برترین وبلاگ با ذائقه ‌جمعی

آزاده اسدی

امسال پنجمین باری است که دویچه‌وله، مسابقه جهانی بهترین وبلاگ‌ها را برگزار می‌کند. این کار در راستای اهداف این رادیو و برگزار‌کننده‌های این مسابقه، برای حمایت از آزادی بیان و آزادی‌مطبوعات و رسانه‌هاست.

در همین رابطه با محمود صالحی، عضو هیأت تحریریه و مسئول بخش فارسی مسابقه وبلاگ‌نویسی دویچه‌وله گفت و گو کردم.

عکس: the bobs

فکر می‌کنم به‌خاطر سرعت کم اینترنت در ایران، خیلی از بلاگرها به سمت ویدیوبلاگ یا پادکست نمی‌روند و سعی می‌کنند بیشتر روی بلاگ‌های نوشتاری کار کنند. چون پادکست یا ویدیو‌بلاگ احتیاج به سرعت بالای اینترنت دارد، من کمتر دیده‌ام که بلاگرهای ایرانی با آن کار کنند.

محمود صالحی می‌گوید، مورد جدیدی به این دوره از مسابقات اضافه نشده است و این مسابقه با ویژگی‌های دوره‌ی قبل برگزار می‌شود.

تنها مسابقه‌ای در عرصه‌ی بین‌المللی است که هم با آرای هیأت داوران و هم از طریق مراجعه به آرای عمومی، وبلاگ‌های ممتاز برگزیده می‌شوند. چیز جدیدی اضافه نشده است.

اعضای هیأت داوران که از هر زبان یک نفر در آن حضور دارد، در نهایت این وبلاگ‌ها را ارزیابی می‌کنند. صالحی درباره‌ی معیار انتخاب اعضای هیأت داوران می‌گوید:

مهم این است که داور به جامعه‌ی وبلاگ‌نویسی خودش احاطه داشته باشد. یعنی جامعه وبلاگ‌نویسی کشور خود یا زبان خودش را بشناسد و دارای تجربه‌ی وبلاگ‌نویسی باشد. در عین حال یکی از چیزهای مهم آن این است که به زبان انگلیسی مسلط باشد.

این مسابقه بین‌المللی است و باید کاندیدا و نامزدهایی را که در هر رشته در نشست برلین معرفی شدند، در نشست و اجلاس هیأت داوران معرفی کنیم.

به این ترتیب، یکی از شرایط داور این است که به زبان انگلیسی مسلط باشد و بتواند در آن اجلاس، وبلاگی را که معرفی کرده به سایر اعضای هیأت داوران معرفی کند، و در مورد ویژگی‌ها، خاصیت‌ها و توانمندی‌های این وبلاگ، صحبت کند.

تنها این‌که بگوید یک وبلاگ خوب و قوی می‌نویسد، کارآمد زیادی ندارد. باید از این وبلاگ‌ها دفاع کند و رأی هیأت داوران را هم جلب کند.

زبان اندونزی، یازدهمین زبانی است که به جمع این مسابقه می‌پیوندد (منبع:the bobs)

مسئول بخش فارسی مسابقه‌ی بهترین وبلاگ دویچه‌وله، در مورد اهمیت میزان شهرت یا فعالیت یا شغل اعضای هیأت داوران به‌عنوان معیار انتخاب‌شان می‌گوید:

به هر حال هر کدام از این وبلاگ‌نویس‌ها در زندگی‌ خودشان شغل‌هایی هم دارند. یعنی ممکن است یکی از این وبلاگ‌نویس‌ها، استاد دانشگاه در رشته‌ی فن ارتباطات یا روزنامه‌نگار باشد. پیوند این دو خودش چیزی است که می‌تواند کمک کند و معیار دیگری باشد.

هیأت داوران از افرادی تشکیل شده است که در زمینه فن ارتباطات، صاحب‌نظر هستند. البته در زمینه‌های دیگر مثل جنبش زنان و عرصه‌های سیاسی هم صاحب‌نظر هستند. یا بعضی از آن‌ها ژورنالیست هستند ولی نقطه‌ی اشتراک همه‌ی این‌ها وبلاگ‌نویسی است.

سعی کردیم در آن بخشی که هیأت داوران را معرفی می‌کنیم، از زندگی آن‌ها و کاری که انجام می‌دهند، شرح کوتاهی بدهیم.

در چهار دوره‌ی گذشته، فقط دو داور ایرانی برای بخش وبلاگ‌های فارسی، داوری و فعالیت کردند که در هر دو دوره تکرار شده‌اند. که حسین درخشان و فرناز سیفی بوده‌اند.

سعی می‌کنیم یک نوع تجربه‌ای را داورها با خودشان داشته باشند که بتوانند استفاده کنند.

معمولاً در وبلاگ‌ها این نقد و بحث از همین روزها شکل می‌گیرد که چطور و براساس چه معیار و ملاکی می‌توان بهترین وبلاگ را انتخاب کرد‌؟

فکر می‌کنم ممتازترین وبلاگ‌ها را با توجه به آرای عمومی پیدا می‌کنیم و این‌گونه نیست که می‌گویند چرا یک وبلاگ برتر است.

فکر می‌کنم مثل هر چیز دیگری به ذائقه هر فردی بستگی دارد که چه وبلاگی خوب و چه وبلاگی بد است. ولی ما با مراجعه به شعور دسته‌جمعی و مذیقه دسته‌جمعی توانستیم موفق شویم در دو بخش این انتخابات را انجام دهیم.

نقشه وبلاگ‌ها (منبع:the bobs)

آقای صالحی در بخش دیگر انتقادها که با نام مافیای وبلاگستان از آن یاد می‌شود و اثر این موضوع بر مسابقه‌ی دویچه‌وله می‌گوید:

بستگی به فرهنگ رأی‌دهی و رأی‌گیری یک جامعه دارد. ما پارسال با هکرهای اسپانیایی زبان یا پرتغالی زبان روبرو شدیم که سعی می‌کردند آرا را تغییر دهند. چنین فرهنگی است که فکر می‌کنند با تلفن کردن و‌... می‌توانند چیزی را تغییر دهند.

من چیز مافیایی در آن نمی‌بینم. ممکن است به همدیگر توصیه کنند و در خود جامعه وبلاگ‌نویسی هم این را می‌بینیم که در لینک‌هایی که به هم می‌دهند یا در بخش دوستان که وبلاگ‌های دوست را معرفی می‌کنند، روابط این‌گونه‌ای وجود دارد.