ترانه ها و تصنیف های سیاسی و انقلابی تاریخچه ای دیرین در فر هنگ مویسقی ما دارند .
در این دوران تاریک تاریخ سیاسی کشور که مردم برای آزادی خون میدهند . وجود و خلق چنین آثاری تاثیر ی والا دارد .
به امید طلوع خورشید آزادی برای ایران و خلق بیشتر چنین آثاری.

آقای بهروز شیدا همشهری گرامی استکهلمی،
چگونه شعر "بشکن، بسوزان، دود کن" اثر همشهری خود شهریار دادور را از قلم انداخته اید؟ شاید بخت شهریار بلند نیست که همچون دکتر پیمان وهاب زاده دوست شما و آقای نوش آذر نیست و شاید هم به خاطر آنکه او سبز میر حسینی نیست. اما شعرش و بعدها ترانه اش که برای مردم ایران و جنبش باشکوهشان سروده و اجرا شده بوده؟
از شما توقع حذف در یک پژوهش ابژکتیو نمیرفت.

به امید آنکه دور باطل تاریخ ایران دیگر تکرار نشود.

اقای شیدا یک محقق واقعی صبر می کند وبعد از یک حادثه تاریخی در باره آن پژوهش می کند تا هم تمام وقایع را دیده باشد وهم با فاصله لازم در باره آن تحلیل وداوری کرده باشد. به هرحال این قدر عجله شایسته نبود .دنیای اینترنت ما را عجول کرده وزود می خواهیم ایده هایمان را منتشر کنیم. ای کاش اقای شیدا دست از عجله در انتشار اثارشان برداند واهسته وپیوسته حرکت کنند . خدا یارشان باشد.

باسلام گرم خدمت دوست عزیز اهل استکهلم
هرگز عادت نداشته ام در پاسخ دوستانی که زیر مطلبی از من کامنت می گذارند چیزی بنویسم. این بار اما، مجبورم برای رفع یک سوء تفاهم نکته ای بگویم. ترانه ی بشکن، بسوزان، دود کن، اثر دوست عزیزم، جناب شهریار دادور، از ترانه هایی است که در «پژوهش ابژکتیو» من مورد بررسی قرار گرفته است، تنها در میان سه نمونه ای که در پایان مصاحبه اشاره کرده ام نیست. این سه نمونه بر چه مبنایی انتخاب شده اند؟ به گمان من عناصری که در طول مصاحبه به آن ها اشاره کرده ام، در این سه ترانه بیش تر به چشم می خورد. همین. چیز دیگری هم بگویم: ترانه ی « بشکن، بسوزان، دود کن» را برسی کرده ام نه به این خاطر که بخت دوستی با جناب شهریار دادور را دارم، که بیش از هر چیز به این خاطر که با همه ی توان تلاش کرده ام با چشم باز به جهان خویش بنگرم. اگر در این تلاش موفق نبوده ام بر من ببخشید.

با صمیمیت و حرمت - بهروز شیدا

مصاحبة خوبی بود در بارة یک موضوع جالب. البته باید در نظر داشت که ممکن است با گذشت زمان ترانه هایی سروده شود که ما را به نتایج جدید برساند.

با پوزش از آقای شیدا جهت قضاوت عجولانه. اما همچنان معتقدم که کار شهریار دادور به درستی در کنار سه نمونه ی بالا جای میگیرد. و یک پیشنهاد سازنده به شما:

در ماههای اخیر مقالاتی چند پیرامون همین موضوع در سایتهای مختلف منتشر شده که عمدتا خام، غیر کارشناسی و غیر حرفه ای بوده و بعضا دلالت بر ضعف نویسندگان آن مقالات در شناخت شعر و موسیقی داشته اند. بسیار خوب خواهد بود چنانچه بتوانید نقدی سازنده بر این نوشتارهه داشته باشید. نکته ی آخر اینکه بد نیست که نویسنده ی یک متن با کامنت گذاران آن دیالوگ نوشتاری هر چند مختصر داشته باشد. موفق باشید.

برادر اهل استکهلم چرا این قدر غر می زنی؟ این آقا که با شما وارد دیالوگ شده. یا آن دیگری کامنت می گذارد: اقای شیدا یک محقق واقعی صبر می کند وبعد از یک حادثه تاریخی در باره آن پژوهش می کند تا هم تمام وقایع را دیده باشد وهم با فاصله لازم در باره آن تحلیل وداوری کرده باشد ...
خب این بنده خدا از زمان مشروطه تا حالا صبر کرده دیگه، یعنی می گین باز صبر کنه؟ بعد هم داره مقایسه می کنه ترانه های بین دو دوران را. داوری که نداره، داره تحلیل میکنه. درست مثل وقتی یک فیلم پخش میشه و بقیه تحلیل می کنن. خدا عمرتان دهد، اینقدر منفی نباشید

خواهر عزیز وضعیفه گرامی
مقصود من این بود که جنبش سبز هنوز ناتمام است وما در درون ان بسر می بریم وبهتر است کمی صبر کنیم وپس از پایان نسبی ای ن جنبش با فاصله لازم در باره ان تحقیق کنیم. این یک اصل ابتدایی روش تحقیق در تمام دانشگاههای معتبر است. اکنون ما می توانیم در باره اقلاب مشروطه و57 تحقیق کنیم ام در باره جنبش سبز بهتر است کمی صبر کنیم انوقت می بینیم که تحقیقمان دقیقتر و منصفانه تر وبدون ستایشها ونکوهشهای غیر لازم خواهد بود وبه کمال وجامعیت نزدیکتر است. این منفی بافی نیست وتنها یک دقت روش شناسانه است وبس وامید است اقای شیدا نرنجند

این بار هم قدر دان بهروز شیدایم از آنجایکه همیشه با گشودن چند پنجره بر یک موضوع,
به ذهن من امکان دیدن وبرداشتن جامعتری داده است.آرزو دارم قلمش پر جوهر بماند.

با سلام و خسته نباشی به بهروز شیدای عزیز بخاطر این کار ارزشمنده شان ، چه خوب بود آقای شیدا شعار های سبز یا شعار های دوران را نیز در کنار ترانه های سبز ،مورد تحلیل و برسی قرار می داد.
با آرزوی سلامتی برای ایشان و پیروزی جنبش مردم !

با عرض معذرت من در پیامی که فرستادم ، نوشتن اسمم را فراموش کردم (فکر کنم !!) ، اگر امکان دارد نام مرا به آن پیام اضافه کنید( در آخر پیام نوشته ام : با آرزوی سلامتی برای ایشان و پیروزی جنبش مردم)
با تشکر حمید

یکی از دستاورد ها‌ی جنبش مشروطه نمایان شدن چارچوب عملکرد دولت و بایستی پاسخ گویی به ملت بود. این ویژگی‌ امکان طرح خواسته ها‌ی طبقاتی را فراهم کرد و همان گونه که بهروز شیدا میگوید ترانه ها‌ی دوران جنبش مشروطه پیرامون دادگری اقتصادی در جامعه و بهبود زندگی‌ توده فرودست است. آن زمان اما حقوق شهروندی نهادینه نشده بود و در ترانه‌ها هم بازتاب نیافت.

امروز پس از سی‌ سال حکومت دینی آمیزش طبقاتی پاک دیگر گون شده و طبقه میانی بخشی به فرودستان افزوده شده اند و بخشی به فرا داستان. آنچه مانده بر خلاف گفته بهروز شیدا دارای برد کافی‌ نیست که خواسته خویش طلبد. اگر چنین بود خواستهای اقتصادی بزرگ میشد. به گمان من توده امروز به حقوق مدنی خویش آگاه است و بحران مالی را فرایند رژیم میداند و آنچه در ترانه‌ها بازگو میشود، امید به آزادی، و مردم سالاری است. به همین سبب خواستهای اقتصادی هنوز در این ترانها جایگاهی‌ نیافته اند. منصور شکرایی استکهلم

خسته نباشید آقای شیدای عزیز.
اینبار نیز طنین گرم، صمیمی و پر از پیامتان را شنیدم. شما جاذب، زیبا، وسیع و بسیار گویا مینویسید.من فکر میکنم گذر زمانه ( نه چندان دور) گواه خواهد داد که این تحلیل و پژوهش شما عجولانه بوده یا نه. بنظر من دقت، ظرافت، هوش، وسعت مطالعه و زحمت بی نظیر شما در کارهایتان انکارناپذیر است.
به امید روزی که این زمستان دلگیر بهار شود. روزگار خوش
با سپاس، ماهورر دانمارک

با سلام و خسته نباشید
باید بگویم توجه به این موضوع بسیار برایم جالب بود،بخصوص بعد از بحران انتخابات.آقای شیدا به تازگی آخرین کتابتان را خواندم.در این مقاله مثل مابقی مقالات کتابتان جز زحمت،موشکافی،دقت و تلاش دردیدن زوایای تاریک چیزی ندیدم.

منتظر تحقیقات بعدی شما هستیم.
نگین.

بهروز:در این اثر از بهروز شیدا،همچون دیگر آثار ایشان پرسشهای بیشمار،تلاش برای پاسخ به پرسشها،توانی اسطوره ای در یافتن پاسخها.و باز. پرسشی دیگر،تلاشی دیگر و توانی از نو؛به چشم می خورد.
به بهروز شیدا خسته نباشید می گویم و حضورش را نوری در این جهان تاریک می یابم.

در پایان به همه دوستداران دانش،خواندن کتاب آخر ایشان را ً هفت دات کام ً را پیشنهاد می کنم.
فرشید.