آیا باید به بهانه مخالفت با جمهوری اسلامی علیه قرآن و اعتقادات مردم مسلمان هم باید موضع بگیریم؟
یک باید برای این جمله ی درخشانتان بس بود.
عبارات بیاد ماندنی و درخشانی بود>
آیا هر چه به سنت و مذهب و عرف رایج مردم هم بازگردد باید نفی شود؟ آیا باید به بهانه مخالفت با جمهوری اسلامی علیه قرآن و اعتقادات مردم مسلمان هم باید موضع بگیریم؟ آیا هر چه دینی است و هر که رنگ معنوی یا الهی دارد به دلیل تقابل با جمهوری اسلامی باید نادیده گرفته شود و مورد بی اعتنایی باشد؟ چه چیزی جمهوری اسلامی نیست؟
.................
فقط در تعجبم چطور برخی از مقاله ها در رادیو زمانه منتشر میگردند چون چندان ...با این نگاه شما انطباق ندارند.
موفق باشید.

-----------------------------
زمانه: از تذکر شما ممنون. تصحیح شد

مدیر محترم رادیو زمانه: چرا پیام دیروزی مرا منتشر نکردید.؟
-------------------
زمانه: کامنت شما در پای مطلب قبلی گذاشته شده و همانجا هم منتشر شده است

این هم شیوه جدیدی در هم اعمال سانسور و هم برائت از آن هست که کامنتتت را منتشر نمیکنند اما وقتی از صفحه اول رفت و طبعا دیگر خواننده چندانی ندارد آنرا برای رفع ایراد منتشر میکنند. به هر حال شیوه های سانسور با حفظ ادعای دموکراسی بیچیده تر شده و راه خود را می یابد. سهند عزیز کامنت من هم عینا به سرنوشت کامنت تو دچار شد.

Sirs,

You should pay attention to the Volks’ report but you should not take it seriously. They have interviewed a number of outcasts who do not represent the Iranian daaspora, let alone the Iranians living in the troubled country.
One of those interviewed by the newspaper is a self-confessed terrorist who should first stand trial for what he has done in Iran as a member of the notorious vigilante group Hizballah. In his weblog and in his confessions in the Iranian newspapers, as witnessed by the nobel laureate Shirin Ebadi he has confessed that he has been an accomplice of Hizballah in many violent attacks.
Radio Zamaneh should not broadcast according to the ill taste of people like him. Instead they should try their best to communicate with the people and particularly the young people living in Iran in order to spread peace and democracy and stop others from joining the groups to which some of the Volks’ interviewees belong.
Radio Zamaneh is working so flawlessly with Iranian youths that others have started to covet the success of its journalists.
Please keep up the good work and ignore the outcasts and drop-outs and those who chose not to be a part of a constructive endeavour to inform a nation that needs to be informed.
I admire Radio Zamaneh’s contribution to the furthering of human rights and political and social awareness in Iran as well as to the elimination of the xenophobia that has separated Iran from the Western democracies.

اين کسانی که سالهاست خارج از ايران زندگی می کنند و جزو مثلا اوپوزيسيون هستند، نه تنها از مشکلات ما جوانان در داخل ايران خبر ندارند و نه تنها با تند رويهای خود مشکلات بيشتری برای ما و خودشان ايجاد می کنند، بلکه مانع کار خير پارلمان هلند هم می شوند که قصد دارد ما را با حقوق بشر و موازين دموکراسی آشنا کند و امکان سخن گفتن و آگاه کردن و آگاه شدن را برای کسانی که عضو حزب الله يا احزاب ظاهر الصلاح تر نيستند فراهم کند.
من از راديو زمانه متشکرم که lمثل يک پنجره ی رو به هوای تازه برای ما که در داخل ايران هستيم ارزش دارد.
لطفا برای خاطر ما به کار خود به همين خوبی که هستيد ادامه بدهيد و مراتب تشکر ما را به پارلمان هلند و همه آزاد انديشان ابلاغ فرمائيد. .

معلوم نیست این آقای بهرام یزدانی این نظر را به زبان انگلیسی برای رویت کی گذاشته است ؟ اگر برای جامعه ایرانی است که بهتر بود به زبان فارسی می نوشتند چون همه که انگلیسی بلد نیستند . اگر برای خارجیها و یا سرمایه گذاران رادیو زمانه است ، توصیه می کنم به وسیله نامه چنین مدافعاتی را بفرستند . اگر هم زبان فارسی نمی دانند یا آن را فراموش کرده اند که هیچ !

آقای جامی از اینکه با صراحت از کارنامه زمانه دفاع میکنید خیلی خوشحالم چون این رسانه مفید باید حفظ شود .
ولی این دفاع که بسیار هم به حق است نباید موجب سر خوردن شما بر روی پرتگاه تحمل ناپذیری شود و باعث شود که داور مسابقه خودش وارد یک تیم شود . نوع دفاعیه شما بوی پیش قضاوت میدهد و شما همه منتقدان را به مسایلی متهم میکنید که جمهوری اسلامی منتقدانش را با این تفاوت که رفتار بچه گانه جمهوری اسلامی با منتقدانش آنقدر ادامه پیدا کرده که به قول شما به دشمنی در همه جهات تبدیل شده و حتی خوشبین ترین و سخت جان ترین منتقدینش را به این نتیجه رسانده که دیگر نقد فایده ایی ندارد و این حکومت اصلاح پذیر نیست ولی این موضوع برای زمانه به هیچ وجه صادق نیست و بیشتر منتقدان زمانه نه دشمن آن هستند و نه سودی از این دشمنی میبرند بلکه به عنوان مخاطبان یک رسانه نوپای تازه که نه از پول نفت ما و نه از پول مالیات ما اداره میشه دوستش دارند و هر منتقد به اندازه یک نفر از 10 میلیون مخاطب این رسانه رو مال خودش میدونه و نه بیشتر یعنی یه سهم به اندازه (1/10000000) و دوست داره به همون اندازه به رشد زمانه کمک کنه چون با رشد حرفه ایی زمانه بهره اش برای همه است و تقسیم نمیشه . شما نباید دست از هدفتون بردارید و نباید ناامید بشید بلکه باید از اینکه مخاطبان خودتون رو وادار کردید که دست به کیبرد ببرند خوشحال باشید حتی اگه ناسزاوارترین نقد رو حواله تون بکنم باز هم اینقدر برای من مخاطب مهم بودی وگرنه توی این دنیای بزرگ وب ( دهکده جهانی ) اینقدر سایت هست که بتونم یکی پیدا کنم که ارضام کنه . من در کامنت پای مطلب قبلی تون هم نوشتم که شما نباید انتظار داشته باشید که مخاطبان شما که عمدتا در ایران هستند یه شبه استانداردهای بالای دمکراسی و .... رو خلق کنند بلکه از چرخش زمانه است که خوب و بد الک میشوند و ما تازه الکهایی را برای الک کردن جنس اندیشه و حرف یافته ایم و با حرص و ولع مشغول الک کردن وگرنه اگر خوب بنگری در جامعه ما همه چیز مخلوط است و باعث میشود که به قول شما حتی مفهوم سیاست هم با شناسنامه های متفاوتی معرفی شود حالا نکته اساسی همین جاست که شما رنج ناشی از نبودن در ایران رو هم خودتون میکشید و هم به من مخاطب منتقل میکنید . مثلا برای من مخاطب توی ایران دانشجوهای امیرکبیر خیلی مهم هستند یا اینکه اجازه رفتن به کنسرت موسیقی مورد علاقه ام و یا داشتن آزادی پوشش و حجاب و...... ولی ممکنه برای شما که در محیطی با استاندارد بالاتر زندگی میکنی مسئله احمدی نژاد و همجنس بازی . شاید برای بیشتر مردم ایران مسئله همجنس بازی چندان مهم نباشه چون متاسفانه ما سطح استانداردمون اونقدر پایین است که این مساله شاید در اولویت پنجاهم باشه و به همین خاطر بزرگترین نقد من به زمانه این است که زمانه باید سعی کنه مخاطبش رو درک کنه و بهش کمک کنه نه اینکه اون رو سرخورده کنه خلاصه بگم سواره ندارد خبر از حال پیاده . امیدوارم زمانه روزبروز بهتر و پربارتر شود تا باعث رشد من و دیگران شود . به امید فردایی بهتر برای ایران .

اقای علی: این شیوه ای است که متاسفانه مدیریت این رسانه از خیلی قبل بکار می برد. من خودم مهندسی الکترونیک و مخابرات خوانده ام و یکی از رشته های دلخواهم هم ریاضیات احتمالات است که بن پایه تئوری های انفارماسیون کلاود شننن بنیانگذار و پدر مخابرات مدرن است و چون با ساختار و مکانیزم تککنولو÷ی انترنت اشنایی دارم همیشه احتمالات گوناگونی مثل گم شدن پیامها در عین انتقال از نقطه ای به نقطه دیگر و یا اهمال پرسنل در سایت و غیره را به حساب آورده و بعدا قضاوت می کنم. و اینرا هم باید گفته باشم که در بعضی از مواقع دچار اشتباه شده ام ولی مثلا امروز صبح که از سر کارم به این سایت سر زدم پیام اقای خلجی را ندیدم و الان که از خانه وصل شده ام پیام ایشان قبل از پیام من درج شده است. من نمی فهمم چرا آدمهایی مثل استیون هاوکینز و راجز پنروز اینهمه مدت در دانشگاه کمبریج بر سر پدیده Time Travel به سر و کله هم می زنند. آنها فقط کافی است که سری به این سایت زده و این پدیده را با چشم های خودشان مشاهده کنند. ولی با همه اینها از اینکه مودبانه پاسخی داده اند باید ازشان تشکر کرد و بقول اذربایحانی ها" آری دان بیر توک ده غنیمت دیر." -- اگه از خرس یه تار مو هم بکنی باز هم غنیمت است.---

آن مثل آذربایجانی را تکمیل اش کنم." اری دان بیر توک قوپاسدان دا گنه قنیمت دیر."

شير بي يال و دم و اشكم كه ديد؟

وقتي بسياري از كامنتهائي كه به هيچ وجه توهين آميز هم نيستند سانسور ميشوند تو اگر دلت خواست حديث مفصل هم بخوان.
--------------------
زمانه: از کجا می گویید بسیاری؟ تمام کامنتهایی که حاوی حداقل موازین نظردهی باشند منتشر می شوند حتی برخی از کامنتها با خذف ناسزاهاشان منتشر می شوند! دلیلی برای بدگمانی به زمانه وجود ندارد اما حجم کامنتها ممکن است سبب تاخیر در انتشار شود.

ما كه نميتوانيم خودمان را براي خودمان جور ديگري بزك كنيم.ما ايراني ها ذاتا مستبد و نارسيست هستيم پس اگر ميشود اين بساط كامنت بازي را جمع كنيد.

یادداشت ف.م.سخن در باره رادیو زمانه

http://www.fmsokhan.com/archives/2007/
10/oeoeoeuu_oeuoeu_2.html

آفتاب آمد دليل آفتاب.
آقاي جامي اين موضوع را اينجا مياورم چون به شما هم مربوط ميشود. برادرم شهام در ارتباط مصاحبه شما و آقاي معروفي با آقاي سليمي نمين سه كامنت فرستاد كه منعكس نشد و خلاصه حرفش اين بود كه كاش از ايشان در رابطه با اخراج آقاي زرين كلك از دانشگاه هم سئوال مي فرموديد.قضيه را كه ميدانيد؟!
----------------------
من بخش نظرات آن مطلب را نگاه کردم و کامنت اعتراض شهام را دیدم که منتشر هم شده ولی خود کامنتی را که در باره اش صحبت می کنید ندیدم و فکر نمی کنم اگر هم می بود مشکلی برای انتشار داشت. بفرمایید دوباره بنویسند. به هر دلیلی در ادیتور سایت دیده نمی شود. شاید به قسمت جانگ رفته و حذف شده است. - مهدی جامی

شما نظرات دیگران را منتشر نمی کنید چطور دم از روش دمکراتیک در رادیوی خود می زنید؟

آقای جامی
میشه لطفا توضیح دهید چرا در پاسخ به منتقد ین جهت گیری سیاسی رادیو زمانه و مقاله های سیاسی با امضا خودتان همواره اپوزیسیون جمهوری اسلامی را مورد حمله و شماتت قرار می دهید؟ معنا و چرایی آن چیست؟ چرا پاسخ تان به همان افراد منتقد محدود نمی ماند؟
---------------------------
بر اساس زبان اگر تقسیم کنیم سخن من به تمام کسانی بر می گردد که زبان اکتیویستی را برای رسانه هم تجویز می کنند ولی در محتوای سخن آنها بحثی نکرده ام. روش ارتباط را مد نظر دارم. به نظرم واقعا دو روش ارتباطی وجود دارد که آنچه بین اپوزیسیون رایج است برای رسانه سم مهلک است. نگاهی به میزان توفیق رسانه های اپوزیسیونی هم آن را تایید می کند. از نظر شما روش معمول که من آن را نقد کرده ام راه به جایی می برد؟ یا فکر می کنید چون در بین اپوزیسیون جاری است نقد ناپذیر است؟ آیا اپوزیسیون نباید به فکر نوکردن زبان و روش ارتباطی خود باشد؟ وانگهی نقد این یکی به معنای پذیرفتن راه جمهوری اسلامی است؟ - مهدی جامی

آقای جامی ممنون از پاسختان. شما می توانید یک مطلب روشنگر در باره تفاوت زبان اکتیویستی و زبان مجاز برای یک رسانه مستقل که خود را متعهد به حقوق بشر و دمکراسی و دگرباشی می داند بنویسید و حتما مفید واقع خواهد شد.اما همه بحث این نیست.اصلا انتقاد ناظر برمقایسه زبان و محتوای سخن رادیو زمانه و اپوزیسیون رژیم نیست بلکه اگر مقایسه ای درمیان باشد همانامعیار قرار دادن زبان و محتوای سخن رادیو زمانه درعمل با منشور آن و مقایسه آن با یک رسانه مسقل است. برای نمونه مقایسه کنیدسرمقاله ماه اکتبر لوموند دیپلماتیک به قلم سردبیر آن با سارکوزی و آن چه که به قلم شما درباره سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا نوشتید و همچنین گزارشی که از حوادث اخیر دانشگاه تهران در سایت رادیو زمانه انتشار دادید. شما یک رسانه هستید و نه یک بخش اپوزیسیون؛ اما پاسختان به انتقادات از همان کهنگی زبان و روش ارتباطی اپوزیسیون رنج می برد. نقد اپوزیسیون قطعا به معنای پذیرفتن راه جمهوری اسلامی نیست، اما "دهان به دهان" شدن یک رسانه با منتقدین خود و آن را به عنوان اپوزیسیون رژیم تلقی کردن می تواند نشانه آن باشد که رادیو زمانه و آقای جامی خود را نه یک رسانه مستقل بلکه یک بخش از اپوزیسیون در مقابل بخش دیگر اپوزیسیون می داند.

آقاي جامي جاي اين سوال شايد اينجا نباشه ولي چون به شما دسترسي ندارم مجبورم سوالم رو همينجا بپرسم:من تا حالا 3 تا مطلب براي شما فرستادم كه لطف كرديد و 2 تاي اولش رو چاپ كرديد.مطلب سوم من چاپ نشد و من چون فكر كردم به دستتان نرسيده دوباره فرستادم كه باز هم چاپ نشد.البته اين حق شماست كه هر مطلبي را چاپ بكنيد يا نه.فقط چون خودم خيال ميكنم مطلب آخر بهتر از دوتاي قبليست برايم عجيب بود كه اون دوتا كه ضعيفتر بود چاپ شد و اين آخري نه.ضمنا من چون با اسم واقعي مينويسم تمام خط قرمز ها رو رعايت ميكنم.جالب اينجاست كه نوشته آخرم تا حدودي ضد آمريكايي بود! به هر حال بهتره كه به آدم گفته بشه كه چرا مطلبش رو نميخوان (مثلا بگن توش كلمات ركيك وجود داره يا....) خلاصه اگر لطف كنيد و بگيد مشكل مطلب آخرم چي بوده ممنون ميشم.مطلبي با عنوان "فرهنگ بي شرمي" درباره رسانه ها ي گروهي در آمريكا (اصلا به دستتون رسيده يا نه؟)
با تشكر ارشيا آرمان

از طریق روش کلامی ایده های خویش را نشاندن کار جالبیست. زبان اپوزیسنی یا مخالفت نمیتواند توجیه کننده ی بی مفهومی مخالفت انها گردد. همانطور که زبان معتدلی برگزیده نمیتواند ایده ی التزام به جمهوری اسلامی را قالب مردم کند. وقتی مورد دوم صورت گیرد مورد اول نیز عملن ابراز شده است/ عدم مخالفت اقای جامی با جمهوری اسلامی و تاکید بر التزام به ان به عنوان پدیده ی شاید برخاسته از فرهنگ و متناسب با واقعیت تازه نیست که بخواهیم با زبان جدید بخورد یکدیگر دهیم. این مطلب چندان از قضا در خود رادیو زمانه اشکار نیست و لی در سخنان ایشان اشکار است. در نتیجه میتوان انرا به مهدی جامی بعنوان یک فرد و همینطور جایی که خود را مدیر رادیویی با ان ایده ها میداند بر گرداند ولی تمامی بخشهای این رادیو را چنین نقدی روا نیست. بهر حال ایده های شخصی اقای جامی دقیقن به معنی به بن بست کشیدن نقد جمهوری اسلامی است. در لابلای کلام اقای جامی کاملن پیداست که حتا برخورد با قران و اعتقادات را درست نمیدانند/ این درحالیست که دقیقن از ریشه های مخالفت با جمهور یاسلامی به دلیل اگاهی از ریشه داشتن ان در اعتقادات و کتاب به اصلاح اسمانیست و نه بر عکس که ریشه ی مخالفت با قران و اعتقادات بخاطر مخالفت با جمهوری اسلامی باشد. یاری جستن ازین ترفند جز قالب کردن اعتقادات خویش با زبان چرب و نرم نیست.

مخالفت با جمهوری اسلامی میتواند بیرون از دایره ی ان با در نظر گرفتن با هر شعاعی ازین دایره بیان و بررسی گردد. با شعار بی اندازگی شعاع دایره جمهوری اسلامی نمیتوان خویش را روشنفکر جلوه داد و بدون جایگاه. جمهوری اسلامی را با همان سرلوحه نامی ان میتوان بررسی نمود. اگر چالش های ایدولوگیک و تعلقات شخصی انسانی به او چنین ازادی را نمیدهد که چنین اغاز گری باشد مشکل خود اوست . به کلامی دیگر با تئوری های امید های واهی بستن به اعتقادات ایدولوگیک خویش به یک دین عدم بازدهی ان ایدولوگیک را در کارامدی ان در اقتصاد و سیاست نمیتوانیم اصلن ببینیم و دقیقن انچه به ان اپوزیسیون ها متهم میگردند خود بسیار افراد روشنفکر دنی یبه ان سی سال است مبتلا هستند یعنی اعتقاد به جمهوری اسلامی . شما اگر برخی نوشته های محمد رضا نیکفر را اصلن خوانده باشید و در همین زمانه خواهید دید که چگونه عنصر اسلامی ان جمهوری اسلامی بدرد نخور ابراز میگردد و این دایره ی جمهور ی اسلامی با شعاع نا معلومش از همان ابتدا مرکزیت خویش را از دست میدهد. بر نتابیدن مخالفت با تئورری جمهوری اسلامی اما داستان تازه ای نیست اقای جامی. روشنفکران دینی از همان ابتدا التزام خویش را به ان ابراز داشته اند و اگر بگوییم کشتارو دگر اندیشان را سکوت کردند و در برخی اعمال و جریانات حذفی هم دخالت نداشتند و انرا جدی نگیریم ولی در برابر بسیاری مخالفان که از قضا وابسته به هیچ حزب و دسته ای هم نبودند نظر خویش را ایراد نمودند.
ازنسو جمهوری اسلامی پدیده ای نیست که بخواهیم سر نحوه رفتار یا چگونگی راه ان فقط گفتگو کنیم که ایا راه ان را میپذیریم یا نمیپیذیریم. هنگامی که انسان قادر به بررسی خود ساختار جمهور ی ا سلامی نمیگردد میبایست انرا در بسته بپذیرد ( دانش اکادمیک غربی ضعف های ددیگاهی ما را نمیتواند لزومن اصلاح کند) و در ان دایره ی نامتناهی از نظر خویش جای گیرد. این ضعف بررسی حتا در نگاه بسیاری ایرانیان نسبت به وضعیت اقتصادی و فرهنگی نیزاشکار است. بهر حال با زبان جورنالیستی نقطه تفاهمی هم جستن مسخره ترین کار است و حداقل وقتی ادمها سر مواضع عقیدتی و سیاسی خود نمی ایستند و انرا به اشکاری ( حتا بدلیل اعتقادی ناخوداگاه به رسمیت پدیده ای ) ابزار نمیکنند بهتر است طرف مقابل را به یک بازی غیر شرافتمندانه هم نکشند که منظور نه با اپوزیسیون هاست بلکه ادمهایی که مناسبتی با گروهی ندارند . موفق باشید.

حیف از بودجه ی دولت هلند که به شما داده وشما آن را خرج جیب شخصی خودتان می کنید این رادیو مفت نمی ارزد و صفحه سایت شما نیز نظریات خوانندگانش را وقتی چاپ می کند که مطلب از صفحه اصلی حذف می شود و چندان خواننده ندارد 90 درصد خواننده های شما از طرفداران پادشاهی پهلوی هستند ولی مطلبی در مورد این خانواده نمی نویسید پس فرق شما با رسانه های داخل ایران که مورد سانسور قرار می گیرند چیست ؟؟

آقای جامی رسانه ی بسیار با ارزشی دارید.امیدوارم از انتقادات تند برخی سرخورده و نا امید نشوید.آقای فرهاد سلسله ی ناقص پهلوی تمام بودجه ی ایران را در اختیار داشت و همین الان هم بازمانده های آن منابع بودجه هنگفتی در اختیار دارند و فکر نمی کنم نیازی به زمانه داشته باشند کما اینکه فقط شما لطف می کنید به این سایت سر می زنید!

دوستان رادیو زمانه، بنظر میرسد که خلقیات آپوزیسیون جمهوری اسلامی را خوب می شناسید. من خودم هم مجبور به اقامت در خارج کشور هستم. در تمام مدت این اقامت طولانی، با آزار اینها زیستم. ربودن افراد. عینهو مثل خود رژیم، هر یک بنا به میزان قدرت حرافی و فحاشی و معصوم نمایی نخبه تر باشد، تعداد اعضاء اش هم بیشتر است. اصل پایه ای فعالیت همگی این ها، بر عدم استقلال فردی است. در تمام این سالها، حمایت از مبارزات داخل ایران شان هم بر همان اصل ربودن اشخاص و ان جی او ها بوده و هست. باید مثل آنها باشی، یا از هیچ کوششی در خراب کردن ات ابا ندارند. هر اشتباه، یا نادانی ات چنان بزرگ می شود، که به نفی انسان بودن ات ختم شود. زمانه ای ها هم همچون طعمه برای شکار چیان اند. اگر تصور میکنید که تا پارلمان هلند پیش نمی روند که استقلال فکری یا عملی تان را سلب کنند، اشتباه می کنید. یا مال او باش، یا حذف شو! آزادی فدای منافع او.آیا تربیت ما در روابطمان، از خانواده گرفته، تا جامعه غیر از این بوده و هست؟ علیرغم سالها زندگی در غرب، همان ایم که بودیم. ما دائم خود و دیگری را در سالاری ایدئولوژیکی( دینی یا غیر دینی) باز می سازیم.
یک خواننده مطالب شما

مهدی جامی عزیز

متین بود. جلب رضایت همه هم البته کار دشواری است. اما به نظر من دیگر کم کم مفیدتر خواهد بود اگر در جای صدور جوابیه هایی از این دست، گزارشی یا بازخوردی (اول برای خود و همکاران و بعد مخاطبین و از جمله منتقدان) آماده کنید که نشان دهد (یا که ندهد) که آیا این بودجه به جایش خرج شده یا نه؟ برای شخص من سوال است که آیا توسعه ی دموکراسی و حقوق بشر لزومن از رسانه ی سیاسی بر می آید یا راه حل غیر سیاسی می تواند به آن نتایج رهنمون شود. اگر آری پس شاید بهتر باشد که در این چارچوب جواب منتقدان را بدهید.

متنقدین زمانه را من با حوصله پیگیری می کنم. به گمان من گاه عجله می کنند: بگیریم و این را ساقط کنیم و تمام. این تکرار اشتباهات تلخ گذشته است که چنین بودجه ای باید حاکمیت ایران را در اسرع وقت ساقط کند و از این راه دموکراسی و حقوق بشر را به ارمغان بیاورد. آنها می گویند که شما بی طرف نیستید و جریان مخالفت با جنگ نیست، بلکه زمانه مدافع حکومت است و سنگ آن را به سینه می زند تا اصلاحات به روی کار بیاید. خوب، باید صریح تر به این ادعاها پاسخ گفته شود تا مخاطبان هم روشن شوند.

این است که صدور جوابیه هایی که فهرست افتخارات را بر شمارد یا بگوید فلانی دم اش به آنجا وصل است یا مثلن مجاهد و تروریست یا حزب اللهی است پس نماینده ی خوبی برای مردم ایران نیست، کارساز و منصفانه به نظر نمی رسد. اگر منتقدین زمانه هم چنین روش پیشه کنند زمانه باید بتواند جور دیگری بر خورد کند. به هر حال اگر این رسانه مستقل است و به همه ی سلیقه ها احترام می گذارد، این منتقدین هم جزوی از آن سلایق هستند و شاید از جهاتی حق با آنان باشد. یعنی شاید بتوان با حفظ بخش های غیر سیاسی رادیو، بخش سیاسی را - همچنان پایبند به قواعد - تند و تیز تر و حساس تر کرد که سلایق بیشتری را در بر بگیرد. و البته که تنظیم اش کار دشواری است. دشوار تر از انتخاب لینک هایی که نماینده ی وبلاگستان باشد.

و باز هم در مورد لینک های وبلاگ چرخان:

در جایی نظر شخصی ام را گفته بودم اگر زمانه به بعضی وبلاگ ها لینک بدهد جای دوری نمی رود. و زمانه در پاسخ هدف "وبلاگ چرخان" را بازگو کرد که نشان دادن تنوع سلیقه ها است و من البته این سیاست را نمی دانستم. چنین است که اعتراض آقای فرشاد ابراهیمی که معتقد است به سران حزب الله نباید لینک های "بد و غیر مردمی" بدهید بی محل است. اما دقیقن به همین دلیل من از جواب زمانه در مورد لینک ندادن مثلن به وبلاگ های حسن آقا و نانا (و شاید ملاحسنی ... مطمئن نیستم) قانع نشدم. به نظر من اینها نماینده های بارز و شاخص طرز تفکر، ادبیات و سلیقه ای نه چندان کمیاب هستند که بعید می دانم زمانه به مشابه اش لینک داده باشد. یعنی اگر بخواهد لینک بدهد شاخصه اش همین ها هستند. منظورم هم از سلیقه البته مخالفت یا دشنام دادن به رادیو زمانه نیست!

در همین زمینه از سه چهار درصد مخاطبان ام چشم می پوشم و صادقانه اعتراف می کنم که زمانه به اشتباه وبلاگ من را دو بار - یک بار به نام وبلاگ و یک بار به نام خودم - لینک داده است. دست کم یکی اش را بردارید و - گر چه به من مربوط نیست - به این دوستان اختصاص دهید. این کار سعه ی صدر شما را نشان می دهد و اقدامی شایسته ی ارج است.