فکر نمی کنید این اظهار نظر از مخاطب برای چاپ این کارها، بی معناست. ( یک جوری از آن ور بام افتادن نیست؟) مگر یک نویسنده از مخاطبش برای نوشتن اظهار نظر می خواهد که شما برای ترجمه این کارها اظهار نظر می خواهید؟
----------------------------
آقای خسرو گرامی
ُدفتر خاك تردید دارد در طرح موضوع مذهب و سكس در رادیو زمانه كه یك رسانه همگانی است نه در ترجمه متونی كه به این موضوع پرداخته اند. توجه داشته باشید كه چندی پیش یكی از مسولین وزارت ارشاد اعلام كرده بود كه آنها كه با سانسور مشكل دارند از نظر اخلاقی مساله دارند. آیا ما با اینكار بهانه یی به دست چنین اشخاصی میدهیم یا اینكه به وظیفه خود در اطلاع رسانی فرهنگی عمل كرده ایم؟ همچنین توجه داشته باشیم كه همكاران ما در ایران از امنیتی كه ما از آن برخورداریم برخوردار نیستند و ما مایل نیستیم در فضای آزاد غرب با كارهای نسنجیده بهانه یی برای سركوب بیشتر نویسندگان به دست حاكمیت دهیم. آیا با این ملاحظات ما در موضع انفعال قرارمی گیریم یا این كه چنین ملاحظاتی برای رسیدن به آزادی بیان ضروری است. از خوانندگان تقاضا می كنم ما را راهنمایی كنند.
حسین نوش آذر

وجود رابطه سکسی در کلیساها و حوزه ها ی علمیه و... حقیقتی است که پنهان ناپذیر است. ولی بعضاً به علت ترس و واهمه اهل مذهب از پرده دری این مساله، این مسائل کمتر بیان شده است.
بیان واقعیتها بدون برداشت یکطرفه هیچ اشکالی ندارد.

با توجه به این که تا این لحظه هیچ کتاب معتبری در این زمینه ترجمه یا چاپ نشده این کار می تواند دنیای تازه ای را در مقابل چشمان ادبیات دوستان ایرانی باز کند.
تا این لحظه هیچ اثری با این مضمون و بدون سانسور از یوسا ( که قلم فوق العاده ای دارد ) یا دکتروف چاپ نشده. که این ها جای خالیش احساس می شود.
نهایتا می توانید در چند خط اول هر داستان یا رمانی که منتشر می کنید توضیحاتی بدهید تا احیانا اگر کسی با چنین مضامینی موافق نبود،نخواند.

من فکر می کنم هر کس حقیقتی را یافته باشد و بخواهد دیگران با خبر شوند "فقط آنرا بیان می کند"

هر کس عقاید و افکارش را به دیگران تزریق کند به این بهانه که حقیقتی در انها نهفته است منظور دیگری دارد !

به همین دلیل ساده تمام ادیانی که تبلیغ میشوند دروغی بیش نیستند ...

از شما هم تعجب می کنم که از بانیان مذاهب چیزی جز دروغ و جنایت توقع دارید !

سری به کتاب های سعدی و مولانا و جامی و .. بزنید میبینید همشون اهل دل و صفا بودن و بدون شرم از رابطه عشقیشون با پسرا(شاهد) حرف زدن
این که اصلا چیز بدی نیت به شرطی که زوری نباشه
به قول عبید زاکانی :
از جماع نو خطان بهره تمام حاصل کنید که این نعمت در بهشت نیاید!

اگر بنیاد بر روشنگری و آگاهی رسانی است، هیچ درنگی پسندیده نیست. و دیگر این اینکه به نگر من آزادی بیان داخلی و خارجی ندارد. همانطور که متاسفانه سرگوب نویسندگان داخی و خارجی ندارد. تا کی باید از ترس حرف نزنیم. سه دیگر اینکه به همان گونه که درباره عشق، تنفر، دوستی، رشک، رقابت، مذهب، دزدی،فلسفه، کشتار... حرف میزنیم میتوانیم و باید در باره سکس هم حرف بزنیم، در هر زمان و هر شرایطی. هیچکدام از این جستارها برتری بر دیگری ندارد.

مشکل در فرهنگ ما است . در حالی که تا زمان فردوسی ایرانیان مردمان نرمال از نظر سکس بودند . در زمان سعدی اکثر مردان دوست پسر داشته اند که در ادبیات ما هم راه یافته است . ده درصد هر جامعه ای همجنس باز هستند ولی وقتی به جوامع بسته و متعصب نگاه میکنیم می بینیم که اکثر مردان در زمان بلوغ به دلیل عدم دسترسی به زن همجنس بازی کرده اند وچه بسیار پسران خردسال که مورد تجاوز واقع شده اند .

تردید نویسنده برای انتشار آثار مورداشاره بجاست.هنوز سنتهاقدرتمندند وباید با احتیاط جلو رفت وسطح عقیده عمومی رادرنظرگرفت.ازدوستان تندروانتظار میرود که به نهضت سبز وتحول سیاسی فکر کنند و واقعا ضرورتها والاهم فاالاهم را دریابند.ماجرای شرق وخانم قهرمان را به یاد بیاوریم..............

نظر خواهی کردن از خوانندگان راجع به این موضوع به نظرم بسیار روش پسندیده ای است.
و البته در مطرح کردن این موضوع تردیدی به خود راه ندهید.

چرا باید از آگاهی دادن شرم داشت ویا ملاحظه حکومت را کرد ؟
آنها هنرمندان و نویسندگان را ذاتا منحط می دانند حتی شعرگفتن هم عملی مکروه است !

نظر نویسندگان زمانه در ایران را هم بپرسید.

جناب نوش آذر! به یاد این قطعه از " افسانه" نیما افتادم:
" ای فسانه،خسانند آنان
که فرو بسته، ره را به گلزار.
خس به صد سال توفان ننالد
گل ز یک تندباد است بیمار.
تو مپوشان سخن ها که داری...
تو بگو با زبان دل خود
-هیچ کس گوی نپسندد آنرا!
می توان حیله ها راند در کار
عیب باشد ولی نکته دان را
نکته پوشی پی حرف مردم.
این زبان دل افسردگان است
نه زبان پی نام خیزان
گوی در دل نگیرد کسش هیچ
ما که در این جهانیم سوزان
حرف خود را بگیریم دنبال."

من فکر می کنم که یکی از وجهه های سکولاریزاسیون بیرون آوردن بدن انسانی از قلمرو الهی و سپردن آن به دست معلم و یا پزشک است و چنین ادبیاتی جدا از هرزه نگاریهای مرسوم برای فروش بیشتر و بازار بهتر می تواند در راستای عرفی ساختن جامعه کمک باشد

به عنوان یکی از خوانندگان و شنوندگان همیشگی وبسایت رادیو زمانه، با طرح هر تابو شکنی موافقم و امیدوارم با تلاشی که می کنید این دیوارهای پوسیده را از ذهن فارسی زبانان بزدایید.
هر تابویی باعث ضعف کسانی است که از بیان و طرح موضوعی اِبا دارند، و از همین نقطه ضعف هاست که دشمنان مردم و قدرتمندان می توانند سوءاستفاده کرده و به جوامعی از این پاشنه های آشیل ضربه بزنند.
امیدوارم با این روشنگری ها و برداشتن تابوها در هر چه قوی تر کردن جامعه ی فارسی زبان گامی محکم بردارید.

خواهش میکنم از چیزی نترسید و همانطور که تابو همجنسگرایی را شکستید، در این زمینه نیز پیش قدم شوید.

تردید از برای چیست؟ به راستی اندیشه های مسولین ارشاد یا حکومتی برایتان مهم و تاثیرگذار است؟ شما را چه می شود؟ شما را نمی دانم اما ما با این (...) که نام انسان بر خود نهاده اند زیسته ایم. اینان که خود بیماران جنسی هستند. من به شخصه در ذهن خویش در سالیان متمادی درگیر بوده ام. و یکی از عواملی که باعث جدایی من از سلوک مذهبی گشت مسله جنسی و همجنس گرایی در مذهب بود.
کار بزرگیست و البته بسیار ضروری. تردید جایز نیست. آگاهی در هر شکل آن زیباست و راگشای آدمی به کمال. خوشحالم از انتخاب بجای شما.
بهروش

لطفا خود سانسوری را کنار بگزارید.این همان
حیزیست که حکومت های دیکتاتوری بدنبالش
هستند.اگر نگران همکارانتان در ایران هستید،
بدانید که قبل از هک زمانه در این اواخر،همین
دوستان که اشاره کردید میبایست دچار مشکل
میشدند.ضمنا رعایت دولتی که با تصویب لایحه
حند همسری،به ریش همه میخندد،هیح توحیه ای ندارد.

چرا برای اگاهی دادن به نسلی که در بیخبری است شک میکنید ایا میدانید در جامعه بسته ما دختران و پسرانی هستند که بعلت نداشتن اگاهی های لازم دچار انحرافات میشوند بالاخره از یک جایی باید شروع کرد ایا فکر نمیکنید شاید دیر هم شده باشد

بله، ضرورت انتشار چنین متونی وجود دارد. لطفا ادامه دهید.

تناقض بزرگی در اين متن و برخی کامنت ها ديده می شود. آنجا که به رابطه اسلام و سکس می پردازد مسئله انحراف جنسی و سوءاستفاده جنسی است اما وقتی نوبت به کليسا و مسيحيت می رسد، جلوه گری عاشقانه و اروتيسم ناب است.
اما يادمان نرود که فارغ از ادبيات، هنوز در جوامع غرب رابطه بين مردان با پسران نابالغ جرم محسوب می شود و پدوفايل ها مجازات می شوند. اسکاروايلد اگر الان زنده بود و آن متن را در اينترنت منتشر می کرد حتما از سوی پليس بريتانيا به عنوان پدوفايل تحت تعقيب قرار می گرفت.

سلام
که چی؟
شما واقعاتو این متن چی گفتید؟
چه تحلیلی کردید؟
چی میخواستید بگید؟
غیر از اینکه چند تا صحنه ی اروتیک رو باز نویسی کردید؟
این بار چندمه که رادیو زمانه....
اون از [..] و اون قضیه ی [...] و این از شما؟
رادیو زمانه کجا داره میره؟
به نظر من خیلی بعیده که شما بتونید بر گردید به اون سالهای درخشان اول انتشارتون.
---------------------------
آقای حسن گرامی
متأسفم که نتوانستم نظر شما خواننده ی مقالات تحلیلی و علمی را در یک برنامه رادیویی هزار کلمه ای برآورده کنم. در همان سال درخشانی که می فرمایید، بودند خوانندگانی که نظرشان تأمین نمی شد.
در نظر شما نام همکار سابق زمانه حذف شد به این دلیل که این دوست در جمع کوچک ما حضور ندارد و امکان پاسخگویی هم به جبر روزگار از او سلب شده است
ح.ن