از هم گریزی ایرانیان مهاجر

فریبا صحرایی

برای شنیدن فایل صوتی «اینجا» را کلیک کنید.

مهاجران جوان، از جمله دانشجویان ایرانی، بعد از ورود به کشور جدید تا مدت‌ها با احساس تنهایی و دوری از محیط خانه و خانواده دست و پنجه نرم می‌کنند و با وجود مسایلی چون ندانستن زبان و ناآشنایی با محیط و فرهنگ جامعه‌ی میزبان، ناخودآگاه به جامعه‌ی ایرانیان مهاجر ساکن در آن منطفه پناه می‌برند و چشم یاری و همراهی و همدلی از آنها دارند. اما موضوع عدم یک‌دلی ایرانیان مهاجر، اینجا هم آثار ناخوشایند خود را آشکار می‌کند و بسیاری را به انزوا می‌برد.

طعم تلخ تنهایی در یک کشور جدید و در بین آدم‌هایی که حتی زبان‌شان را هم خوب نمی‌فهمی، یک دانشجوی جوان از همه بهتر می‌تواند توصیف کند؛ و بگوید که با وجود این همه «ایرونی»ِ مقیم در شهری مثل تورنتو، چطور باز احساس غربت کرده است.

چطور در پیدا کردن یک دوست و همراه و هم‌زبان در این شهر به بن‌بست رسیده است. و چرا حالا بعد از گذشت فقط یک سال از اقامتش در این شهر ، بین جامعه‌ی ایرانی و خارجیِ مقیم، گروه دوم را انتخاب کرده است.

سعید، دانشجوی مهندسی کامپیوتر در دانشگاه تورنتو، از دریچه‌ی نگاه خودش موضوعِ از هم‌گریزی جامعه‌ی ایرانیان مهاجر را با اتکا به تجربیات شخصی خود توصیف می‌کند، و از نقش دانشگاهیان در ایجاد انسجام و هم‌سوگرایی بیشتر نزد ایرانی‌ها ی دور از وطن می‌گوید.

قطعا تک‌تک ایرانی‌هایی که یک روز دست به مهاجرت زدند‌ و به کشور جدیدی کوچ کردند، تجربیات زیادی در زمینه‌ی ارتباط با سایر ایرانیان مقیم در آن جامعه دارند. این که جامعه‌ی ایرانیان مقیم خارج از کشور چطور می‌تواند به یکدیگر نزدیک شود و فاصله‌ها و بدبینی‌ها را به دور اندازد، موضوعی‌ست که به آن بیشتر خواهیم پرداخت. نظر شما چیست؟

---------------------------
مطلب پیشین: آسیب‌های روحی زنان مهاجر