Jul 2010

«هلند در افغانستان به هدف نرسید»

دو روز است که رسانه‌های هلندی از خروج نیروهای نظامی خود در افغانستان که از سال ۲۰۰۶ در این کشور حضور دارندمی‌نویسند. اورزالا اشرف، فعال مدنی در افغانستان معتقد است که نیروهای نظامی هلند و همین‌طور نیروهای کانادایی بدون رسیدن به هدف خود، خاک افغانستان ‌را ترک می‌کنند و این مسئله باعث نگرانی است. نگرانی از اینکه شاید این تصمیم به قطع برنامه‌های توسعه و کمک‌های بشردوستانه این کشورها در افغانستان بینجامد.

«چیزی را که باید، به‏وجود آورده‏ام»

شهرنوش پارسی‏‌پور، نویسنده‏‌ی نام‏آشنای ایرانی، برنده‏ی نوزدهمین دوره‌ی جایزه‏ی ادبی «فرانیا» در سال ۲۰۱۰ شد. جایزه‏ی ادبی فرانیا یکی از معتبرترین جوایز ادبی در ایتالیا به‌شمار می‌رود و به نویسندگان خارجی اهدا می‌شود. این جایزه در سال ۱۹۹۱ بنیان‌گذاری شده و تاکنون به نویسندگان معروفی چون گونترگراس، آدونیس، میشل بوتور، اسماعیل کاداره و محمود درویش اعطا شده است. به این بهانه‏، با این نویسنده گفت‏وگو کرده‌ام.

جامعه‌ی بی‌رقص، جامعه‌ی بیمار

شهزاده سمرقندی: امروز می‌خواهم شما را با زنی آشنا کنم که سال‌هاست به آموزش و معرفی رقص شرقی در قاره‌ی آمریکا مشغول است، لاریل ویکتوریو گری. خانم گری، بنیانگذار سازمان «رقص و فرهنگ» در سمرقند است و سال‌های زیادی از عمر خود را در ازبکستان به سر برده است. خانم گری را بار اول در جشنواره‌ی ترانه‌های شرق دیدم. همیشه برایم این سئوال وجود داشت که چرا یک زن آمریکایی، وقت و عمر خود را به‌خاطر آموختن رقص و هنر ازبکی می‌گذراند.

«تاجیک شدی! لهجه‏ی تاجیکی یاد گرفتی...»

یودیت زایلسترا، از دختران هلندی است که علاقه‌ی زیاد به تاجیکان و کشورهای آسیای میانه دارد. گذشته از این وی علاقه‌مند به فرهنگ و زبان فارسی است. او دو بار به ایران سفر کرده و حدود شش‌ماه هم در دوشنبه، پایتخت تاجیکستان زندگی کرده و داوطلبانه به کودکان معلول جسمانی درس انگلیسی داده است. یودیت زایلسترا در برنامه‌ی نوبتی «همسایگان» برای ما از سفرها و تجربه‌های خود در تاجیکستان گفت.