Mar 2008

موسیقی فیلم تراموايی به نام هوس

«تراموايی به نام هوس» گريزی آشکار از سبک رايج موسيقی فيلم در سينمای هاليوود بود که بيشتر بر محور ماجرا استوار بود تا شخصيت‌ها و فضاها. آهنگ‌ساز فیلم به جای تکيه بر لايت موتيف‌های کلاسيک و سنتی، قطعات کوتاهی نوشت که بر مبنای ديناميسمی روانکاوانه نوشته شده بود و هريک بعدی از وجود شخصيت‌های پريشان فيلم را برملا می کرد.

درگذشت رافائل آزکونا فرناندز

آموزه رافائل آزکونا فرناندز، داستان‌نويس و فيلمنامه‌نويس اسپانيايی، برای فيلمنامه‌نويسان تازه کار اين بود:
«سعی نکنيد در باره اولين چيزی که برايتان اتفاق افتاد بنويسيد، چرا که ممکن است يک نفر ديگر نيز قبلا به آن فکر کرده باشد.» او هيچگاه از مرگ نمی‌هراسيد و می‌گفت: «ما به دنيا می‌آیيم و بعد هم می‌ميريم. به همين سادگی.»

موسيقی فيلم آخرين امپراتور

موسیقی آخرین امپراطور، ساخته مشترک سه آهنگساز بزرگ است. ریوچی ساکاموتو؛ آهنگساز ژاپنی، دیوید بایرن؛ آهنگساز آمریکایی و کونگ سو؛ آهنگساز چینی. همکاری سه آهنگساز مختلف در یک فیلم کاری غریب و غیر‌متعارف در سینما به شمار می‌رود. این دومین همکاری ریوچی ساکاموتو با جرمی تامس، تهیه کننده فیلم (بعد از کريسمس مبارک آقای لورنس ناگيسا اوشيما) و نخستین همکاری‌اش با برناردو برتولوچی، کارگردان فیلم بود.

تئوری دایی‌جان ناپلئونیِ مدیرانِ وزارت ارشاد

حمید فرخ‌نژاد، بازیگر گزیده‌کار سینمای ایران، به گفته‌ی خودش قرار بود امسال پرکارترین بازیگر جشنواره فیلم باشد. اما کم‌کارترین شد. او از نگاه بسته‌ی مدیران فرهنگی جدید دلخور است. فرخ‌نژادمی‌گوید:«(الان) فیلم‌ها را با حساسیت بیشتر می‌بینند. یعنی یک تئوری است که من اسم آن را تئوری دائی‌جان ناپلئونی می‌گذارم در ارشاد هست که همه چیز را به همه چیز ربط می‌دهند و از آن استنتاج‌های عجیب و غریب می‌کنند. اینطوری نیست. این سینما‌گران واقعا دارند آبرو کسب می‌کنند برای مملکت...»

مردی برای تمام فصول

سينما و تاتر انگلستان، در روزهای گذشته سه تن از مهم ترين چهره های خود را از دست داد. ابتدا آنتونی مينگلا، کارگردان تاتر و سينما و سازنده فيلم‌های مشهوری چون بيمار انگليسی، کوهستان سرد و مستر ريپلی با استعداد، بعد هم سر آرتور سی کلارک، نويسنده رمان‌های علمی تخيلی و از پيشگويان دنيای علم و نويسنده رمان اديسه فضايی ۲۰۰۱ و به دنبال آنها ديويد پل اسکافيلد، بازيگر برجسته تاتر و سينمای انگليس که روز ۱۹ مارچ بر اثر بيماری سرطان خون، در سن ۸۶ سالگی در گذشت.

«تبعيد، چشمان مرا باز کرد»

فستيوال فيلم‌های حقوق بشر چند روز است که در لندن شروع شده و يکی از برنامه‌های ويژه‌اش بزرگداشت آريل دورفمن، نمايشنامه‌نويس، شاعر و رمان‌نويس نامدار شيليايی و از مهم‌ترين نويسندگان آمريکای لاتين است که در ايران نيز نويسنده‌ای کاملاً شناخته شده است. دورفمن در گفت‌وگویی با رادیو زمانه درباره خودش، آثارش و دیدگاهش می‌گوید.

زنان و فیلم مستند

روزگاری لنی رفینشتال، تنها زن مستندسازی بود که در تاریخ سینمای غرب از او نام برده می‌شد؛ اما تاریخ سینمای جدید حتماً نام بسیاری از فیلم‌سازان مستند زنی را که در سال‌های اخیر ظهور کردند و سینمای مستند را از قلمرو انحصاری مردان مستندساز خارج نمودند، یاد خواهد کرد و نامشان را به خاطر خواهد سپرد. اختصاص بخشی از فستیوال فیلم «بردز آی ویو» در لندن به نمایش آثار مستندسازان زن، تأکیدی بر این مدعاست.

سينما و حقوق بشر

فستيوال فيلم‌های حقوق بشر همان‌طور که از اسم آن برمی‌آيد بر روی تم حقوق بشر متمرکز شده و فيلم‌هايی را نمايش می‌دهد که در آن فيلمسازان بر موضوع نقض حقوق بشر در جوامع خود تکيه کرده و مردمی را که برای کسب آزادی و حقوق انسانی خود مبارزه کرده و سرکوب می‌شوند، تصوير می‌کنند.

پرسپوليس، برنده فيلم اول فستيوال فيلم زنان لندن

فستيوال فيلم بردز آی ويو که ويژه نمايش فيلم‌های مستند، داستانی و کوتاه ساخته فيلمسازان زن است، از هفتم تا چهاردهم مارچ در لندن برگزار شد. در اين فستيوال که امسال چهارمين دوره آن برگزار شد، آخرين ساخته‌های زنان کشورهای مختلف جهان، از موزامبيک گرفته تا هند و آلمان به نمايش درآمد.

کوشش‌های ناکام يک فيلمساز فمينيست

پرويز جاهد: روزهای گذشته کافه تريای مرکز آی‌سی‌ای (ICA) لندن، محل ديدار زنان فيلمسازی بود که از سراسر جهان برای شرکت در چهارمين دوره فستيوال بردز آی ويو(Birds Eye View) گرد آمده بودند. فيلمسازانی در رده های سنی مختلف از نژادها و مليت‌ها گوناگون که اغلب در فيلم‌هايشان زندگی زنان جوامع خود را به تصوير کشيده بودند. تعدادی از آنها را از نزديک می شناختم و فيلم هايشان را قبلاً در فستيوال های ديگر ديده بودم.

گشایش فستیوال فیلم زنان در لندن

ستتیوال فیلم بردز آی ویو (Birds Eye View Film Festival) شب گذشته (پنج شنبه ۶مارچ) با نمایش فیلم‌های کوتاه برگزیده زنان فیلمساز از سراسرجهان در سینمایBFI (انیستیتوی فیلم بریتانیا) در لندن گشایش یافت. فستیوال بردز آی ویو که اینک چهارمین دوره آن برگزار می‌شود، ویژه نمایش فیلم‌های مستند، داستانی، انیمیشن و اکسپریمنتالی است که زنان فیلمساز کشورهای مختلف جهان ساخته‌اند.

از «زير خيابان‌های شب» تا «ارابه های آتش»

«ديويد واتکين» فيلمبردار نامدار انگليسی در سن ۸۲ سالگی بر اثر ابتلا به بيماری سرطان پروستات درگذشت. او فيلمبردار باسواد و خوش ذوقی بود و با اغلب فيلمسازان برجسته انگليسی از جمله «کن راسل»، «پيتر بروک»، «مايک نيکولز»، «تونی ريچاردسن» و «ريچارد لستر» کار کرده بود.

من سیاه‌نمایی نمی‌کنم

سامان سالور، فیلمساز جوان سینمای ایران در بخش دوم گفت‌و‌گو با زمانه می‌گوید: «‌من به عشق این فیلم می‌سازم که فیلمم را در ایران و با مخاطب ایرانی ببینم و با آنها بخندم و گریه کنم‌. اصلاً فیلمم را هم نقد کنند، توهین کنند، فحش دهند و بفهمم کجای کار من ایراد داشته. به عنوان یک فیلمساز خیلی دوست دارم این اتفاق بیفتد. چون اگر اینگونه نبود، اصلاً فیلمساز نمی‌شدم.»