Jan 2010

ترک‌خوردگی اید‌ئولوژیک از درون

محمود خوش‌چهره: «آواتار» دو معنی مشخص دارد. از سویی، به هبوط خدایی در اساطیر هندی اشاره دارد که در شکلی غیر از جسم اصلی خود بر زمین ظاهر می‌شود و از سوی دیگر تصویر گرافیکی شخص در دنیای مجازی است. جیمز کامرون «آواتار» را در هر دو معنا به کار می‌گیرد. به نظر می‌رسد «آواتار» انتقاد صریحی از سیاست‌های کشورگشایانه‌ی جرج بوش و نابودی هویت‌های بومی زیر چرخ‌دنده‌های فرایند «جهانی‌شدن» باشد.

شیوه‌ای ناهمخوان با گذشته!

آرش پارسا: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های آثار ایبسن نگاه متفاوتی است که او به عنصر شخصیت دارد. شخصیت‌های آثار ایبسن افرادی مجازی نیستند و تنها به یک منطقه جغرافیایی خاص تعلق ندارند. درگیری اصلی و ظاهری شخصیت‌های ایبسن در ظاهر با جهان بیرونی و مادی است اما در واقع شخصیت‌های او گرفتار دنیای درونی خود هستند و در پی کشف معناهای ناشناخته درونیات خود و دیگران می‌باشند.

«فطرس»؛ تبعید به نمایش‌های سفارشی

آرش پارسا: نگارش درام‌های مذهبی در فضای تئاتری ایران از سابقه‌ی چندان طولانی و پویایی برخوردار نیست. در واقع یکی از دلایل اصلی و مهمی که منجر به به‌وجودآمدن چنین متونی در فضای تئاتری ایران شده است، برگزاری جشن‌واره‌های موضوعی و از سویی دیگر سفارش حکومت به نویسندگان برای نگارش چنین متونی است. نمایش‌نامه‌ی «فطرس» با توجه به چنین روی‌کردی به رشته‌ی تحریردرآمده است.

تجربه‌ای متفاوت

آرش پارسا: پرداختن به فضاهای رئالیستی همیشه یکی از سخت‌ترین گونه‌های تئاتری ست که کمتر درام‌نویس جوانی در فضای تئاتری ایران در آن دست به تجربه‌ی جدی زده است. «غریبه‌ای در خانه» درامی رئالیستی است که در برقراری ارتباط صحیح با مخاطبان موفق عمل می‌کند و برای تبریزی در مقام نویسنده، تجربه‌ای جدی در عرصه‌ی درام‌نویسی به شمار می‌آید.