انقلاب در خیابان

صدای گلوله، صدای فریاد، صدای ترانه‌ای که از بلندگوها پخش می‌شود، این صدای انقلاب ایران است. صدایی که ممکن است عاشقش باشی یا از آن نفرت داشته باشی. صدایی که ممکن است رؤیای زیبای جوانی‌ات را به یادت بیاورد، یا صدایی که ممکن است کابوس روزهای تلخ را جلوی چشمانت بنشاند. این صدای انقلاب است.

من صدای انقلاب شما را شنیدم
می‌گویند شاه ایران، بزرگ‌ترین عامل انقلاب ایران بود. او صدای انقلاب را به موقع نشنید. صدایش را بشنویم که گفت: « من صدای انقلاب شما را شنیدم.» می‌گویند محمدرضا پهلوی صدای انقلاب ایران را دیر شنید. گاهی همین تأخیر همه چیز را بر باد می‌دهد، بر باد داد.

انقلاب، همان سیلی است که منتظرش هستیم. منتظرش هستیم تا بیاید. بیاید و همه چیز را دگرگون کند. همه آن‌ها را که در دل نفرتشان را انباشته‌ایم، نابود کند و به زباله‌دانی تاریخ بیندازد. انقلاب‌ها می‌آیند و همه چیز را به هم می‌ریزند و زندگی تازه‌ای می‌سازند. ممکن است آن زندگی رؤیای ما باشد؛ ممکن است کابوس ما باشد.

انقلاب مشت‌های گره کرده
انقلاب، یعنی مشت‌های گره کرده‌ای که آسمان را می‌کوبند.
انقلاب، یعنی پاهایی که کوبش آن‌ها زمین را می‌لرزاند.
انقلاب، هجوم هزاران بینوای بی‌چیز بی‌خانمان است؛ به خانه‌ها و کاخ‌های آنان که همه چیز دارند و همه کار می‌توانند.
انقلاب، ریختن سیل آدم‌هاست به خیابان‌هایی که هیچ اسلحه‌ای نمی‌تواند آرامش کند.
انقلاب، گلوله‌های آخرین درمانده‌هایی است که نمی‌دانستند آن که اسلحه دارد، عاقبت ممکن است کشته شود.
انقلاب، شلیک گلوله‌های داغ است به سینه‌های برهنه.
انقلاب، ریختن خون است بر سنگ‌فرش خیابان‌ها.
انقلاب، فریاد گروهی از مردمان است که می‌خواهند طرحی نو در اندازند.
انقلاب، می‌تواند رؤیا باشد؛ انقلاب می‌تواند کابوس باشد.

بیتلز و ترانه انقلاب
انقلاب توسط بسیاری از ترانه‌سرایان زمان ما به آواز در آمده است، گروه بیتلز در ترانه «انقلاب» چنین گفته‌اند:

می‌گویی که در پی انقلاب هستی
تو به خوبی می‌دانی
ما همه در پی تغییر جهانیم

می‌گویی این تکامل است
تو به خوبی می‌دانی
ما همه در پی تغییر جهانیم

ولی آن گاه که از ویران کردن می‌گویی
پای مرا به میان نکش
همه چیز رو به راه خواهد شد؛ همه چیز

می‌گویی که چاره‌ای اندیشیده‌ای
تو به خوبی می‌دانی
ما همه می‌خواهیم بدانیم چه نقشه‌ای داری

از من یاری می‌خواهی
تو به خوبی می‌دانی
آن چه در توان مان است می‌کنیم

اگر برای آنانی است که از اندیشه‌شان بیزاریم
فقط می‌توانم بگویم باید صبر کنید
همه چیز رو به راه خواهد شد؛ همه چیز

می‌گویی بنیان‌ها را دگرگون خواهی کرد
تو به خوبی می‌دانی
ما همه می‌خواهیم جلوی کار تو را بگیریم

می‌گویی این یک بنیاد است
تو به خوبی می‌دانی
بهتر است ذهنت را از این آزاد کنی

اما اگر عکس‌هایی از صدر مائو را در دست گرفته‌ای
بدان که هیچ کس همراهش نخواهد شد
همه چیز رو به راه خواهد شد؛ همه چیز

انقلاب رؤیاست؛ انقلاب کابوس است

انقلاب زیباست؛ چون صدای مردمان است.
انقلاب زشت است؛ چون نفرت مردمان است.
انقلاب زیباست؛ چون روز عدالت است.
انقلاب زشت است؛ چون روز مرگ است.
انقلاب زیباست؛ چون روز آزادی است.
انقلاب زشت است؛ چون روز نابودی است.
انقلاب روزی است که دیگر نمی‌ترسی و خیابان‌ها را تسخیر می‌کنی.
انقلاب روزی است که از وحشت دیگران می‌گریزی تا در پناهی زنده بمانی.
انقلاب می‌تواند رؤیا باشد؛ انقلاب می‌تواند کابوس باشد.

عصر انقلاب هم به سر رسید
انقلاب شاید مهم‌ترین شیوه استقرار بزرگ‌ترین تمدن‌های زمان ماست. تقریباً تمام تمدن‌های بزرگ امروز با یک انقلاب آغاز شده‌اند: انقلاب انگلیس، انقلاب آمریکا، انقلاب فرانسه، انقلاب اکتبر روسیه، انقلاب بزرگ چین، انقلاب در تمام آمریکای لاتین، انقلاب‌های ملی، انقلاب‌های چپ، انقلاب افغانستان و انقلاب ایران، ۱۹۷۹، ۱۳۵۷، پایان عصر انقلاب‌ها.

انقلاب آرام الوی
ترانه دیگری برای این برنامه انتخاب کرده‌ام، کاری است از گروه الوی، ترانه‌ای به نام «انقلاب آرام» که در آن الوی چنین می‌گوید:

صدای نارسا
در میانه شب
سکوت رؤیاها را می‌شکند

خشم و نفرت
در برابر ظالم
بر روح تو فرمان می‌دهد
روحی که برای آمرزش می‌گرید
غیرمنتظره
و سخت بالنده
در سایه‌های رمز و راز
منبع نیرویی است
نیرویی جاری
در طوفانی از ایستادگی
بر همه جا

و اکنون خون در درونت به جوش می‌آید
حس می‌کنی ضربانت به تندی می‌زند
راهی برای تأخیر انداختن نیست
لحظه جزم عزم را

تمامی ترس را بدور می‌افکنیم
و تمامی قواعد را زیر پا می‌گذاریم
ما شمارش معکوس انقلاب را
طلب می‌کنیم

ما نسل فرداییم
و اکنون آغاز ماست
تا تمام تغییراتی را انجام دهیم
که می‌دانیم بسزا ااست

یادت می‌آید زمانی را
که کوچک‌تر بودی
و دنیا را
از میان چشم‌های بی‌گناهت می‌نگریستی
و زندگی برایت یک بازی بود؟

آری، خوب یادم است؛
من بسیار جسور بودم و نه،
هیچ کس احمق نبود
ولی آن‌ها درستش کردند
در روزهایی که در مدرسه به سر بردم
نگاه کن چه مخمصه‌ای ساخته‌ای؟
ما در جایگاهی دردناک قرار داریم
و شایسته نبود
دنیای ما را خراب کنی
گناهی احمقانه و وحشتناک

ما می‌خواهیم کنترل را بدست بگیریم
می‌خواهیم همه چیز را عوض کنیم
و برای انجام آن‌چه صحیح است
اجازه نمی‌خواهیم
چرا که آینده از آن ماست!

انقلاب پدران، انقلاب فرزندان
پدران ما زخم‌خورده انقلابند. آنان در آفتاب روزهای پیش از انقلاب گرم می‌شدند و به روزهای بی‌کینه پیش از انقلاب عشق می‌ورزیدند.

نسل ما، انقلاب را چون عشقی می‌داند که جوانی‌اش را گرم کرد. مثل عشق به خیلی از ما زندگی داد؛ مثل عشق بسیاری را آواره کرد؛ مثل عشق، به بسیاری خیانت کرد. انقلاب برای ما روزی آفتابی بود. آفتابی گرم، پیش از فرا رسیدن توفانی سخت.

فرزندان ما، از انقلاب دور شده‌اند، آنان ما را محکوم می‌کنند. آنان شهامت ما را دیوانگی می‌دانند و هر آن‌چه بر سرشان می‌رود، ناشی از اشتباهات ما برمی‌شمرند.

فرزندان فرزندان ما شاید دوباره به خیابان‌ها بروند، مشت‌ها را گره کنند و دوباره همه چیز را از آغاز بخواهند. شاید ...