تاریخ انتشار: ۲۰ اردیبهشت ۱۳۸۶ • چاپ کنید    

پیمان هوشمندزاده نقش سبیل می‌زند

مهین سرابی

۲۳ سبیل دور هم جمع شده‌اند. پیر و جوان. بلند و کوتاه. سنتی و مدرن. سبیل‌های تاپ‌خورده و سبیل‌های شانه شده. سبیل تنها و سبیل‌های گم شده در انبوه ریش. سبیل‌هایی که به تنهایی به صاحبانشان هویت می‌بخشند. طوری که برای شناخته نشدن چهره یک فرد باید به جای چشم‌ها، سبیل‌های او را شطرنجی کرد.

در نمایشگاه پیمان هوشمندزاده که این روزها در نگارخانه اثر برپاست، چهره‌‌ها بدون چشم و ابرو هم هویت دارند. کافی است نگاهی به سبیل‌ افراد و لباس آنها بیندازید.


سبیلی تابیده و کهن، کاری از پیمان هوشمندزاده

این بار پیمان هوشمندزاده به سراغ سوژه سبیل رفته است و از آن عکاسی کرده. آدم‌ها را ترجیحا با سبیل خاص و عجیب پای دیوار گذاشته و کادرش را از نوک دماغ آنها تا روی سینه‌شان بسته است. سبیل ها به تنهایی صاحبانشان را می‌شناسانند و شخصیت آنها را به نمایش می‌گذارند. اینکه احتمالا این آدم‌ها متعلق به کدام منطقه جغرافیایی هستند و با چه هیبتی در اجتماع دیده می‌شوند یا اینکه چقدر زندگی را به بازی گرفته‌اند و می‌خواهند ناآگاهانه موقعیتی طنز در اجتماع خلق کنند. این نگاه طنز با سبیل‌های عجیب و غریبی که در بعضی عکس‌ها می‌بینیم به راحتی منتقل می‌شود و پیمان هوشمند‌زاده هم انگار عمدی در انتقال آن دارد. مثلاً در یکی از عکس‌ها قطره‌های آب از سبیل جوگندمی می‌چکد و صاحب آن بی‌توجه چشم به دوربین دوخته است.

سبیل‌ها در گذشته‌ای نسبتاً دور محبوبیت خاصی در بین مردان و جوانانی که تازه به سن بلوغ رسیده بودند، داشتند. هر کس که می‌خواست ثابت کند دیگر بچه نیست و می‌تواند روی پای خود بایستد کرک‌های نازکی را که پشت لبش سبز شده بود، آبیاری می‌کرد و از آنها سبیل‌هایی می‌ساخت که از دور هم چشم بیننده را متوجه خود می‌کرد. اما هر چه رفت از محبوبیت آنها کاسته شد. سبیل‌ها یا ریشه کن شدند و یا در انبوه ریش‌ها به زندگی ادامه دادند. دیگر در بین جوانان کمتر کسی یافت می‌شد که سبیلی مستقل از ریش داشته باشد. اما حالا دوباره سبیل محبوبیت خود را باز می‌یابد و در بین جوانان طرفدارانی نه چندان اندک دارد. جوانانی که شکل آن را به دلخواه خود تغییر می‌دهند و آن را شخصی می‌کنند. شاید به همین دلیل است که پیمان هوشمندزاده هم سراغ چنین سوژه‌ای رفته و نگاهی دوباره را متوجه آن کرده است.

پیمان هوشمندزاده عکاس مستقلی است که در طول سال روی پروژه‌های شخصی‌اش کار می‌کند و اغلب به سوژه‌هایش نگاه اجتماعی دارد. حتی زمانی که از شانه‌ای، تیغی زنگ زده یا ماشین سرتراشی عکس می‌گیرد.

او غیر از سبیل، روی پروژه‌هایی مثل کمربندها، گمرک، قهوه‌خانه و زورخانه هم کار کرده است. او همچون داستان‌هایش، در عکس‌هایش نگاهی مینی‌مال به پیرامون خود دارد و این نگاه را ثبت می‌کند.

هوشمندزاده متولد ۱۳۴۸ و فارغ‌التحصیل رشته عکاسی از دانشگاه آزاد است. تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی برگزارکرده و در ۲۴ نمایشگاه گروهی شرکت کرده است.

او نمایشگاه‌های‌ متعددی‌ در تهران، دانمارک، استرالیا، آمریکا و چند کشور دیگر برگزار کرده‌ و جوایز متعددی‌ هم‌ دریافت‌ کرده‌ است.

نمایش "سبیل‌ها" تا ۲۶ اردیبهشت ادامه دارد.

Share/Save/Bookmark
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظرهای خوانندگان

سركار خانم «مهین سرابی»
مزيد امتنان خواهد شد كه اين عكس ضميمه را پرينت گرفته و پست كرده و يا ايميل فرماييد براي جناب آقاي «پیمان هوشمندزاده» تا چنان‌چه دفعات بعد خواستند اپيزود دوم عكاسي ۲۳ سبیل را به‌اجرا درآورند،از تماشاي اين 9 سبیل پيوست، الهام بصري كافي و وافي و نافي ببرند و باقي قضايا...
http://i6.tinypic.com/6b1xuva.gif
ارادت‌مند
عكاس دوره‌گرد (معروف به فتو شهلا)
شاد باشيد.


-- ح.ش ، May 11, 2007

آخه این خانم نویسنده از عکاسی چی می دونه؟ چرا شما باید جوگیر شین و خبر یه نمایشگاه کلیشه ای و دم دست رو اینطوری تو بوق کنین؟

-- سارا ، May 13, 2007

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)