«نگاه دنیا به ایران عوض شده است»

ایرج ادیب زاده

به دنبال کارزار اعتراضی به سرکوب و کشتار اخیر ایرانی‌ها در ایران و دفاع از کارگران و فعالان زندانی در اول ماه مای در ایران، در پاریس در یک اقدام واقعا بی‌سابقه هفت سندیکای اصلی و سراسری فرانسه در فراخوان مشترکی به پشتیبانی از مردم ایران در جنبش اعتراضی و دموکراسی‌خواهانهٔ آنها در میدان Iéna نزدیک سفارت جمهوری اسلامی در پاریس گرد آمدند، با شعار «آزادی برای مردم ایران»، «عدالت برای کارگران ایران». شاید این یکی از دفعات نادری باشد که می‌بینیم این هفت سندیکا که در بسیاری از مسایل باهم شاید توافق فکری نداشته باشند و مربوط به جناحهای مختلفی هم باشند، اما در مورد ایران و این جنبشی که الان مردم در آنجا دنبال می‌کنند، واقعا باهم به توافق رسیده‌اند و امروز در این میدان Iéna که در فاصلهٔ مثلا ۲۰۰ یا ۳۰۰ متری سفارت جمهوری اسلامی هست دست به تظاهرات زده‌ و نمایندگان آنها آمده‌اند. در این میان فعالان و مدافعین جنبش کارگری و جنبش‌های اعتراضی ایرانیان در خارج از کشور که از روز شنبه ۲۰ ژوئن دست به اعتصاب غذا و تحصن زده بودند، در اینجا گرد آمده‌اند و آنها هم در شعارهای خودشان خواهان (توقف) هرچه گسترده‌تر بازداشت‌ها، اخراج، شکنجه و کشتار مردم معترض اعم از کارگران، زنان، معلمان، دانشجویان و به طور کلی کشتار تظاهرات مردمی در روزهای اخیر شدند.

در این گردهمایی که سندیکاها برگزار کرده‌اند، آیا بیشتر از اعضای خودشان بودند یا از مردم عادی هم شرکت کرده‌اند؟

بیشتر اعضای این هفت سندیکای اصلی سراسری فرانسه بودند که اینها بیشتر نمایندگانشان و گروهی از اعضایشان آمده بودند و سر ساعت ۱۲/۵ گردهمایی شروع شد، برای این که پلیس تمام خیابانهای اطراف را بسته بود. هم‌اکنون باز من می‌بینم تعدادی زیادی پلیس الان راههای ارتباطی به این میدان را بسته‌اند و بهرحال این واقعا یک رویداد خیلی مهم است از پشتیبانی فرانسوی‌ها و پشتیبانی جهانی از آنچه اینروزها در ایران می‌گذرد، در مورد سرکوب و کشتار آزادی و دموکراسی مردم ایران. اگر اجازه بدهید من با یکی از فعالان کارگری و یکی از فعالانی که در همین تظاهرات هم شرکت داشته‌است، صحبت کنم. از ایشان می‌پرسم که هدف از گردهمایی امروز چه بود؟

من فکر می‌کنم مسئلهٔ ایران الان به مسئله‌ای تبدیل شده‌است که دنیا را به خودش متوجه کرده‌است. در حقیقت دنیا دارد می‌بیند آن سی‌سالی را که مردم ایران کشیدند و تصویرش هیچ‌جا نبود. امروز مردم آن را دیدند، و به همین دلیل است که یک کار بی‌سابقه انجام شده‌است. هرگز، همان طور که شما هم گفتید، حتا خود سندیکاها در مسایل امور داخلی ایران باهم این قدر توافق نداشتند.
من با خانم جمیله ندایی هم چند کلمه‌ای صحبت می‌کنم راجع به این تظاهرات هفت سندیکای مهم فرانسوی در فرانسه:

این خیلی مهم بود. یعنی جمع کردن تمام سندیکاههای کارگری و کارمندی در اینجا. یعنی تمام کسانی کار می‌کنند در این سندیکاهها و کسانی هم کارگر نیستند (بیایند) عضو بشوند. جمع شدن اینها در اینجا خیلی مهم بود، برای همبستگی با مبارزات دموکراتیکی که مردم ایران. و تمام گفته‌هاشان، تمام اعلامیه‌هایی که دارند. امنیستی انترناسیونال هم آمده بود. حقوق بشری‌ها هم بودند (در رابطه با) اتفاقاتی که در ایران می‌افتد (و این که) غیر از مسئلهٔ کارگران و کارمندان که سندیکای خودشان را ندارند، (دیگران) نمی‌توانند از حق خودشان دفاع بکنند، نمی‌توانند از شرایط زندگی‌شان دفاع بکنند، از شرایط امروز ایران که همه از هر طرف و از هر قشری، زنان و کارکنان و همه در خیابانها بودند (تا) از دموکراسی دفاع بکنند. و این بسیار مهم بود که همهٔ این جریانها باهم جمع شدند، و بسیاری از انجمن‌های دموکراتیک ایرانی در پاریس که سالهاست در این عرصه کار می‌کنند همه اینجا بودند.

الان از وقتی که مردم در واقع اعتراضات خیابانی‌شان را شروع کردند، در فرانسه چه دولت فرانسه، چه سندیکاهها، چه مردم فرانسه به شدت این مسایل را زیر نظر دارند و از این جنبش اعتراضی حمایت می‌کنند. شما نظرتان چه هست؟ واقعا برای چه فرانسه و جهان این طور الان نگران این مردمی‌ست که در خیابانها هستند؟

برای این که نگاه دنیا به ایران عوض شده و در این سی سال گذشته تمام جریانهایی که وجود داشتند فکر می‌کردند آنهایی که در حکومت‌اند و دارند به مردم فشار می‌آورند، مردم ایران هستند. رخدادهای این چند روز، اعتراضات مردم در خیابانها، نشان داد و همه دارند صحبت می‌کنند. تمام رسانه‌های جمعی دارند از مبارزهٔ مردم ایران برای دموکراسی که پیشینهٔ صدساله دارد صحبت می‌کنند. مردم آزادی می‌خواهند و می‌خواهند خودشان تصمیم بگیرند: برای حکومت، برای دولت، برای زندگی‌شان، برای مسایل روزمره‌شان.