فروش روح وبلاگ‌نویسان به سرمایه‌داری

نشریه بریتانیایی "نیو استیتسمن" New Statesman در شماره تازه خود نسبت به خطر جیره خوار شدن وبلاگ نویسان هشدار داده است.


استفن آرامسترانگ در گزارشی زیر عنوان "وبلاگ نویسان برای استخدام" ابراز نگرانی می کند که رسانه های شهروند آفریده citizen-generated media در برابر وسوسه کسب و کارهای سودجو برای تمجید از محصولات و خدماتشان تسلیم می شوند.



نویسنده به موردی در اواخر ماه گذشته میلادی در سایت Blog Republic اشاره می کند که چنین نوید می‌داد: "ما بدنبال وبلاگ نویسان صاحب قلمی هستیم که می‌توانند مطالب نغز و ژرف بنویسند. هرچقدر بیشتر بنویسید، بیشتر پول می‌گیرید."

استفن آرامسترانگ این گونه اغواگری‌های تجاری را آفتی خطرآفرین برای وبلاگستان می داند که به عقیده وی، همسو با اعتراض مصرف کنندگان به کیفیت محصولات شرکت‌هایی مانند مک دونالدز، استارباکس، و نایکی راه اندازی شد.


او به یافته‌های تحقیقی استناد می کند مبنی بر این که نیمی از وبلاگ نویسان دست‌کم هفته‌ای یکبار نظر خود را درباره شرکت‌ها یا محصولات آنها بیان می‌کنند و 77 درصد از مصرف کنندگان آنلاین، بلاگ‌ها را راهی مفید برای آشنایی با کالای مورد نظرشان می دانند.



نویسنده "نیو استیتسمن" استدلال می کند این پتانسیل بالا برای جلب مصرف کنندگان، بسیاری از صاحبان صنایع و کسب و کارها را برآن داشته که از وبلاگ نویسان به عنوان "سفیران برند" (نام تجاری) خود بهره بکشند.



این نشریه چپگرا، در ادامه به گزارش سال گذشته مجله "بیزنس ویک" استناد می کند که در آن عنوان شده بود شرکت "مارکی" Marqui، فعال در عرصه خدمات وب، به 20 وبلاگ نویس پیشنهاد داده بود برای سه ماه هفته‌ای یکبار یک مطلب در تمجید از خدماتش بنویسند و نفری 2400 دلار دستمزد بگیرند.



در این گزارش نظر موافقان و مخالفان اجیرشدن وبلاگ نویسان در خدمت منافع شرکتها منعکس شده و برخی از سایت‌ها نظیر payperpost.com معرفی شده‌اند که مولفان بلاگ‌ها می توانند در آنجا "روح خود را بفروشند."



استفن آرامسترانگ گزارش خود را با طرح این پرسش به پایان می رساند: "وقتی نظرات به یکباره فروشی می شوند، قیمت آزادی بیان چقدر می شود؟"