۳۰ درصد مردم دهکده ما بی‌سواد هستند

علیرضا کاظمی

برنامه را از اینجا گوش کنید.

طرح روی جلد کتاب «اگر دنیا یک روستا بود»

الان صبح زود است و اینجا دهکده جهانی است. همان دهکده فرضی ۱۰۰ نفری که با هم قرار گذاشتیم آن را به جای این دنیای بزرگ و شلوغ ۶ میلیاردی تصور کنیم تا دست کم بشود در آن گشتی زد و بهتر دید که چی به چی است.

این چند روز هم که تا دلتان بخواهد هنگام گشت و گذارمان در ده انواع زبان‌ها را شنیدیم؛ انواع آدم‌ها و باورهایشان را دیدیم و از وضعیت تغذیه و برق مردم دهکده با خبر شدیم. ببینیم امروز در دهکده جهانی چه خبر است.

اول صبح و وقت مدرسه است. از بالای ده بچه‌ها و جوان‌ها در راه مدرسه‌ هستند اما این پایین‌ها مثل این‌که برخی از بچه‌ها مدرسه نمی‌روند. پس چه کار می‌کنند؟ انگار مجبور هستند به جای درس، کار کنند و کمک خرج خانواده باشند یا حتی بعضی‌ها خودشان نان آور خانواده هستند.

چه‌طور است ببینیم اصلا چند نفر در دنیا یا همین دهکده جهانی خودمان مدرسه می‌روند؟

بله. از ۱۰۰ نفر اهالی ۴۰ نفر در سن تحصیلی یعنی بین ۵ تا ۲۵ ساله هستند و باید مدرسه بروند٬ اما این‌طور که پیداست فقط ۳۰ نفر می‌توانند مدرسه بروند. یعنی یک چهارم کل بچه‌ها درس نمی‌خوانند.

این دهکده برای تعدادی هم که درس می‌خوانند یک معلم دارد.

از ۱۰۰ نفر جمعیت روستا٬ ۸۸ نفر بالاخره در سنی هستند که باید کمی هم که شده خواندن و نوشتن بلد باشند اما فقط ۷۰ نفر سواد دارند و بقیه اصلا خواندن و نوشتن را یاد نگرفته‌اند.

این دهکده برای تعدادی هم که درس می‌خوانند یک معلم دارد.
به زبان ساده یعنی از هر پنج نفر هم‌ولایتی‌های ما یک نفر بی‌سواد است.

------------------------------------------
<مطلب مرتبط:
قسمت چهارم: الکتریسیته در دهکده جهانی که ما زندگی می کنیم