Jan 2009


پول، کار، نان

پول، کار، نان کلمه‌هایی است که این روزها در بسیار‌ی از کشور‌های دنیا بسیار استفاده‌ می‌شوند و در کوچه و خانه‌ها در صحبت‌های کاری و دوستانه زیاد به گوش می‌رسند. به خصوص در جامعه تاجیک و بین تاجیکان مهاجر. با کمک یکی از دوستان تاجیکم که در عین حال در دوشنبه، پایتخت تاجیکستان به کار روزنامه‌نگاری مشغول است چند ترانه تاجیکی گردهم آوردم که در موضوع مهاجرت سروده شده‌اند. موج مهاجرین تاجیک از سال فروپاشی شوروی شروع شد و در سه سال گذشته به اوج خود رسید.



گفت و گو با صادق صبا، از سردبیران ارشد تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی
بی‌بی‌سی فارسی: قول می‌دهیم تاجیک‌ها کنار نمانند

با گذشت یک هفته از شروع برنامه‌های تلویزیون فارسی بی بی سی،‌ همچنان هیچ گزارش و برنامه‌ای در مورد تاجیکستان، به عنوان سومین کشور فارسی‌زبان دنیا از آن پخش نشده است. صادق صبا، از سردبیران ارشد این تلویزیون در گفت‌و‏گو با زمانه می‌گوید: «این تلویزیون برای فارسی‌زبانان است، و مهم‏ترین کشور فارسی‌زبان ایران است. به همین دلیل تاکید بیشتر روی ایران خواهد بود. ولی من به تاجیک‏های عزیز قول می‏دهم اگر رویدادی در تاجیکستان باشد، حتما پوشش خواهد داد. تاجیکستان در وضعیت فعلی کشور آرامی است، تحولات در آن‏‏جا کم‏تر است و به همین دلیل در هفته‏ی گذشته به آن‏جا توجه نشده است.»



موسیقی، اسلحه‌ی آینده

شادی مردم آمریکا به خصوص مردم سیاه‌پوست، آدم را به یاد فله کوتی می‌اندازد. فله، خواننده و نوازنده نیجریایی که از معروف‌ترین خواننده‌های سال‌های ۷۰ و ۸۰ قاره آفریقا بود. فله کوتی آرزو داشت رییس جمهور کشور خود باشد. فله کوتی را در غرب به عنوان یک هنرمند چند همسره و فعال حقوق بشر نیز می‌شناختند. فله کوتی معتقد بود در آینده دورانی خواهد رسید که جنگ و کشتار‌ها به پایان می‌رسند و تنها موسیقی به عنوان سلاحی برای جنگ و اعتراض بین گروه‌های مخالف خواهد ماند.



گفت و گو با عبدالله رهنما، استاد دانشگاه ملی تاجیکستان
«مدرک‌داران بی‌سواد» دلیل ممنوعیت تحصیل غیر‌ حضوری

وزارت معارف تاجیکستان تصمیم دارد که از امسال، تحصیل از راه دور را برای دانشجویان در برخی از دانشگاه‌های این کشور ممنوع کند که لیست این دانشگاه‌ها به زودی اعلام خواهد شد. عبدالله رهنما در گفت و گو با زمانه می‌گوید: «کیفیت تحصیل خیلی پایین رفت و بحران جدیدی پیش آمد که افراد زیادی دارای مدارک تحصیلی شدند، ولی سواد مناسب برای کار از روی آن تخصصی که روی مدرکشان آمده، نداشتند. این یک راه پیش‌گیری و جلوگیری از این موج متخصص یا از این موج مدرک‌داران بی‌سواد بود.»



با زبان عود از درد فلسطینی

امروز از یک خواننده‌ی فلسطینی خواهم گفت؛ کاملیا جبران. کاملیا جبران، فلسطینی است که در دانشگاه اورشلیم موسیقی عربی تحصیل کرده و عود و قانون می‌نوازد و همچنین آواز می‌خواند. از سال ۲۰۰۲ در کارهای او رویدادهای روزمره و سیاست روز تاثیرگزار شد و وی تلاش کرد بیش‌تر در ترانه‌هایش صدای سانسورشده‌ی مردم خود را منعکس کند. وی در خود یک حس اعتراض‌گری پیدا کرد که آن‌را در شکستن سبک موسیقی سنتی و آوازخوانی عربی به کار برد.



کمونیست دوست‌داشتنی

چند روز است که با خود فکر می‌کنم چرا برخی از نخبگان و هنرمندان بعد از مرگ محبوب و معروف می‌شوند؟ و یا واقعا بعد از مرگ معروف می‌شوند؟ و یا اینکه مرگ برایشان شهرت می‌آورد؟ چه‌گوارا در اوج فعالیت خود به قتل رسید. مرگ او شهرت او را هزاربرابر و حتا جهانی کرد. دوستداران او حتا در پیرانه‌سری خود برای او دلتنگی می‌کنند و اشک می‌ریزند، یادداشت و خاطره می‌نویسند، ترانه می‌سرایند و آهنگ می‌سازند و می‌نوازند. به خصوص این روزها که از آن اتفاق شادی‌آور برای مردم آمریکای لاتین ۵۰ سال می‌گذرد. ترانه‌های زیادی در وصف انقلاب و همچنین چه‌گوارا سروده شده است. که در این برنامه چند تا از آن‌ها را برای شما پخش می‌کنم.



«بین زمین و آسمان جنگی‌ست مدام»

امروز می‌خواستم از سال نو بگویم. شب سی و یک دسامبر همیشه با نیت و آرزو و امید خوب و خوشی و دستاوردهای زیادی آمیخته است که معمولاً مردم سر ساعت ۱۲ برای خود و برای دوستان و برای هموطنان خود آرزو می‌کنند. همیشه در این لحظه‌ها هر کس فکر می‌کند که عزیزان خود را برای سال‌‌های زیاد زنده و سلامت داشته باشد و تنها چیزی که ممکن است به ناگاه این آرزوی هرکس را بر باد دهد جنگ است. انگار دیگر جنگ برای هیچ جشن و مراسمی ارزش و احترامی قایل نیست و حتا انگار دیگر قانونی هم قدرت محکوم کردن این‌گونه سوء استفاده‌ها را ندارد.