‌ماند که حیوانات در آن حکومت می‌کنند. این حیوانات از اسارت انسان آزاد شده‌اند و به‌تدریج به جایی که به آن تعلق دارند، یعنی به دامن طبیعت بازمی‌گردند.

مستند داستانی، محصول مشترک آلمان و فرانسه

Bal

Bal – عسل

شاعرانه‌ترین و هنرمندانه‌ترین فیلمی که این هفته در سینماهای غرب اکران شده است. کاری از سینماگر ترک، سمی کاپلان‌اوغلو.

یوسف (بورا اطلس) در کنار پدر و مادرش در کوه‌های دورافتاده‌ی اطراف دریای اژه در شمال غرب ترکیه زندگی می‌کند. او در مدرسه به لکنت زبان مبتلاست، اما با پدرش رابطه‌ی عمیق عاطفی دارد. پدر او، یاکوب (اردال بسیک‌چیکولو) نوعی از زنبور عسل را پرورش می‌دهد که عسل کمیاب سیاه تولید می‌کنند.

این زنبورها در بالای درختان بسیار تنومند و بلند آشیانه دارند و یاکوب برای به‌دست آوردن عسل باید از این درخت‌ها بالا رود؛ کاری که بسیار خطرناک است. پدر و پسر دست در دست هم نجواکنان در جنگل‌های انبوه ره می‌سپرند و به خاطر رابطه‌ی عاطفی عمیقی که بین آنها وجود دارد، یوسف روان و بدون لکنت صحبت می‌کند. به یک معنی او در اثر اعتماد و خلوتی که بین او و پدرش هست، زبانش را به‌دست می‌آورد و علاوه بر این در کنار پدرش، در یک رابطه‌ی آرکائیک با رازهای طبیعت آشنا می‌شود.

به دلیلی نامعلوم زنبورها می‌میرند و یاکوب دست به کار می‌شود و تلاش می‌کند که زنبورهایش را به منطقه‌ی دیگری از جنگل که بسیار خطرناک و غیرقابل‌دسترس است انتقال دهد. وقتی که او برنمی‌گردد، یوسف کوچک به جستجوی پدری که عاشقانه دوستش می‌دارد، برمی‌آید.

«عسل» در جشنواره‌ی فیلم برلین، امسال خرس طلایی را از آن خود کرد.