| خانه > خارج از سیاست > اجتماعی، حوادث > آمريکا و جمعيت سيصد ميليونی‌اش | |||
آمريکا و جمعيت سيصد ميليونیاشاحمد سمايیsamayee@web.deبر اساس محاسبات اداره آمار ايالت متحده آمريکا جمعيت اين کشور در ساعت ۷ و ۴۶ دقيقه صبح سه‌شنبه (۱۷ اکتبر) به وقت محلی از مرز ۳۰۰ ميليون نفر گذشته است. اسم کودکی که تولد او جمعيت ايالت متحده را به اين رقم رسانده می‌تواند ماريا باشد يا لوييزا و والدين او هم بعيد نيست که از مهاجران مکزيکی باشند که شايد از زبان انگليسی هم چندان سردرنياورند. گذشتن جمعيت ايالت متحده از مرز ۳۰۰ ميليون نفر را همه مردم اين کشور با خشنودی به استقبال نرفته‌اند. بسياری از آنها از اين که جمعيت کشورشان تا اين حد افزون شده است به جای رضايت دچار نگرانی و دغدغه شده‌اند. برای توضيح اين احساس شايد ذکر پاره‌ای از آمار مفيد باشد: نمونه‌ای نادر در ميان کشورهای صنعتی بخش دائما فزاينده‌ای از جمعيت آمريکا در ايالات جنوبی اين کشور ساکن است. در ايالت‌هايی مانند نوادا، فلوريدا و آروزينا رشد جمعيت سه برابر ميانگين کل کشور است. تنها ايالتی که با کاهش مختصر رشد جمعيت مواجه بوده "نورد داکوتا" است که در شمال و در مرز کانادا قرار دارد. شاخص ديگر تحولات جمعيتی در آمريکا همانا افزايش بی وقفه حومه‌های شهرهای بزرگ است. در حالی که در سی سال گذشته شمار ساکنان شهرهای بزرگ رو به کاهش رفته حومه‌های اين شهرها به کانون‌های جمعيتی آمريکا بدل شده‌اند. بيش از نيمی از جمعيت ايالت متحده هم اکنون در همين حومه‌ها زندگی می‌کنند. اين رقم در سال ۱۹۷۰ حدود ۳۸ درصد بود. سال ۱۹۶۷، يعنی زمانی که جمعيت آمريکا از مزز دويست ميليون نفر گذشت گرداگرد همه ساختمان‌های دولتی در واشنگتن جشن و سرور برپا بود و سخنرانی ليندون جانسون، رييس جمهور وقت آمريکا، به اين مناسبت بارها با هلهله و شادی مردم دچار وقفه شد. روز سه‌شنبه گذشته اما آمريکا سيصد ميليونی شدن جمعيتش را با سکوت برگزار کرد، چرا که اگر رشد جمعيت زمانی در اين کشور نشانه‌ای از بنيه قوی مردان آن در توليد مثل و نيز نمادی از جذابيت ايالت متحده به عنوان مملکتی با منابع و امکانات غنی به شمار می‌آمد اينک اين رشد به زمينه‌ای برای نگرانی و ترس بدل شده است. دليل آن هم ارزيابی نقادانه شمار پيوسته فزاينده‌تری از مردم آمريکا از شيوه زندگی رايج در اين کشور است: عطش برای خانه‌های هر چه وسيع‌تر ، اتوموبيل‌های هر چه بزرگتر، مناظر هر دم بی افق‌تر و کم دامنه‌تر ، جنون مصرف و تقاضای فزاينده برای نفت. مشکلات "سبک زندگی آمريکايی" علاوه بر اين ارقام دغدغه‌انگيز ، شماری فزاينده‌ای از آمريکايی‌ها به اين واقعيت نيز بی‌توجه نيستند که نزديک به ۴۰ درصد جمعيت کنونی کشورشان را مهاجران تشکيل می‌دهند. مهاجران برخاسته از آمريکای لاتين اينک بزرگترين به بزرگترين بخش غيربومی جمعيت ايالات متحده تبديل شده‌اند. زنان اين مهاجران به طور متوسط يک بچه بيشتر از زنان سفيد پوست آمريکايی دارند. آمارگران برآورد می‌کنند که شمار اسپانيولی‌زبانان آمده از آمريکای لاتين تا سال ۲۰۵۰ به دو برابر ميزان کنونی برسد و بر ۲۵ درصد جمعيت آمريکا بالغ شود. جمعيت آسيايی‌تباران نيز تا سال ۲۰۵۰ با يک افزايش ۱۰۰ درصدی ۸ درصد اهالی آمريکا را تشکيل خواهد داد. آفريقايی‌تباران کماکان سهم ۱۴ درصدی امروز خود را در ترکيب جمعيت حفظ خواهند کرد . در عوض شمار سفيدپوستان از ۷۰ درصد کنونی به ۵۰ درصد جمعيت تنزل خواهد کرد. به دلايل فوق شماری از چهر‌ه‌های سرشناس آمريکا نسبت به به حاشيه‌رانده‌شدن سياسی و اجتماعی بخش‌هايی از جمعيت کشور هشدار می‌دهند. به نوشته "روبرت ساموئلسن" ستون‌نويس معروف جرايد آمريکا، بسياری از مهاجران برخاسته از کشورهای آمريکای لاتين فقير و فاقد آموزش‌های کاری لازمند و ارتقاء آنها به درون قشر ميانی با دشواری روبروست. همين امر باعث شده که آنها برای ميليون‌ها آمريکايی تهديد به شمار روند. اين آمريکاييان فکر می‌کنند که کشورشان می‌رود که جولانگاه طبقه فرودستی از خارجی‌ها شود. و چون نسل‌های سفيدپوستان قادر به توليد مثل به زودی پير و از کارافتاده می‌شوند اين نگرانی وجود دارد که ممکن است جوانان برخاسته از خانواده‌های آمريکای‌لاتينی‌تبار خود را از هر گونه مسئوليتی در قبال تامين بازنسشتگی و بيمه‌های درمانی آنها مبری بدانند. جامعه آزاد و ظرفیت‌هایش در چالش يادشده که ابعادی ايدئولوژيک هم به خود گرفته خوشبينان، رشد جمعيت آمريکا را نشانه‌ای از يک دموکراسی به لحاظ اقتصادی پويا تلقی می‌کنند و سناريوهای مربوط به خطرات شهرهای رو به ازدحام و پيامدهای آن را چندان جدی نمی گيرند. کسی مانند " کنت پرويت" رييس سابق اداره سرشماری آمريکا و استاد کنونی دانشگاه کلمبيای نيويورک برای مستدل‌کردن نگاه مثبت خود به رشد جمعيت آمريکا به کتاب معروف "بمب جمعيت" اثر معروف "پاول ارليش" اشاره می‌کند که ۴ دهه پيش انتشار يافت و جنگ بر سر غذا و مرگ و ميرهای گسترده را پيش‌بينی کرده بود. به گفته پرويت آمريکايی‌ها نه گرسنه‌اند و نه مرگ و ميری در ميانشان ديده می‌شود، بلکه برعکس، مشکلشان عمدتا اضافه وزن و مرض قند است. پرويت می‌گويد همانطور که پيش‌بينی‌ها و دغدغه‌های ارليش واقعيت نيافتند بيم و نگرانی‌های امروز نيز پايه و اساسی ندارند. به باور اين جمعيت‌شناس آمريکايی، زندگی پرريخت و پاش مردم کشورش، خود يکی از عوامل محرک و شتاب‌‌دهنده به توليدات و تخيلات تکنولوژيک در جهت مرتفع ساختن نيازهای ناشی از اين نوع زندگی است. "هويت آمريکايی" در معرض تهديد آلکسی دو توکويل امروز چه می‌گفت؟ 
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
