موسیقی سودان در بطن جنگ

سهند صاحب دیوانی
با همکاری علیرضا

این برنامه کاروان موسیقی راجع به کشور سودان است. البته ما قبلاً به سودان سفر کرده بودیم. ولی تا زمانی که جنگ داخلی آن‌جا ادامه داشته باشد، باز هم باید به آن کشور برویم تا بلکه بتوانیم به اندازه خودمان، توجه عده‌ای را به وضع خراب آن‌جا جلب کنیم.

در این وضع خیلی از خواننده‌های سودان هنوز راجع به زیبایی‌های این کشور آواز می‌خوانند و با موسیقی‌شان می‌توانند باعث شوند که مردم مناطق جنگ‌زده سودان کمی از بدبختی‌های‌شان را فراموش کنند.

هم زمان خواننده‌های سودانی و غیر‌سودانی فعالیت دارند که سعی می‌کنند با هنرشان توجه مردم دنیا را به وضع خراب این کشور جلب کنند. اولین آهنگ امروز کاری است به نام کومسو از خواننده‌ای به نام ستونا.

صدای کومسو اولین بار است که از کاروان موسیقی شنیده می‌شود. ولی راشا، خواننده آشنای برنامه ما‌ست و خیلی مورد علاقه من است. در کارهای راشا، فرهنگ موسیقی عرب‌ها و سیاه‌ها، سنتی و مدرن همه با فرمی خیلی زیبا به هم می‌رسند.

راشا در کنار موسیقی برای حقوق زن‌ها، پناهنده‌ها و مسایل دیگر اجتماعی فعالیت زیادی دارد. مثلاً تازگی به کمپ‌های مردم صحرا که به خاطر استقلال کشورشان با مراکش درگیری دارند رفته بود.

امانوئل جال، رپر جوان سودانی

آهنگ رییس، یکی از آهنگ‌های محلی قبیله گوموز است.
امانوئل جال، یک رپر جوان سودانی است که از سن هفت تا یازده سالگی در سودان و اتیوپی همراه با یک کلاشینکف به جنگ رفته بود.

امانوئل با کارهایش در عین حال که می‌خواهد توجه دنیا را به بچه‌هایی که به جنگ فرستاده می‌شوند جلب کند، می‌خواهد به آن‌ها که خیال می‌کنند رپ، فقط راجع به پول و جواهرات و زن‌های خوشگل این حرف‌ها است بگوید و یادشان بیندازد که رپ می‌تواند یک پیام اجتماعی داشته باشد.

گوا، اسم این آهنگ است که امانوئل همراه با عبدالقادر سلیم اجرا کرده و همین که یک مسیحی و یک مسلمان سودانی به این خوبی می‌توانند با هم کار کنند، می‌تواند پیغام جالب و مهم این آهنگ باشد.

استیو ردیو، اسم یک گروه موزیک امریکایی است که با این آهنگ جنگ سودان را محکوم می‌کند و جالب است با اینکه اعضای این گروه همه امریکایی هستند در شعر این آهنگ سودان را کشور خودشان می‌دانند.

آخرین خواننده برنامه امروز ما، بوجی بانتون است که اهل جاماییکا‌ست. بوجو به زبان آن‌جایی‌ها یعنی تپل. بوجو با این‌که خیلی لاغر و کشیده است، تپل، لقبی است که از بچگی روی او مانده است. بوجو هم در این آهنگ از وضع بد سودان شکایت می‌کند.
کسانی که به این حرف‌ها و موزیک‌ها گوش می‌کنند ممکن است که فکر کنند این حرف‌ها تاثیری ندارد و راه به جایی نمی‌برد. آری درست است. ولی با این همه اگر مردمی بشنوند که یک جایی در دنیا عده‌ای به فکر آن‌ها هستند، خودش می‌تواند برای آن‌ها دلگرمی خوبی باشد.

با امید به این‌که در سفر بعدی به سودان، دیگر از جنگ خبری نباشد، برنامه امروز را به پایان می‌برم و با شما خداحافظی می‌کنم.