خواندن تاریخ همانگونه که بود شاید چیزی جز عرق شرم ساری برای دوستانی که علافه به تحریف ان دارند به ارمغان نیاورد... دوستان پشت دیوار حقوق بشر جا خوش کرده اند و با سپر ادعاهای انسانی بر انسانیت سنگ می اندازند ....
مرسی از نویسنده متن

با سلام چطور میشود قبول کرد که یک کشور 70 میلیونی که 43 میلیون ان می توتنند رای بدهند همه با میر حسید موافق باشند اعدامهای سال 67 مهم است ولی مهمتر اینکه میر حسین با این نظام امده و یار امام بود و باید تکرار بشود اصلا مگه میشه همه به میر حسین بگن اری شما دارید با روش می گویید که ایران باید تک حزبی باشد اینبار دیگه غیر ممکن است البته اگر هدف دمکراسی باشد.

جالب بود، امیدوارم این نگاه روزی طرفداران بیشتری پیدا کند. روزی داریوش همایون به درستی گفت که در ٦٧ جای کشته ها و کشنده ها می توانست به سهولت عوض شود. من از این تحلیل یکه خوردم. ولی واقعیت اینست که در دهه ٥٠ و ٦٠ اکثر ما ایرانیها بالقوه در طبقه «کشنده ها» بوده ایم و این گفتمان حقوق بشری غلیظ ما پاسخیست خودجوش از بطن تفکر اجتماعیمان به خشونت تاریخیمان که نه به شاه محدود می شد و نه به شیخ. همه ما متهمیم از چپ تا راست. خوشا مردمی که اشتباهتشون رو بپذیرن که اول قدم تغییر جدیست.

از قسمت ستم به تاریخ تا اخر را با فرهمند عزیز موافقم اما به قبل از ان را نه

واقعا شرم نمی کنید؟
تکلیف آنها که مسلحانه عمل نمی کردند و فقط بدنبال آزادی های ابتدایی بودند چیست؟ واقعاً نمی دانید که حتی مجاهدین بعد از قتل چندین نفر از هوادارانشان و بعد از سرکوب همه نوع فعالیتهای بی خشونت دست به اسلحه بردند؟ شرم نمی کنید که متجاوزین سادیست جمهوری اسلامی را با دختران مورد تجاوز قرار گرفته در زندان مقایسه می کنید؛ دخترانی که مجاهد، اقلیتی، وحتی اکثریتی و توده ای بودند. وصله تروریسم که به این دو جریان آخری که نمی خورد. یکسان دانستن نقش جمهوری اسلامی و اپوزیسیون در دهه ۶۰ همانقدر دروغگویی است که پیروزی احمدی نژاد در انتخابات. شرمتان باد!

مرد را باید با ادعایش سنجید. اگر موسوی ادعا می کند عصر خمینی دوران طلایی است باید پاسخ این ادعایش را بدهد. این بدان معنا نیست که فقط او در جنایات آن سالها نقش داشته است. در ضمن نقش داشتن گروههای مختلف در جنایات آن دهه یا تایید آنها نباید ما را وارد حوزه تفکر جبرگرایانه کند که فضای آن موقع این گونه بوده است و همه لاجرم موافق بوده اند. مگر بازرگان و آزاد مردانی نبودند که به اعدام ها اعتراض داشتند. مگر بنی صدر اعتراض نکرد؟ مگر مردم همه موافق این کشتارها بودند؟ چرا رفتار گروهی قدرت طلب را به پای همه می گذارید؟
کشتار سالهای 60 و 61 کم از کشتار سال 67 نداشت. مگر فقط سال 67 کشتار شد؟ مگر سال 60 بازرگان در مجلس به این موضوع اعتراض نکرد؟ که حرفش نیمه کاره ماند چون خلخالی او را از مکان سخنرانی پایین کشید و بعد از آن خاتمی در کیهان بازرگان را با سادات مقایسه کرد و گفت که تازه ما رافت اسلامی داریم وگرنه باید بیشتر می کشتیم.
مگر ابراهیم یزدی مخالف اعدام هویدا نبود اما خلخالی به طور ناگهانی دادگاهی برایش تشکیل داد و شخصی در حین استراحت دادگاه او را ترور کرد و سپس خلخالی برای او حکم اعدام صوری را داد؟
مگر بنی صدر مخالف سرسخت اعدام فرخ رو پارسا نبود که نهایتا با آن طرز فجیح اعدام شد.
پس لازم نیست تاریخ را ساده کنید با این موضع دم دستی که همه این گونه بودند و بحث حقوق بشر بحثی جدید است و آن وقت مطرح نبود. بازرگان ریاست کمیته دفاع از حقوق بشر را به عهده داشت. کتاب "انسان، حق، قضاوت و حقوق انسان در قرﺁن" سال 62 توسط بنی صدر منتشر شده است. بروید ببینید تفکر حقوق بشر مربوط به زمانه ماست یا نه.

اما اشکال شما به نکته اشاره شده در مقاله "شصت و هفتی از آن خودشان" مبنی بر اینکه این حکومت بود که کشتار مجاهدین را آغاز کرد. شما گفته اید "اسارت ۵۷۰ نفر از سربازان ایرانی (آمار اعلام شده از سوی مجاهدین) در جبهه‌های جنگ جنوب در عملیات «آفتاب» توسط ارتش آزادی‌بخش و تقدیم کردن آنها به صدام حسین چگونه دفاعی از انقلاب است؟ ". آیا این اتفاق پسینی بعد از رفتن رجوی به عراق در سال 62 و اشتباهات غیر قابل چشم پوشی مجاهدین پس از آن توجیه کافی برای تحریف تاریخ است که آنها شروع کننده کشتار بودند. بروید از دوستان ملی - مذهبی بپرسید تا واقعیت را به شما بگویند. کمیته ها و سپاه که در اختیار خمینی بودند از مدتها قبل از سال 60 دست به کشتار مجاهدین زده بودند.
مصاحبه سحابی را بخوانید:
http://news.gooya.com/politics/
archives/2010/06/106925.php
در بخشی از آن آمده است: "آنها مطرح می‌کردند[مجاهدین] که بسياری از نيروهايشان در زندان‌ها شکنجه می‌شوند و بسيار مورد آزار و اذيت قرار می‌گيرند. خاطرم هست برخی از مجاهدينی‌ها شکنجه‌های وحشتناکی را برای ما نقل می‌کردند.
مثلاً‌ می‌گفتند سينه مجاهدينی‌ها را در زندان با سيگار می‌سوزانند و آنها را به بدترين شکل شکنجه می‌کنند. برخی ديگر نيز مدعی بودند که نيروهای مجاهدين در برخی از شهرها ترور می‌شوند و به طرز مشکوکی به قتل می‌رسند. خب ما از خيلی از اين اقدامات آن زمان مطلع نبوديم. بعدها افرادی همچون سعيد شاهسوندی در تحليل ماجرای ۳۰ خرداد اين وقايع را بازگو کردند." یعنی این اتفاقات در سال 59 اتفاق می افتاده است یعنی همان موقع که بنی صدر خبر از وجود شکنجه در زندانها را می دهد. در جای دیگر این مصاحبه هم آمده است که انفجار حزب جمهوری کار مجاهدین نبوده است.
حال نگاهی کنید به این لینک:
http://blog.dastneveshteha.com/2010/08/blog-post.html
اعدام های سال 60 و 61 از دریچه خاطرات هاشمی.
این بخش آن را نگاه کنید : "دوشنبه ۲۷ مهر ۱۳۶۰: عصر جلسه مشورتی با حضور آقایان محمد یزدی و ربانی املشی و سپس جلسه مشورتی با مسئولان سپاه، دولت و شورای قضایی داشتیم که درباره برخورد با ضد انقلاب و زندانی‌ها و اعدام‌ها بحث شد. گزارش دادند که ضد انقلاب ضربه کاری خورده و حدود ۸۵ درصد از نیروهای تروریستی بازداشت و بخشی هم مجازات شده‌اند و تصمیم گرفته شد که اعدام‌ها کم باشد و تابع حرکت تروریستی باشد.". اینجا اعترافی صریح است بر اینکه حتی کشتار مجاهدین فراتر از کارهای تروریستی آنها از نظر هاشمی بوده است.
خب حالا اینکه شما دوست دارید به خاطر اشتباهات آنها، همه تقصیرها را به گردن آنها بیندازید بحثی دیگر است.

در ضمن شما از کجا به کنه فکر همه کسانی که کشتار سال 67 و کلا کشتار دهه شصت را مطرح می کنند پی بردید؟ این کشتار چه وقت باید جواب بگیرد؟ همیشه مصلحتی است برای مخفی کردن آن. جدیدا هم آن را مساله ای مربوط به گذشته می دانند و بررسی آن را به نبش قبر تعبیر می کنند. گروهی هم آن را به آینده موکول می کنند. اما زمان بررسی آن همین حالا است.
جالب است شما موسوی را رهبر جنبش می دانید در حالیکه خود او هم منکر آن است. او به درستی می گوید همه رهبری این جنبش را به عهده دارند. قوه رهبری مردم هم منتظر حل شدن مسائل دهه شصت است تا جنبش باز به حرکت در بیاید.جنبش را سکوت بی پاسخ می شکند نه انتقاد افراد از موسوی.

موسوی به عنوان یکی از مقامات بالای این حکومت یعنی رییس دولت به مدت 8 سال باید پاسخگوی خیلی از این اتفاقات باشد. از همه مهمتر باید اطلاعاتی که مربوط به مردم بود اما از آنها دریغ شد به آنها بگوید. او باید پاسخگوی جنگ هشت ساله باشد و این که چه نقشی در تداوم آن داشته است و یا اینکه می توانسته مانع آن باشد و نشده است.
چه نقشی در فرستادن اجباری جوانان به جبهه ها داشته است؟
اگر او مخالف کشتارها بوده است علت اظهار ارادت شدیدش به خمینی چیست؟
نقش او در کشتار مستمر سالهای 60 تا 68 چه بوده است؟ آیا سکوتش معنا داشته است؟
همه اینها جای سوال است و مردم حق دارند که جواب آنها را بدانند و این فراتر از آن است که موسوی تبرئه شود یا نشود. مردم تشنه اطلاعاتند، اطلاعاتی که باعث شکستن سد بزرگی می شود که بر روی آزادی مردم بسته شده است.

بی شک هم اینک که تمام مردم ایران هم صدا شده اند زمان بازکردن زخم های کهنه نیست. موسوی هم که منکر گشوده شدن زخمها نشده. من که در تهران و زیر فشارهای حکومت این ماهها را گذرانده ام، تقاضای هم دلی همه ایرانیان است، مگر وابستگان به رزیم

این اواخر چیزی به این مضحکی نخونده بودم.
مقاله دقیقن بر خلاف عنوانش هم از مواجه شدن با واقعیت تاریخ تن میزند هم از مواجه شدن با حقیقت آن رخداد.
و به جای پاسخ به مقاله «شصت‌وهفتی‌از آن خودشان» حتا درست آن را نخوانده، آقای علیپور حتا عنوان مقاله یی را که به آن پاسخ میدهد غلط نقل کرده «شصت‌وهفتی‌ها از آن خودشان».
دوست عزیز عقاب ماندگی اصلاح طلبان ایرانی قابل درکه اما نمیشود تا ابد در چشم حقیقت با انکار آن خاک پاشید .

با آقای
فرهمند علیپوردر خصوص
تاریخ را آن‌گونه که هست، بخوانیم

کاملا موافقم اما ایشان با توجه به سن شان بیشتر رجوع به نوشته ها کرده اند و اما من و هم سن و سال های ما با پوست و گوشتمان هر روز ان زمان را تجربه کرده ایم تاریخ یعنی باز گویی واقعیت ها که متاسفانه بر مبنای نوشته های مجاهدین و فدایی ها که تعداد محدود بودند و خود رژیم هم آنها را گروهک مینامید آقای علیپور نمیتوانند قضاوت شان را به کل ایران و احوال همه تامیم دهند. طرز فکر قالب مذهبی ها آنچنان افراطی بود و از همان روز های اول با خشونت عمل و تبلیغ مذهبی میکردند که هر که نظری خلاف آقایان اظهار میکرد یا طاغوتی بود یا کمونیست و منافق (مجاهد) . آنچنان شرایطی مذهبی فراهم آورده و تبلیغ میکردند که اعضای خانواده بدون هیچ مدرکی همدیگر را به نیروهای امنیتی یا به عنوان طاغوتی یا شاهی یا ضد انقلاب، کمونیست یا منافق لو میدادند . تنها کسی که به وضوح در مقابل این تندروی ها و خود خمینی ایستادگی میکرد آقای بازرگان بود. چگونه است که آقای بازرگان و نهضت آزادی از این کشتار ها بیشتر از آقای موسوی یا خاتمی خبر داشت؟! این نیست مگر اینکه این آقایان که سنگ خمینی را هنوز به سینه میزنند نمیخواستند و هنوز هم نمیخواهند از رای ملت تمکین کنند. اخیرا به تدریج همراهان این آقایان تا در زندان های دست پخت خودشان قرار گرفته اند شروع به انتقاد از نقطه نظرات خود نمود ه اند و شما آقای علیپور اگر واقعا معتقد به
"تاریخ را آن‌گونه که هست، بخوانیم"هستید دلایل قانع کننده ای بیاورید که چرا مردم باید به صداقت کسانی که از طرفداران این نظام نابود کننده با تمام شقاوت اش بوده اند و هنوز هم از پذیرفتن خطا ها خود و رژیم سر باز میزنند میتوانند به افرادی همچون موسوی و خاتمی و کروبی اعتماد کنند .

واقعن مضحکه. حالا فرض کنیم کمک مجاهدین به صدام از ۶۳ به بعد میتونه چماقکشی های ۵۹ و ۶۰ رو توجیه کنه و اصلن خودشون اسم منافق رو خودشون گزاشتن. گیریم این توده ایها بودن که القا کردن حزب فقط حزب الله رهبر فقط خمینی. شاید هنوز بتونیم احمقتر باشیم و قبول کنیم بستن در دانشگاهها به نفع مملکت بوده و زندانهای خمینی قابلیت دانشگاه شدن داشتن و ماجرای رییس جمهوری بنی صدر هیچ شباهتی به کودتای احمدی نژاد نداشته. قبول داریم ما مردم شعور نداشتیم که باید چی بپوشیم و نیاز به کمک دوستان امام راحل برای تعیین اجباری پوشش داشتیم. هسته های گزینش دولت امام که دانشجو و کارمند باید ازش رد میشدن برحق بود و این نظر که کسی که رژیم رو قبول نداره نباید بتونه زندگی کنه درست بوده اصلن این آب و خاک ملک پدری امام بوده. دربدری بهاییها و غیره هم که در دوران طلایی امام شروع شده به خودشون مربوطه. پروژه جاسوس سازی از پدر و مادر و همشاگردی و همسایه و ساختن زندان برزگ ایران و ایرانی به همه مشکوک از نبوغ دوستان امام بوده و واقعن چیزی که از انسان ایرانی در دهه طلایی امام راحل ساخته شد تجسم عبارت اشرف مخلوقات بوده. دیگه وقتتو با نماز و حجاب اجباری و تعلیمات دینی و نطامی اجباری نباید گرفت که جزییاته. اجبار طرز فکر و زندگی همش عین خدمت به مردم بوده. ادامه جنگ و ساخت و پاختهای پشت پرده ای مثل ماجرای مک فارلین و شیره مالی سر مردم همش هجمه ضد انقلاب بوده. اعدامهای دهه شصت هم که مث بقیه چیزایی که بالا گفتم چیز بدی نبوده.
اصلاحطلب حکومتی بزار خیالتو راحت کنیم و بگیم چرا تاریخ؟! اصلن بیا انسان ایرانی و شعورشو رو طوری که تو میپسندی تعریف میکنیم. اما فقط اینو بدون که اخرین فرصت برای خدمت به این مردم و برگست از راه خیانت رو تو همین یک سال و نیم اخیر از دست دادی.

رادیو زمانه عزیز، با انتشار این یاداشت ها و مقالات اعتبار خودتان را به چالش نکشید.
برای درج این یاداشت شاید توجیهی مبنی بر اینکه چون در جواب به مقاله پلاسچی نوشته شده،و مقاله پلاسچی هم چون در اینجا منتشر شده بیاورید، که صد البته قانع کننده نیست.
بیشتر ادعاها و مواضع نویسنده، بر مبنای "همه می دانیم، وهمه می دانند" است، که خود "این همه می دانند" ها جای سالها بحث و مناقشه دارد.

آقای امجدی اتفاقن بنده مزیتی که تو انتشار این دست نوشته ها از طرف وب سایت زمانه میبینم این هست که حداقل زمانه نظرات مخاطب رو هم حدالمقدور به عموم منعکس میکنه وگرنه رسانه هایی که معمولن محل انتشار اینگونه مطالبند که حتی مایل به دریافت و اطلاع از نظرات مخاطب عام هم نیستند.