Dec 2006

چگونه می توان همه را صاحب رسانه کرد؟

ما می کوشيم نخست آنچه زمين مانده را از زمين برداريم. تنها بعد از آن است که می توانيم به کارهای کاملا تازه برسيم. اما نخست بايد تمام کسانی را که از رسانه محروم بوده اند در حد امکان صاحب رسانه کرد. طبعا ما تنها می توانيم نمونه هايی را نشان بدهيم و از جايی آغاز کنيم (مثلا از قصه و روايت و خاطره و وبلاگ). اما اگر موفق شويم، کسانی ديگر و رسانه هايی ديگر هم به اين انديشه خواهند پيوست. ما برای کارها و پيشنهادهامان کپی رايت هم قائل نيستيم. مهم انتشار اين انديشه است که هر رسانه بايد توانسته باشد فرصتی برای کسانی ايجاد کند که رسانه نداشته اند.

یلدا، تلنگری بر وبلاگستان فارسی

کلاغ سياه در مطلبی که برای زمانه فرستاده به رفتارشناسی وبلاگ نويسان در بازی شب يلدا پرداخته است. کاری ارزشمند که اميدواريم هم او و هم ديگر دوستان وبلاگی دنبال کنند و زمانه را تريبونی برای تحليل های وبلاگستانی ببينند. او در يادداشت کوتاهی که در وبلاگ خودش هم آورده بود به نکته ارزشمندی اشاره کرده بود: رابطه راز و سکس - زيرا بسياری از آنها که نوشتند پرده از رازهای رفتار جنسی خود برداشتند. به قول او اين نشان می دهد که در فرهنگ ما تا چه حد راز، معنا و محتوايی جنسی دارد. از او که از منتقدان زمانه است ممنون ام که با وجود انتقادهايش - که بايد در فرصتی به آنها پاسخ داد- در وبلاگی ساختن هر چه بيشتر زمانه قدم برداشته و تحليلی در باره يک جريان وبلاگی فرستاده است.

وقت رسانه خودمانی است

زمانه در طول 100 روز توليد خود عملا نشان داده است که می توان با سيستم باز دست به توليد راديويی زد. ما بيش از نيمی از همکاران مان را هرگز نديده ايم و تنها بر اساس ارزش رسانه ای کارهايشان به پخش گزارشها و برنامه های آنان پرداخته ايم. اما بدرستی بايد گفت که از آنچه زمانه در سر و در توان دارد هنوز چيز زيادی عرضه نشده است. واقع اين است که ما هنوز در اول راه ايم و برای عملياتی کردن ايده هامان نيازمند همفکری و همگامی کسانی هستيم که به ايده راديوی خودمانی باور دارند و به تقسيمبندی راديوی خارجی و داخلی و نگاه بيگانه به آنچه خارجی است بی باورند. چه بسيار از آنچه در داخل است با ما بيگانه افتاده است و چه بسا آشنای نزديک که در جغرافيايی خارج از مرز مسکن دارد.

To read this post in English CLICK to see the extended entry

شخصيت سال ۲۰۰۶ "شما" هستيد!

ايده جديد رسانه به سرعت در حال گسترش است. اينکه عصر قهرمانان و شخصيت های بزرگ گذشته است و تک تک مردم به نسبت ورود به رسانه های مدرن و خودمانی کردن آن اهميت می يابند. ايده مرکزی زمانه معرفی و آزمون شهروند روزنامه نگار يا رسانه پرداز خودمانی است. گروههايی از روزنامه نگاران به اين موضوع توجه دارند چنانکه در همين چند ماهه اخير اين ايده در محافلی در تهران نيز مطرح شده است. تراست بی بی سی هم سايت تعاملی زيگ زاگ را به فارسی راه اندازی کرده است. حال مجله تايم ايده رسانه خودمانی را در مرکز توجه قرار داده و و رسانه پردازان و توليدگران خودمانی را شخصيت های سال معرفی کرده است.

حقوق بشر در زمانه ما

نگاه به جهان از منظر حقوق بشر می تواند بسيار نااميد کننده باشد. از زمان تصويب اعلاميه جهانی حقوق بشر تا کنون دهها جنگ بزرگ در جهان اتفاق افتاده است، صدها هزار نفر در معرض کوچ اجباری قرار گرفته اند، امنيت ميليونها انسان به خطر افتاده است، زندانيان بسياری در معرض تحقير و توهين و شکنجه های روانی و جسمی قرارداشته اند، محاکمه های ناعادلانه بی شماری در کشورهای مختلف جهان برپا شده است، زنان بسياری به زور شوهر داده شده اند يا در معرض قاچاق و بردگی جنسی بوده اند. با اينهمه، جهان پس از تصويب حقوق بشر جهانی روادارتر و انسانی تر شده است.

پادکست و آر اس اس رادیو زمانه

بالاخره زمانه پادکست دار شد! می دانم که خيلی ها اين نکته را متذکر شده بودند و خواستار پادکست بودند اما مسائل مختلفی دست و پا گير شده بود از جمله مساله کپی رايت.

پادکست (یا پادپخش) به معنای برنامه ای رادیوئی یا مشابه است که به صورت دیجیتال تولید شده و جهت دانلود کردن برای پخش در دستگاه های شخصی پخش صدا، از طریق اینترنت در اختیار مخاطب قرار میگیرد .

رادیو زمانه اکنون برای گسترش فضای آزاد برای مخاطب در انتخاب برنامه مورد علاقه خود، برنامه های تولیدی خود را به صورت پادکست در اختیار کاربران و شنوندگان زمانه می گذارد.

برای زمانه داستان خودتان را روايت کنيد

رضا دانشور (نويسنده ايرانی مقيم پاريس): هرآدمی حدّاقل یک داستان برایِ گفتن دارد. داستانی که مستقیم از تجربه‌ی شخصی او می‌آید. این داستانها چه ساده باشند چه شگفت‌آور، چکیده‌ی عمیق‌ترین تجربه‌های انسانی هستند. تصورمن از یک رسانه‌ی همگانی مکانی است برای ایجاد ارتباط و گفتگوهای دوطرفه؛ چیزی که در معنای نوین "رسانه" امری بدیهی امّا مشکل است. مشکل از این رو که در گرو همکاری و پاسخ مخاطب است. صحبت دوطرفه امری‌ست آزادمنشانه. زمانی در سطح عموم تحقق می‌پذیرد که میان مردم روح آزادمنشی مجال بروز یابد.

اساس این برنامه تازه نیازی است که همه‌ی ما به گفتگو با یکدیگر داریم. فارسی زبان‌های هرکجا باید بتوانند یکدیگر را بهتر بشناسند و صدای یکدیگر را بشنوند. ما باید قصه‌های خودمان را بگوئیم و بشنویم. تجربه‌های شخصی و خصوصی مان را گرد آتش دوستی و همدلی با هم درمیان بگذاریم. اگر هرگز از خودمان حرف نزده‌ایم یا ننوشته‌ایم نگران نباشیم. درگیر سبک و شیوایی کلام و آداب نگارش نباشیم. آنچه مهّم است، واقعیّت است. کافی است واقعیتی را نقل کنیم.

برنامه "خاطره های زمانه ما" دعوتی همگانی است از پیر و جوان و خرد و کلان. هرکس که بتواند حادثه و خاطره‌ای را که برایش ماندگارتر و مؤثرتر بوده بنویسد و به آدرس رادیو زمانه بفرستد.