فیلم‌های پورنو و نوجوانان

زویا ممکن

برای اغلب جوانان، تماشای فیلم پورنو نخستین قدم‌ها به‌ سوی ارضای میل جنسی است. چنین بازنمایی روابط جنسی، چه تاثیری بر جوانان می‌گذارد؟

به گفته خانم میشلا مارزانو (Michela Marzan)، فیلسوف و جامعه‌شناس، تا سال ۲۰۰۲ سن متوسط اولین تماشای فیلم پورنو در میان نوجوانان، حدود ۱۳ سالگی بود. امروزه امکان دسترسی به تصاویر پورنوگرافی از طریق اینترنت، این سن را در میان نوجوانان باز هم پایین‌تر آورده است.

یک جوان ۲۶ ساله می‌گوید در میان اطرافیانش هیچکس را نمی‌شناسد که دوران نوجوانی و قبل از داشتن اولین تجربه جنسی، فیلم پورنو تماشا نکرده باشد.

به اعتقاد سرژ تیسرون (Serge Tisseron)، روانپزشک و روانکاو فرانسوی، تماشای فیلمهای پورنو، امروزه روش جدیدی برای عبور از دوران نوجوانی به بزرگسالی است.

در حال حاضر حمایت بیش از حد والدین از فرزندان نوجوانشان، موجب طولانی شدن دوران نوجوانی در آنان شده است. جوانان امروزی برای اینکه بتوانند مرز مشخصی بین گذشته و آینده بکشند رفتاری از خود بروز می‌دهند که بیش از هر چیز بر محور خشونت و سکس می‌چرخد. پورنوگرافی مرز بین خشونت و سکس است.

تماشای این تصاویر به نوجوانان امکان می‌دهد بگویند دیگر بزرگ شده‌اند، به این دلیل ساده که تماشای این نوع تصاویر برای آنها ممنوع است و محتوایشان خاص بزرگسالان است.

تماشای فیلم‌های پورنو، که برای نوجوانان امروزی همچون مناسکی است که باید آنرا به جا آورد، شامل دو مرحله است.

مرحله اول وقتی است که نوجوان فیلم پورنو را تماشا کرده و مرحله دوم زمانی است که نوجوان در موقعیتی قرار می‌گیرد که می‌تواند آنچه را دیده عیناً اجرا کند. خطر واقعی فیلم‌های پورنو، می‌تواند بروز این تصور غلط در نوجوان باشد که آنچه دیده، الگوهای درست روابط جنسی در زندگی واقعی هستند.

جوان ۲۷ ساله‌ای می‌گوید اولین تجارب جنسی‌اش او را با تفاوت فاحشی بین آنچه دیده و آنچه تجربه کرده بود مواجه کرده است. او می‌افزاید، احساس سردرگمی می‌کردم چرا که کارهایم، تاثیری که در فیلم‌ها دیده بودم را بر زنان نمی‌گذاشت. برخلاف آنچه در فیلم‌های پورنو دیده بودم، زنانی که با آنان همبستر می‌شدم به راحتی هنرپیشه‌های فیلم، ارضا نمی‌شدند و این موجب می‌شد تصور کنم حتماً ناتوانی و ایراد از من است.

این مرد جوان همچنین می‌گوید برای مدتها خودش را زیر‌سوال برده و اعتماد به نفسش را در زمینه روابط جنسی از دست داده بود. تنها گفتگو با دوست دخترهایش در این زمینه موجب شده در یابد که کاملاً طبیعی است و در رابطه اش احساس امنیت کند.

به اعتقاد خانم میشلا مارزانو، عواقب ناشی از دستورالعمل‌هایی که اینگونه فیلم‌ها برای ارضای جنسی ارائه می‌دهند، نادیده گرفتن ویژگی‌های شخصی افراد است. در این فیلم‌ها احساسات و مشخصه‌های فردی مد نظر قرار نمی‌گیرند.

خانم کلود روزیه (Claude Rozier)، پزشک و متخصص مسائل جنسی می‌گوید، مشکل اساسی فیلم‌های پورنو، مکانیکی بودن روابط جنسی در آنهاست.

این فیلم‌ها همچنین به نظر او تصویر نادرستی از روابط زن و مرد نیز ارائه می‌دهند: مردها همواره بر رابطه بین دو نفر مسلطند و آنها هستند که قادر به ارضای زنانند، زنانی که همیشه آماده و موافقند.

در واقع نوجوانان با تماشای فیلم‌های پورنو، بیش از اینکه در مورد چگونگی برقراری رابطه بیاموزند، مجموعه تخیلات جنسی را که برای خودارضایی نیاز دارند غنی‌تر می‌کنند.

به اعتقاد ژرارد بونه Gérard Bonnet، روانکاو، هدف اصلی پورنوگرافی این است که با بازنمایی روابط جنسی، به افراد لذت آنی بدهد.

فیلم پورنو، همچون راه میانبری است که به بیننده امکان می‌دهد تا با دستچین تصاویر تحریک‌آمیزتر، بیشترین لذت جنسی را، بدون نیاز به ایجاد رابطه، کسب کند.

فیلم‌های پورنو، عاری ازاحساسات و مقدمه‌چینی‌هایی است که برای جذب طرف مقابل لازم و ضروری است. در این فیلم‌ها رابطه جنسی بدون هیچ پیش‌درآمد، گفتگو و به ویژه بدون هیچ عشقی برقرار می‌شود.

به اعتقاد سرژ تیسرون، فیلم‌های پورنو توانایی تخیل کردن را از ببیننده سلب می‌کنند، در حالی که خیال‌پردازی و تصورات، جای مهمی را در روابط جنسی اشغال می‌کنند.

او می‌گوید پورنوگرافی این روابط را به حد قالب‌های پیش‌ساخته پایین می‌آورد، قالب‌هایی که مدعی‌اند همه واقعیت روابط عاشقانه انسان‌ها را بازسازی می‌کنند.

در مقابل، خانم کلود روزیه معتقد است، دختران و پسران نوجوان ممکن است در ابتدا چنین قالب‌هایی را پذیرا شوند، اما به سرعت و با همفکری اطرافیانشان به واقعیت پی می‌برند.

پذیرش یا رد آنچه در فیلم‌های پورنو می‌گذرد، کاملاً به این نکته بستگی دارد که نوجوان بتواند یافته‌هایش را با دیگران درمیان بگذارد و تنها روبرو شدن با ایده های مخالف است که می‌تواند او را از برداشت اولیه‌اش دور کند.

دختر هفده‌ساله‌ای که تاکنون رابطه جنسی را تجربه نکرده و همچون اکثر نوجوانان، فیلمهای پورنو را تماشا کرده، می‌گوید برای او همه چیزکاملاً روشن است، در این فیلم‌ها هنرپیشه‌ها بازی می کنند و همه چیز بر مبنای سکس است‌. در حالی که لازمه یک رابطه جنسی، احساسات عاشقانه است.

برای سرژ تیسرون، نظر این دختر نشان‌دهنده چیزی است که او به آن یقین دارد: خطر اصلی پورنوگرافی را پشت سر گذاشته‌ایم.

به نظر او، بچه ‌های امروزی خود تهیه‌کنندگانی هستند که به طرق مختلف از تصاویری که با استفاده از تلفن همراه یا دوربین‌های دیجیتال و فیلمبرداری می‌گیرند استفاده می‌کنند. آنها می‌دانند که می‌توان این تصاویر را دستکاری کرد.

این روانکاو معتقد است که جوانان کمتر آنچه را می‌بینند باور می‌کنند و به نظر او به مرور از اینگونه فیلم‌ها فاصله می‌گیرند.

یک مدد‌کار اجتماعی که با جوانان حومه شهری کار می‌کند، چندان با آقای تیسرون موافق نیست و معتقد است که نظریه‌اش را نمی‌شود به همه جوانان تعمیم داد.

به گفته او نوجوانانی که وی با آنان سر و کار دارد، اینگونه فیلم‌ها را اغلب جدی می‌گیرند. او علت این امر را عدم دسترسی جوانان به بزرگسالان قابل اعتمادی می‌داند که می توانند آنان را راهنمایی کنند. به گمان او جوانانی هستند که هیچ چیز در مورد روابط جنسی نمی‌دانند چرا که هیچکس در مورد این مسایل با آنان گفتگو نمی کند. فیلم‌های پورنو برای این جوانان می‌تواند نقش الگو را ایفا کند و همین مساله باعث نگرانی است.

لازمه آموزش جنسی نیز مانند دیگر مقوله‌های آموزشی، گفتگو است. گفتگو بین جوانان و بزرگسالان، تنها راه برخورد صحیح با کجروی‌ها و برداشت‌های نادرست است.

برگرفته از ماهنامه روانشناسی