منوچهر احترامی: من هم گفتم خدا بیامرزدش

مینو صابری

منوچهراحترامی، پیشکسوت عرصه طنزنویسی ایران، روز سه‌شنبه بر اثر عارضه قلبی در تهران درگذشت.

چند ماه پیش با زنده‌یاد احترامی گفت و گویی کردم که در زمانه منتشر شد. در بخش از آن مصاحبه (که از مصاحبه حذف شده بود) از او رسیدم: جناب احترامی، می‌خواهم برای کسانی که با آثار جناب آقای منوچهر احترامی آشنا دارند ولی با خودشان نه؛ توضیحاتی از دبیرستان‌تان و کودکی‌تان بفرمایید. او گفت:

خدمت شنوندگان‌تان سلام عرض می‌کنم‌. کودکی ما هم مثل همه‌ی کودکان، مدرسه بود و شلوغ‌کاری و درس و شاگرد اول و شاگرد آخر و تنبیه، و بعد دبیرستان و دانشگاه و کار و جوانی و میانسالی و پیری، آخر خط بود.

منوچهر احترامی، خالق «‌حسنی نگو یه دسته گل‌»

درگذشت احترامی، برای من اتفاقی ناراحت‌کننده بود. پورنگ پیروزفر، خواهر‌زاده منوچهر احترامی به زمانه می‌گوید:

متاسفانه اول باید این مصیبت را خودم قبول کنم و بعد به اطلاع بقیه برسانم که این عزیز ما دیگر در بین ما نیستند. این اتفاق روز سه‌شنبه ۲۲ بهمن افتاد.

ایشان سابقه‌ی نارسایی قلبی داشتند و با بیماری قلبی دست به گریبان بودند و این اتفاق در منزل‌شان افتاد. مراسم تشیع جنازه‌ی ایشان ساعت ۹ صبح جمعه از تالار وحدت انجام می‌شود و در قطعه‌ی هنرمندان روز بیست و پنجم بهمن ماه دفن خواهد شد.

مجلس ختم ایشان فردای آن روز ساعت ۶.۳۰ تا ۸ در مسجد جواد در میدان ۷ تیر برگزار می‌شود.

کارهای نیمه‌تمام چه دارند؟

کارهای نیمه‌تمام که خیلی دارند. طرح‌های متعدد، طرح‌های قدیمی از جمله یکی از کارهایی که قرار بود راجع به ایشان انجام شود، کتابی بود که قرار بود به زودی منتشر شود که نمی‌دانم‌ باز هم این اتفاق بیفتد یا نه.

ایشان پروژه‌های نیمه ‌مام در زمینه‌های مختلف زیاد دارند. از جمله این که یک بار به من سفارش داده بودند که یک‌سری کتاب‌های کلاسیک به زبان انگلیسی برای ایشان تهیه بکنم. برای این‌که مطالعات وسیعی را درباره‌ی تاریخ طنز جهان شروع کرده بودند.

منوچهر احترامی در بخشی از گفت و گویش با زمانه گفته بود:

«هنوز دوست دارم بروم شیطونی کنم و سر به سر آدم‌ها بگذارم . یک بار رفتم پیش خانم ناشری که کتاب‌های حسنی را چاپ کرده بود. گفتم خانم، کتاب حسنی را می‌خواهم گفت بیا این حسنی. گفتم نه یک حسنی دیگر می‌خواهم، آدرس‌های مختلف دادم. گفت نه آن را ندارم. گفتم کجا می‌توانم پیدا کنم؟ گفت این‌ها دیگر چاپ نمی‌شود. الان این کتاب‌ها‌‌ست و این‌ها را چاپ می‌کنند (‌چون خودش آن‌ها را چاپ کرده بود.)

گفتم آن حسنی را چه کسی نوشته است؟ گفت یک آقا بود که الان مرده است و خدا بیامرزدش.
من هم گفتم خدا بیامرزدش.»