خانه > رادیو سیتی > فستيوال فيلم > «میخواهیم نسل گذشته را مرور کنیم» | |||
«میخواهیم نسل گذشته را مرور کنیم»لیدا حسینینژادlida@radiozamaneh.comسومین جشنواره فیلم ایرانی در لسآنجلس، «جشنواره نور» از روز جمعه، اول می آغاز میشود و تا یکشنبه، سوم می ادامه دارد. این جشنواره امسال با موضوع «نسلها» در سالن تئاتر فاینآرتس (Fine Arts) لسآنجلس برگزار خواهد شد. با سیامک قهرمانی از پایهگذاران و مدیر این جشنواره در رابطه با چگونگی برگزاری این فستیوال فیلم گفت و گو کردهام.
سیامک جان میتوانی از سابقه شکل گرفتن جشنواره نور در لسآنجلس بگویی که از کجا شروع شده است؟ حدود سه، چهار سال پیش بود که با چند تا از دوستان نشسته بودیم. زمانی بود که تمام رسانههای خبری آمریکا و تمام دنیا راجع به ایران خبرهای منفی منتشر میکردند. پیش خودمان گفتیم ما نسل جدیدی هستیم که مخصوصاً در آمریکا مسئولیتمان در دنیای امروز بیشتر از پدر و مادرهایمان است. گفتیم واقعاً مسئولیت دست ماست که بتوانیم با تمام خبرهای منفی که راجع به ایران پخش میشود با نوعی خبرهای مثبت مبارزه کنیم. برای من و تمام دوستان که عاشق فیلم و دنیای سینما و هنر سینما هستیم، خیلی عجیب بود که چطور است که در لسآنجلس در شهری که نزدیکترین شهر به هالیوود است، ایرانیان هیچ نوع برنامه رسمی ندارند که هنرمندان ایرانی در دنیای سینما را نشان دهند. میشود گفت از آنجا بود که فستیوال فیلم نور شروع شد. این جشنواره دو هدف مهم دارد. یکی این است که استعداد و هنر ایرانیهایی را که جلو و پشت صحنه هستند، به دنیای ایرانیها و غیر ایرانیها بیشتر نشان بدهیم و هدف دیگر که شاید بگویم شروع برنامهمان بود این بود که بتوانیم از طریق فیلم، دنیای غیرایرانی را با فرهنگ ایرانی آشناتر کنیم. واقعاً چه چیز بهتر از فیلم است؟ مخصوصاً فیلمهای مستند که امروزه خیلی از فیلمسازهایی که چه در ایران و چه در خارج از ایران میسازند و در ایران فیلمبرداری میکنند، بهترین نوع هست که بتواند ایران و موقعیتی را که ایران دارد به دنیا نشان دهد. از جشنواره امسال برای ما بگو که چه تفاوتی با جشنواره سالهای قبل دارد؟ تفاوتی که برنامه امسال با دو سال گذشته دارد این است که دو سال گذشته جشن افتتاحیه خیلی بزرگی در یک هتل با فرش قرمز، شام و یکسری برنامههای هنری و سرگرم کننده داشتیم، امسال سیستم فستیوال را بیشتر بر اساس فستیوالهای معمولی دور و بر دنیا برنامهریزی کردیم. و آن این است که چند روز فیلمها را نشان میدهیم و شب آخر که شب جایزه باشد، برنامه فرش قرمز را انجام میدهیم که در همان برنامه جایزهها را به فیلمسازها میدهیم. امسال برای جناب رضا بدیعی بزرگداشتی انجام میدهیم که سوم می در لسآنجلس در طول برنامه اهدای جایزهها برگزار خواهد شد.
از این گفتی که امسال مراسم افتتاحیه ندارید. این را روی سایت شما هم دیدم. آیا به این علت است که میخواستید شبیه جشنوارههای دیگر عمل کنید یا علت دیگری هم داشت؟ علت دیگر آن این بود که به خاطر موقعیت اقتصاد امروزه خرج هتل و برنامههایی که ما هر سال داشتیم، خیلی زیاد بود، حتی با فروش بلیتی هم که داشتیم خرج آن برنامه درنمیآمد و برای فستیوال فشار بود که بتواند آن کار را انجام دهد. از آن مهمتر این بود که از نظر اقتصادی خیلی سخت بود که بتوانیم بلیتهایی بفروشیم که قیمت بالای ۱۰۰ـ ۱۲۵ دلار داشته باشد، میخواستیم فستیوال را به نوعی ارائه کنیم که خیلی از افراد دیگر که سالهای پیش به خاطر قیمت بلیت نتوانسته بودند شرکت کنند، بیایند و آن تجربه فرش قرمز را با هنرمندان ایرانی و غیرایرانی داشته باشند. عنوان جشنواره امسال شما «نسلها» است. میتوانید بگویید چطور شد که این عنوان را انتخاب کردید؟ دوباره برمیگردد به همان فکر و تصمیمی که چند سال پیش گرفتیم تا این فستیوال را راه بیاندازیم، جوانهایی که در این دنیا و مخصوصاً در آمریکا هستیم مسئولیت بسیار بزرگی داریم. نسلی هستیم که واقعاً کسانی که قبل از ما بودند راه را برای ما باز کرند تا بتوانیم زندگی راحتتری اینجا داشته باشیم. مسئولیت خیلی بزرگی مقابل نسل آینده داریم که این راه را مخصوصاً در فرهنگ سینما و هنر سینما برایشان خیلی راحتتر کنیم که از طریق فیلم توانستیم. هدف این بود که بتوانیم نسل گذشته را با کسانی که فیلمها را میبینند مرور کنیم و یادی از آنها کنیم و اهمیت نسل الان را نشان دهیم و بدانیم مسئولیتی که همه ما در برابر نسل آینده داریم چه است که بتوانیم کمک همدیگر کنیم.
این صد درصد روی گزینش فیلمهایی که برای جشنواره داشتید تأثیر گذاشته است. بر اساس چه معیاری این فیلمها را در جشنواره امسال انتخاب کردید؟ ببینید تمام فیلمهایی که برای ما فرستاده شده بود مجبور نبود که صد درصد راجع به سوژهای که برای امسال انتخاب کردیم باشد. در آن فیلمها دنبال این میگشتیم که بتوانیم آن هدفی را که داریم نشان دهیم. نزدیک ۱۷۰ فیلم از نقاط مختلف دنیا برای ما فرستاده شده بود. فیلمها را هیأتی که خود من هم جزو آن هستم، انتخاب و نگاه میکند و بعد این فیلمها به هیأت ژوری داده میشود و آنها رأی میدهند و برندهاش شب سوم می اعلام میشود. از هیأت داوران گفتی، ظاهراً هر سال تغییراتی در هیأت داورانتان میدهید. چه معیاری دارید تا از افراد دعوت کنید که در هیأت داوران حاضر شوند؟ چیز بخصوصی نیست. فقط ایرانیهایی باشند که هم در دنیای سینمای ایران و هم در دنیای سینمای آمریکایی فعالیت دارند، یا حداقل در رسانههای آمریکایی هستند. همچنین هنرمندان غیر ایرانی که واقعاً عشق و نظر خوبی راجع به فیلمهای ایرانی و یا فرهنگ ایرانی دارند. آیا هر سال در هیأت داورانتان اعضای آمریکایی دارید یا استثنائاً امسال ایرانی و آمریکایی انتخاب کردید؟ برنامهمان هر سال همین است. چون میخواهیم جامعه غیر ایرانی را بیشتر با فرهنگ ایرانی آشنا کنیم هدف ما این است که افراد غیر ایرانی را هم در برنامهمان شرکت دهیم.
چند فیلم در این جشنواره نمایش داده میشود؟ از ۱۷۲ فیلمی که برایمان فرستاده شده بود، ۱۸فیلم را انتخاب کردیم و خیلی خوشحالم که از این ۱۸ تا، تعداد زیادی از آنها فیلمهایی هستند که یا برای بار اول در دنیا یا برای بار اول در آمریکا یا لسآنجلس اکران میشوند، فیلمهای خیلی خوبی هستند. خیلی دوست دارم در مورد چند تا از آنها نکته کوچکی را بگویم. یکی فیلم هایده است که کارگردان آن پژمان اکبرزاده است. این فیلم را جمعه شب، اول می نشان میدهیم. فیلم دوم، فیلمی است که تا الان جایی نشان داده نشده است، و فیلمی است که بهروز وثوقی و خسرو شکیبایی در آن بازی کردند، فیلمی است بهنام «سلام دیگر» که البته میشود گفت بیشتر مستند است. فیلمهای دیگری هم است که از ایران برای ما فرستاده شده. فیلمی است بهنام «Donkey in Lahore» که از استرالیا فرستاده شده و فیلم خیلی جالبی است. این جشنواره جنبه رقابتی هم دارد یا اینکه صرفاً نمایش فیلم است؟ نه، رقابت است و هیأت ژوری ایران فیلمها را نگاه میکنند و رأی میدهند. که برنده آن فیلمها اعلام میشود. یکی از آن جایزهها به انتخاب تماشاگران اختصاص دارد و کسانی که میآیند فیلمها را میبینند در مورد بهترین فیلم رأی میدهند. روز آخر جشنواره روز یکشنبه است و شما مراسم پایانی جشنواره را در آن روز برگزار میکنید که با توجه به آن چیزی که روی سایت هم خواندم، رودی بختیار هم آن شب مجری برنامه هست. میتوانی بیشتر در مورد مراسم اختتامیه جشنواره برای ما بگویی؟ مراسم اختتامیه همان سوم می، یکشنبه شب ساعت شش و نیم شروع میشود که از ساعت شش و نیم تا هفت و نیم فرش قرمز است که هنرمندان و هنرپیشههای ایرانی و غیر ایرانی که دعوت کردهایم آنجا خواهند آمد و فیلم «Otis E.» که یک فیلم آمریکایی با هنرپیشههای ایرانی است، نمایش داده ميشود. این آخرین فیلم امسال است و بعد از آن مراسم اهدای جوائز خواهد بود که خانم رودی بختیار مجری برنامه هستند. جایزهها را از طریق افراد مختلف به فیلمسازها و بازیگران فیلمهایی که انتخاب شدهاند میدهیم و بعد از آن بزرگداشت جناب رضا بدیعی خواهد بود که البته کسی که جایزه را به ایشان میدهد سورپرایز است و بعداً اعلام میشود.
میتوانی یک مقدار راجع به اینکه چرا جایزه امسال به رضا بدیعی داده میشود برای ما بگویی؟ البته دلایل آن خیلی واضع است ولی کسی نیست که در جامعه ایرانی ـ آمریکایی مثل جناب رضا بدیعی پیشرفت کرده باشد. نه تنها جزو تاریخ سینمای ایرانیها در آمریکا هستند بلکه در خود جامعه غیرایرانی هم اعتبار خیلی زیادی دارند و مشهور هستند. خیلیها هستند که کارشان را دوست دارند، با هنرمندان خیلی بزرگی کار کردند و در سریالهای خیلی بزرگ و معروف آمریکا دست داشتند و آنها را کارگردانی کردند و برای ما که داشتیم تصمیم میگرفتیم، شخص دیگری به نظرمان نیامد. همه ما از همان اول به جناب رضا بدیعی رأی داده بودیم و خوشحالم که ایشان این جایزه را میگیرند. البته جمعه پیش، ۱۷ آوریل تولد هشتادمین سال ایشان بود. هر سال که جشنواره برگزار میشود مسلماً ایدههای جدیدی برای برگزاری جشنواره سال آینده میگیرید. فکر میکنید جشنواره سال آیندهتان چطور برگزار شود و با چه مسایل یا چالشهایی روبهرو شود؟ چه طرحهای تازهای دارید؟ منتظر هستم که امسال تمام شود تا از اشتباهاتی که کردیم یاد بگیریم. همیشه نظرات تمام کسانی را که شرکت میکنند درنظر میگیریم و راجع به آن فکر میکنیم. تنها چیزی که میتوانم راجع به سال آینده به شما بگویم و میشود گفت که رادیو زمانه اولین جایی است که دارم این موضوع را در آن اعلام میکنم، این است که سال آینده بزرگداشتی برای جناب بهروز وثوقی خواهیم داشت. و خیلی افتخار داریم که ایشان با ما از همین امسال راجع به برنامهای که ما میخواهیم سال دیگر بگذاریم کار میکنند.
• وبسایت جشنواره نور |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
نظرهای خوانندگان
بنظر م اقای بدیعی سرمشق بسیار خوبی برای ایرانیان امریکای شمالی است بدو ن تغییر نام و مشکل با هویت خود سالها به جامعه ای که در ان زندگی کرده خدمت نموده است . برخلاف عده ای که کالبدشان در مکانیست و روحشان جای دیگر.
-- بدون نام ، Apr 28, 2009