در دانشگاه فردوسی، این بار پوشش‌ها اسلامی نیست

آرش آتشزاد

عصر روز گذشته گروهی از دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد با تجمع مقابل دفتر مديريت امور فرهنگي نسبت به برخوردهای مامورين حراست این دانشگاه اعتراض كردند. اگرچه که این تحصن قرار بود با هدف گرامی داشت هشتم مارس انجام گیرد، اما به دلیل دستور وزیر علوم دال بر جلوگیری از برنامه‌های مرتبط با هشت مارس رنگ تحصن بخود گرفت.

دانشجویان با اشاره به اینکه به نظر آنها برخوردهای اخیر به خصوص در محیط خواب‌گاه دختران «اهانت آمیر» بوده است، از مدیریت امور فرهنگی تقاضای پیگیری و نقض مقررات تازه‌ای را داشتند که چندی است در مورد نحوه پوشیدن لباس در محل خواب‌گاه دختران وضع شده. با توجه به این قانون دانشجویان دختر حتی در اتاق‌ها نیز باید پوشش اسلامی را رعایت کنند و عدم رعایت آن، باعث توبیخ دانشجو و در مراحل بعدی اخراج از خواب‌گاه خواهد بود.

همچنین در این تحصن دانشجويان معترض پسر و دختر با در دست داشتن پلاكاردهايي با عنوان "خوابگاه دختران زندان زنان نيست"، "دانشجو پليس نمي‌خواهد"، "در راه آزادي زنجيرهاي‌مان چيزي براي از دست دادن نداريم"، "تبعيض جنسيتي محكوم است"، "No Discrimination" و... شرکت کردند.

این تحصن‌کنندگان، پس از بيان خواسته‌هايشان بدون قرائت بيانه‌ای که از قبل آمائه شده بود، متفرق شدند.

لازم به ذکر است پوشش کامل در خوابگاه ها، جداسازی فضاهای عمومی در دانشگاه، بازرسی و تفتیش لوازم شخصی و اتاق‌های دانشجویان از موارد سخت‌گیرانه‌ای است که اخیرن در این دانشگاه اعمال می شود.

سالهاست هشتم ماه مارس فرصتي است براي تمام زنان جهان كه نداي اعتراض خود را نسبت به تبعيض جنسي در سراسر دنيا به گوش همگان برسانند. ولي عليرغم بيش از صد سال مبارزه براي برقراري حقوق مساوي براي زنان هنوز هم تبعيض عليه آنان در همه عرصه ها و تقريبا تمامي كشورها به اجرا در مي آيد. امسال نيز در آستانه ۸ مارس، شاهد رويدادهاي نگران كننده در دانشگاه فردوسي هستيم.

متأسفان، همان طور که بسیاری از دانشجویان مطلعند، اخیراً عده‌ای از جانب حراست دانشگاه، محدودیت‌های شدید و اهانت آمیزی را برای دختران - بویژه در خوابگاه‌ها - اعمال کرده‌اند؛ به گونه‌ای که خشم و ناراحتی بسیاری از دانشجویان را برانگیخته اند.

ما اين رويدادها را ناشي از وجود تبعيضات جنسي و همچنين ناديده گرفتن شخصيت انساني دانشجويان مي‌دانيم، لذا لازم می‌دانیم ضمن گرامي داشت روز جهاني زن، اعتراض شدید خود را نسبت به اینگونه رفتارهای اهانت آمیز اعلام کنیم.

همچنین اعتراض نسبت به تبعیض جنسی را برخاسته از غرایز شخصی و منحصر به جنس و قشر خاصي از دانشجويان نمی‌دانيم. این اعتراض بدین معنا است که شعور انسانی را مورد اهانت قرار گرفته است، شعور و شخصیت افرادی که باید نماد فرهیختگی یک جامعه باشند اما در واقع با آنان جز به عنوان «گناه کاران طبیعی» و اسیر تمایلات نفسانی رفتار نمی شود.

اگر دانشگاه محيطي مقدس است اين قداست را از حضور نخبگان و فرهيختگان جامعه وام مي‌گيرد و با اختلافات سليقه‌اي كه در ظاهر افراد وجود دارد از بين نمي‌رود.

اینگونه تهدیدها و فشارها سبب شده است که دختران خود را بسيار آسیب‌پذیر حس کنند و حتي ترجیح دهند به جای اعتراض به وضع موجود آنرا تحمل کنند.

روی سخنمان با مسئولینی است که بارها گفته اند و شنیده ایم که: سختگیری‌های اعمال شده به منظور جلوگیری از تحریک میل جنسی دیگران و ایجاد فضایی امن برای خود شماست! اما آيا اين توجیه، عقلانی است كه به بهانه‌ی حفظ آرامش عده‌ای، آرامش و امنیت عده‌ای دیگر سلب شود و سعی در یونیفرم سازی ظاهری دانشجویان شود؟

به راستی اينكه دانشجو منفعلانه در برابر جنس مخالف خود تحریک می‌شود به اين معني نيست كه شأن او از حد يك انسان پايين‌تر در نظر گرفته شده است؟ آيا شعور و فرهنگ دانشجو از مردم سطح شهر پايين‌تر است که مجبور باشند بر حسب جنسیت خود از اتوبوس و نیمکت مخصوص استفاده کنند؟!

آنچه ما را وادار به نوشتن این سطور کرد، نگرانی‌مان نسبت به لگدمال شدن شخصیت و احترام تمامی دانشجویان اعم از زن ومرد است. درواقع محدودیت برای دختران چیزی جز اهانت به شعور تمامی دانشجویان نیست. لذا اعلام می‌داریم كه ما دانشجویان به هیچ عنوان در برابر تضییع مسلم‌ترین حقوق خود سر تعظیم فرود نخواهیم آورد.