تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۳۸۶ • چاپ کنید    
‌طرحی برای تسهیل طلاق:

ازدواج هفت ساله

مترجم: زویا ممکن

چندی پیش در آلمان، خانم گابریل پلی (Gabriele Pauli)، نماینده مجلس این کشور طرحی را برای تسهیل طلاق پیشنهاد کرد که در آن زوج بعد از هفت سال زندگی مشترک در صورت تمایل به ادامه رابطه، با مراجعه به شهرداری می‌توانند پیمان زناشویی خود را تجدید کنند یا در صورت عدم تمایل، آن را لغو کنند.


‌از هر دو ازدواج یکی به طلاق می‌انجامد.

وی با استناد به آمار موجود و همچنین تجربه شخصی‌اش از دو بار طلاق، با طرح این پیشنهاد قصد داشت پایانی برای مشکلات مالی، اداری و دوره طولانی این روند بیابد.

در حال حاضر از هر دو ازدواج، بعد از چهار سال زندگی مشترک، یکی به طلاق می‌انجامد. در فرانسه نیز همچون دیگر کشورهای اروپایی در حالی که آمار ازدواج به‌طور مدام در حال کاهش است، میزان طلاق به‌شدت رو به افزایش است. انتشار همین آمار از سوی دیگر باعث شده افرادی که به ازدواج فکر می‌کنند نیز دچار تردید شوند.

هم اکنون در فرانسه ۹۳ درصد زوجین به جای ازدواج، رابطه خود را صرفا در شهرداری‌ها به ثبت می‌رسانند. آنچه بسیاری را به انتخاب این نوع از پیمان زندگی مشترک ترغیب می‌کند، امکان فسخ سریع و آسان آن بدون پیامدهای سنگین مالی است.

به نوشته مجله روانشناسی، انتخاب این نوع پیمان برای زندگی مشترک با دنیای مدرن و شرایط امروز انسان تطابق بیشتری دارد. با این حال، پیمان‌هایی از این دست نمی‌تواند به رویاهای بسیاری از افراد برای پوشیدن لباس عروس و به‌ راه انداختن جشن و سرور جامه عمل بپوشاند. ثبت این پیمان، حداکثر پنج دقیقه به طول می‌انجامد و تنها با حضور دو طرف و توسط یک مسئول ثبت شهرداری انجام می‌شود.

حال این سوال مطرح می‌شود که آیا طرح خانم پلی برای قرارداد ازدواج هفت ساله، پاسخگوی نیازهای ضد و نقیض انسان خواهد بود؟ آیا می‌توان در آن واحد هم رمانتیک بود و هم منطقی؟ برای پاسخگویی به این سوالات، ماهنامه روانشناسی نظر دو تن از کارشناسان سرشناس در حوزه روابط زوجین و خانواده را جویا شده است.

ازدواج مجدد با یک نفر!

برای روبرت نوبورژه (Robert Neuburger)، روان‌پزشک، روان‌کاو و روان‌درمانگر زوج و خانواده که کتاب‌های متعددی در این زمینه از او به چاپ رسیده، ازدواج و تشکیل زوج در دنیای امروز اموری اجباری نیستند.

به گفته او انتظارات و فشارهای خانوادگی در عصر حاضر بسیار کمتر از سابق هستند. افراد به صرف این که همدیگر را دوست دارند و تصمیم به زندگی مشترک گرفته‌اند، با هم زندگی می‌کنند. بستن پیمانی ابدی برای ازدواج، امری است که با واقعیت دنیای ما هم‌خوانی ندارد.

آقای نوبورژه می‌افزاید نگرش کسانی که هنوز فکر می‌کنند رابطه باید ابدی باشد، محکوم به شکست است و منجر به طولانی شدن آن نمی‌شود.

وی می‌گوید چنین افرادی به یکباره همه حس اعتمادشان را در اختیار فرد مقابل می‌گذارند و بعد از آن دیگر هیچ چیز برای تداوم رابطه در دست ندارند. به باور او هیچ چیز دائمی‌تر از «موقت» نیست: وقتی رابطه را موقت می‌بینیم و از دوام آن اطمینان کامل نداریم، بیشتر از آن مراقبت می‌کنیم و برای حفظش می‌کوشیم و از رابطه نیز انتظار بیشتری داریم.

روبرت نوبورژه می‌گوید برخلاف کسانی که طرح خانم پلی را تشویق به تغییر مرتب شریک زندگی تعبیر کرده‌اند، هفت سال، زمانی به مراتب بیش‌تر از عمر متوسط ازدواج‌های امروزی است.


بستن پیمان ابدی با واقعیت دنیای ما هم‌خوانی ندارد.

به گفته او جدایی همیشه تجربه‌ای دردناک است. ما با مشتی تنوع‌طلب مواجه نیستیم، بلکه صحبت از زنان و مردانی است که قبل از تصمیم به جدایی، همه راه‌های ممکن را آزمایش کرده‌اند.

از طرف دیگر آقای نوبورژه معتقد است، انتظار خانم پلی از طرح‌اش برای تسهیل روند طلاق، توهمی بیش نیست. حتی اگر روند اداری آن آسان باشد، هیچ‌وقت ترک دیگری کار آسانی نیست. البته به گفته او از این ایده می‌توان برای پیشگیری از جدایی‌های غیرمترقبه استفاده کرد. نباید انسان‌ها را مجبور کرد به هر قیمتی با هم زندگی کنند. بلکه باید تلاش کرد امکان با هم ماندن را برای آنها فراهم کرد.

یک قرارداد چند ساله و قابل تمدید به زوج‌ها این امکان را می‌دهد که هر چند وقت یکبار، رابطه خود را مجددا ارزیابی کنند. تنها از طریق طرح سوال در مورد مسائل فی مابین و مقایسه پاسخ‌های دو طرف است که افراد می‌توانند خود را با نیازهای جدید تطبیق دهند و رابطه خود را طی زمان بازسازی کنند.

روبرت نوبرژه معتقد است این ارزیابی برای حفظ هویت و یگانگی زوجین مفید است و تعیین محدوده زمانی هفت سال می‌تواند به همین منظور و برای ارزیابی مجدد رابطه مورد استفاده قرار گیرد.

دویدن بدون جهت

خانم کاترین سروریه(Catherine Serrurier)، روان‌درمانگر و مشاور مسائل زناشویی نسبت به مفید بودن طرح ازدواج هفت ساله تردید دارد. به گفته او امروزه افراد حق انتخاب دارند و می‌توانند بدون ازدواج با یکدیگر زندگی کنند. پس اگر قرار است رابطه‌شان ابدی نباشد، اساسا چرا ازدواج کنند؟

برای این کارشناس امور خانواده، ازدواج چیزی فراتر از این مباحث است. ازدواج عملی عاشقانه است و طبیعت‌اش بدون محدودیت زمانی است. ازدواج با زمان محدود، برخلاف نفس این پیمان است. به گفته او افراد ازدواج می‌کنند تا بچه‌دار شوند. آنها برای هفت سال بچه‌دار نمی‌شوند.

خانم سروریه، این طرح را حمله به نهاد ازدواج و روشی برای تغییر ماهیت آن ارزیابی می‌کند و می‌گوید: این مباحث نشان می‌دهند ما تا چه حد مفهوم ارزش‌ها، تلاش و تعهد را از دست داده‌ایم.

Share/Save/Bookmark

منبع:
مجله «روان‌شناسی» چاپ فرانسه
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظرهای خوانندگان

تو اسلام كه از 1400 ساله پيش ازدواج موقت بوده و ما اين همه از اون انتقاد ميكرديم حالا مگر با حرفهاي غربيها قدر داشته هاي خودمون رو بدونيم

-- بدون نام ، Feb 8, 2008

به نظر بنده این نوع ازدواج بسیار منطقی تر است. بسیاری از ترس ابدی بودن ازدواج است که ازدواج نمی کنند. زیرا این ازدواج بر اساس شناخت محدود دوره زمانی قبل از ازدواج شکل می گیرد که بسیار ناکافی است. البته می شود برای فرار از مشکلات 7 ساله بودن و بچه داری آن را به 5 سال کاهش داد و پس از آن اگر تصمیم به ماندن گرفته شود در سیکل مثلا 10 ساله به بچه دار شدن و دیگر مثائل پرداخت.
به هر حال این نوع ازدواج باعث تشویق بسیاری به ازواج می شود و از بی بند و باری جنسی می کاهد و با شرایط پیچیده و سخت امروزین مطابق تر است.گرچه انواع دیگری از روابط همچون COHABITATION وجود دارد.

-- رامین محسنی ، Feb 9, 2008

این نوع ازدواج همان ازدواج موقت است که در اسلام به خصوص مذهب تشیع هست. و در سالهای گذشته بدون تحقیق به آن تاخته اند. حال که مترقیان اروپا به آن رسیده اند مناسب است که درباره ازدواج موقت صحبت شود و مدلی کامل ارائه شود. خواهشمندم به اطلاع نماینده مجلس آلمان هم برسانید.

-- محمد ایران قم ، Feb 9, 2008

این ازدواج موقت با آن ازدواج موقت که مد نظر شما است زمین تا آسمان فرق دارد . ازدواج موقت شما در عرض یک روز زن می تواند صیغه ی 10 نفر بشود و هر روز با یک نفر و یا چند نفر باشد .اما این ازدواج برای مدت چند سال است و یک شخص فقط با شخص مورد نظرش در ارتباط است و اگر دوست داشت می تواند برای همیشه در کنار او باشد چه در مورد مرد و چه در مورد زن . با صیغه اسلامی قابل مقایسه نیست .

-- کامران ، Feb 9, 2008

کی گفته در صیغه یک زن همزمان می تواند باچند مرد درارتباط باشد.
در ازدواج موقت مانند دائم زن در صورت تماس جنسی باید عده نگه دارد

-- بدون نام ، Feb 9, 2008

ياد اون لطيفه مي افتم كه يك پژوهشگر ايراني بعد از سالها مطالعه و مداقه ! در مورد طلاق، مهمترين عامل آن را ازدواج اعلام كرد!

-- باربد آذربد ، Feb 10, 2008

هر چه مي كشيم و هر چه مي خوريم از بي اطلاعي و تعصبات كور (ولو غير ديني) است ، اخر دوست من چرا نا دانسته و از روي عناد اظهار نظر مي كني !؟
برو و شرايط ازدواج موقت را بخوان !

-- داريوش شهير ، Feb 10, 2008

به نظر من خیلی وحشتناکه که با یه نفر تا آخر عمر همراه باشی

-- امید ، Feb 10, 2008

بحث ازدواج چه یکساله و جه هفت ساله در وجود آن نظر موافق وجود دارد این سوال را با وجدان خود جواب بدهید و جواب آنرا از او بخواهید .
شما در هر سن و سالی که هستید یک موجودی به اسم زن به شما نسبت دارد مثلا خواهر شما دختر شما و...ایا حاضرید بعداز چند سال همراهی و تماس جنسی وافت ظاهری قیافه و دیگر مسایل رها شود والبته اگر در جامعه غربی میخواهند همه چیز به وادی آزمایش گذاشته شود می توانند آزادانه امتحان کنند و نتایج آن را صادقانه به جامعه بشریت اعلام نمایند.

-- محمد صادقی ، Feb 10, 2008

اين خبر مربوط به چند ماه قبل و زمانی است که خانوم پااُلی نامزد رياست حزب راست‌گرای اتحاد سوسيال مسيحی (CSU) در ايالت بايرن بود. از آنجا که ايشان بيشتر يک مدل هستند تا سياستمدار، چنين طرح عجيبی آنهم در ايالت سنتی و مذهبی بايرن، را مطرح کردند که جلب توجه کنند. همان زمان مورد تمسخر تمامی رسانه‌های آلمان قرار گرفت و هيچ‌کس آنرا جدی نگرفت.
بهتر است قبل از ترجمه شتابزده، کمی در مورد آن تحقيق کنيد.

-- بدون نام ، Feb 10, 2008

واقعا آدم متاسف میشه

-- بدون نام ، Feb 10, 2008

بعد از هفت سال چی بر سر اون کودکان میاد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

-- بدون نام ، Mar 23, 2008

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)