منصفانه بگويم که هنوز اين فيلم خانواده ی مخملباف را نديده ام ولی از بعد از عروسی خوبان هر فيلمی را از اين خانواده ديده ام وقت تلف کردن بوده و حتما خواهد بود. ولی بايد گفت متاسفانه اين حضرت مخملباف شايد در تيتر فيلمش داستان خودش را نقل می کند داستان کسی در زير پروژکتورهای نگاه غرب و خصوصا فرانسه خودش را باخت و فرو ريخت. آری بر عکس آن يکی که توانست رندانه از پس شهرتش و قدردانی غربش برآيد، اين بيچاره ی مخملباف و خانواده ی مکرمه تاب نياورد و خودش را گم و گور کرد. تا به او گفتند که اين بابا هوش حيوانی خوبی دارد، او فکر کرد که هوش و دانش جامعه شناسی و فلسفه و هنر را هم دارد. غربی ها هم اول فکر کردند که علی آباد شهری ست ولی بعذ به ابتر و ابخر بودن علی و شهرش پی بردند. در خراسان ما می گويند بی مايه فتير -فطير-است. شايد هم عفين !
آقا رجب دانشجو از تهران

غریب نگاری معادل مناسبی برای واژه اگزوتیسم به نظر می رسد. قبلا ندیده بودیم! از ابداع این واژه خوشمان آمد!

غریب نگاری معادل مناسبی برای واژه اگزوتیسم به نظر می رسد. قبلا ندیده بودیم! از ابداع این واژه خوشمان آمد!

vaghti hadaf e asli sherkat va gereftane JAYEZEI az festivaal,haye europa bashad gooya roghane ash ra bayad ta mishvad ghaliz kard,

Thx to mr makhmalbaf and his ROYAL family

به نظرم نوشته شما هم از افراط و كينه پر بود همان گونه كه فيلم مخملباف كه از بزرگان سينماي ايران و جهان هست ( كه من نديدم و بر اساس روايت بالا از شما مي گم) از تند روي پر بوده.
به هر حال آنچه مخملباف روايت كرده ، شايد كه در يك داستان كوتاه آن همه مصيبت و عقب ماندگي و بنيادگرايي و خرافه و جهل در يك زمان و براي يك فرد پيش نيايد ولي همگي اتفاقاتي بوده كه به طور روزمره در آنجا جاري بوده است.
به اين فيلم در قالب زمان داستان و حكومت ارتجاعي اسلامي طلبه ها و آنچه آن زمان بر مردم مي رفته است نگاه كنيد .

غریب نگاری، خوش کلام و خوش آهنگ است وازه مناسبی ست، بسیار عالی

من هم با دیدن فیلم ابلهانه ی سکس و فلسفه این آدم را بیسواد دیدم. شهرت باد آورده که اگر حمایت جمهوری اسلامی نبود اتفاق نمیفتاد نتیجه اش این بادکنک شد.

از قضا در همین یک فقره یعنی اگزوتیسیزم هیچ تفا وتی نیست بین مخملباف و شهرنوش پارسی پور. در ادبیات پارسی پور هم ایران و ایرانی به شدت اگزوتیک هستند. جن و ابالسه و عجایب و غرایب. زنها هم همه یا دیوانه اند یا مالیخولیا دارند یا فاحشه اند. مردها هم از دم سادیسم دارند و محرومیت جنسی. اصلاً انگار داری دنیای ارباب حلقه ها را توصیف می کنی از شدت غریب بودن. با این حال همین رادیو زمانه شما دلش غش می رود برای شهرنوش پارسی پور. تعجبی ندارد. چون ماموریت رادیو زمانه از روی طبع همین نگاه ارینتالیستی به ایران است. اصلاً همین که محل استودیو در موزه مستعمرات است خود گویای هزار نکته است. وگرنه دولت هلند نذر امام حسن ندارد که پول خرج رادیو بکند برای ملت ایران.

من نه فیلم را دیده ام و نه افغانستان آن زمان را که بتوانم قضاوت کنم. ولی مخملباف سال هاست که دیگر حرفی برای گفتن ندارد. این که از اول داشت هم من شک دارم. مخملباف را یک روز راستی ها، یک روز چپی ها، یک روز هم فرانسوی ها بزرگ کردند.
در کدام فیلمش کار عمیق وجود دارد؟ موفقیتش به خاطر این است که فرصت طلب خوبی است در انتخاب سوژه ها و نام ها ( "بودا از شرم فرو ریخت" انصافن نام جذابی است.) ولی با همه شان سطحی و جنجالی برخورد می کند.
وقتی خودش این گونه است از بچه اش چه انتظاری داریم؟
اصلا چرا باید روی این فیلم بحث شود؟ من که نمی فهمم. یکی دلش خوش است که فیلم می سازد دلیل نمی شود که ما هم مجبور باشیم جدی اش بگیریم.
آن روزها که مخملباف در ایران طرف داران سینه چاک زیادی داشت هم من درک نمی کردم چرا، امروز هم که بیشتر همان طرف داران نقدش می کنند، من نمی فهمم چرا.

نخست تشکر از نویسنده این مقاله.
من هم فلم را دیدم و هم این نقد را خواندم و هم جزوه "بودا از شرم فروریخت" را خواندم. اما در زمان طالبان و انفجار بودا من صنف هشت و نه مکتب در غزنی بودم. ولی بامیان و بودای فروریخته را سه هفته قبل از نزدیک دیدم. کارهای مخملباف ها جالب اند؛ هم بودا از شرم فروریخت و هم سفری قندهار - آنچه در رابطه به افغانستان ساخته اند.
اما به اضافه اکزوتیزم و غریب نگاری که در این فلم است، تاحدودی زیادی بازنمایی واقعیت و شرایط تحمیل شده بر بامیان نیز هست. برای من مهم بازنمایی شرایط سیاسی-اجتماعی و بی توجهی است که متاثر از شرایط کلی افغانستان با ملاحظات سیاسی و بی مسوولیتی ها جریان داشته و دارد. و هم چنان نقش های سمبلیک و اهمیت سمبل ها در فلم برایم جذاب بودند. در زمان جنگ، من و هم سن و سالانم همه کودک بودیم اما کودکان خیلی شرور بودیم اصلاً معصومیت - به معنای که معمول است - در ما وجود نداشت. چون از شرایط محیط مان متاثیر بودیم و الگو می گرفتیم. هر کودگی بالاخره یکی را در بازار و قریه دیده بود که مثل او بدماشی کند و زیر دستان شان را لت و کوب. افزون برین، مشکل بزرگان و خانواده که در مناسبات اجتماعی شان وجود داشت، نیز تاثیر می گذاشت. مهم این است که چه، موضوع شروریت آدمی می شود و تا کجا تسری حاصل می کند و در کدام موارد و قالب ها بروز می کند. با وجود همه، انصافاً نباید خانم مخملباف این قدر غلو می کرد. بهتر بود با رویکرد منصفانه عوامل و فاکتورها را نشانه می رفت. وضعیت مردم در بامیان حالا هم خیلی خراب است؛ فقیر اند، از مناسبات و دادوستند محروم اند، بودا، غلغله و شهر ضحاک حالا هم بی صاحب اند و... اما مردم بامیان نسبت به زنان شان در مقایسه با دیگر نقاط افغانستان، خیلی تسامح دارند. به مجرد که وارید بامیان شوید زنان بیشتر از مردان در مزرعه هستند و شما می توانید به راحتی از یک زن و دختر بامیانی عکس بگیرید، در حالی که در دیگر نقاط افغانستان این کار مشکل است. بله، آنچه به کلیت افغانستان ربط می گیرد که سیاست ورزی های ظالمانه را نشانه می رود، نمی توانند به دور از واقعیت در این فلم باشند. بله، مغاره نشینان تاهنوز در آنجا در مغاره های شان تشریف دارند. معاملات و محرومیت هم چنان ادامه دارد.... ولی راه های دیگری هم برای ساخت این فلم به شکل معقول ترش وجود داشت. برای من این سوال ساده لوحانه تاهنوز وجود دارد که مخملباف در آن شرایط چگونه "سفر قندهار" را ساخت؟

نخست تشکر از نویسنده این مقاله.
من هم فلم را دیدم و هم این نقد را خواندم و هم جزوه "بودا از شرم فروریخت" را خواندم. اما در زمان طالبان و انفجار بودا من صنف هشت و نه مکتب در غزنی بودم. ولی بامیان و بودای فروریخته را سه هفته قبل از نزدیک دیدم. کارهای مخملباف ها جالب اند؛ هم بودا از شرم فروریخت و هم سفری قندهار - آنچه در رابطه به افغانستان ساخته اند.
اما به اضافه اکزوتیزم و غریب نگاری که در این فلم است، تاحدودی زیادی بازنمایی واقعیت و شرایط تحمیل شده بر بامیان نیز هست. برای من مهم بازنمایی شرایط سیاسی-اجتماعی و بی توجهی است که متاثر از شرایط کلی افغانستان با ملاحظات سیاسی و بی مسوولیتی ها جریان داشته و دارد. و هم چنان نقش های سمبلیک و اهمیت سمبل ها در فلم برایم جذاب بودند. در زمان جنگ، من و هم سن و سالانم همه کودک بودیم اما کودکان خیلی شرور بودیم اصلاً معصومیت - به معنای که معمول است - در ما وجود نداشت. چون از شرایط محیط مان متاثیر بودیم و الگو می گرفتیم. هر کودگی بالاخره یکی را در بازار و قریه دیده بود که مثل او بدماشی کند و زیر دستان شان را لت و کوب. افزون برین، مشکل بزرگان و خانواده که در مناسبات اجتماعی شان وجود داشت، نیز تاثیر می گذاشت. مهم این است که چه، موضوع شروریت آدمی می شود و تا کجا تسری حاصل می کند و در کدام موارد و قالب ها بروز می کند. با وجود همه، انصافاً نباید خانم مخملباف این قدر غلو می کرد. بهتر بود با رویکرد منصفانه عوامل و فاکتورها را نشانه می رفت. وضعیت مردم در بامیان حالا هم خیلی خراب است؛ فقیر اند، از مناسبات و دادوستند محروم اند، بودا، غلغله و شهر ضحاک حالا هم بی صاحب اند و... اما مردم بامیان نسبت به زنان شان در مقایسه با دیگر نقاط افغانستان، خیلی تسامح دارند. به مجرد که وارید بامیان شوید زنان بیشتر از مردان در مزرعه هستند و شما می توانید به راحتی از یک زن و دختر بامیانی عکس بگیرید، در حالی که در دیگر نقاط افغانستان این کار مشکل است. بله، آنچه به کلیت افغانستان ربط می گیرد که سیاست ورزی های ظالمانه را نشانه می رود، نمی توانند به دور از واقعیت در این فلم باشند. بله، مغاره نشینان تاهنوز در آنجا در مغاره های شان تشریف دارند. معاملات و محرومیت هم چنان ادامه دارد.... ولی راه های دیگری هم برای ساخت این فلم به شکل معقول ترش وجود داشت. برای من این سوال ساده لوحانه تاهنوز وجود دارد که مخملباف در آن شرایط چگونه "سفر قندهار" را ساخت؟