Oct 2006

زمانه رسانه است نه حزب

حساسیت مقامات ایرانی نسبت به آن گروه از سازمان‌های خارجی که قصد براندازی دارند تا اندازه‌ای قابل درک است. از دیدگاه ما تحولات ایران در وهله اول امری است که به خود ایرانیان مربوط می‌شود. اما یاری رساندن به ایرانیانی که تنها می‌خواهند کار روزنامه‌نگاری خود را دنبال کنند نه تنها عیبی ندارد بلکه بسیار مهم هم هست. بر همین مبنا هم هست که ما به عنوان پرس ناؤ در امور تحریریه رادیو زمانه دخالتی نمی‌کنیم و کار ما تنها ارائه حمایت و توصیه به این رسانه است.

روزگار روزنامه نگار ايرانی

در مقابل آنچه دولتيان به هر دليل در قبال رسانه پردازان پيشه کرده اند اهالی رسانه نه تنها کم نشده اند که به خصيصه ای شکل داده اند که صورت عکس حرکت دولتيان است. شما روزنامه را می بنديد ما روزنامه ديگری باز می کنيم. نه دولت از تعقيب سياست محدود کردن رسانه ها دست بر می دارد و نه اهل رسانه از بی خانمانی و جابجايی و هر روز به روزنامه تازه ای رفتن خسته می شوند. معنای اين حرکت چيست؟

سايت تازه، حاصل کاری چهل روزه

در باره هر جنبه و گوشه ای از سايت کلی بحث کرده ايم و برای هر ويژگی آن دليلی داشته ايم. می خواستيم سايت شبيه هيچ سايت ديگری نباشد و طرحهای قبلی حسين و يا دانيال را هم تکرار نکند. در عين حال نيازهای يک خواننده امروزی وب را جواب دهيم که می خواهد به سرعت به تازه های کار روزانه ما دست يابد و نيز هيچ مطلب مهمی از قلم نيفتد و "ديده شود". سايت زمانه بايد تازگی های خود را داشته باشد و با ذوق جوانانه همخوان افتد. و نمونه ای از کار دو-رسانه ای برای راديو و آنلاين باشد.

در طرح اوليه سايت بسياری ايده ها تست زده شده بود که در سايت جديد تا آنجا که می شد ادامه يافت و يا اگر با طرح تازه هماهنگ نبود کنار گذاشته شد و ايده های ديگری مطرح شد که اساس طرح فعلی را ريخته است. طبيعی است که آن طرح برای خود امتيازاتی داشت ولی گويا طرح جديد از جهات متعددی بيشتر پاسخگوی خوانندگان زمانه آنهاست.

برای صداهای ناشنيده: صدای جوان‌ها

ما روی انسان‌ها و افراد سرمايه‌‌گذاری می‌کنيم. سعی می‌کنيم برای کسانی که مرکزی ندارند، نقش مرکز را ايفا کنيم؛ تريبونی برای کسانی باشيم که تريبونی ندارند. زمانه سعی دارد راديويی باشد برای صداهای ناشنيده: صدای جوان‌ها.