«پول نفت را در اقتصاد ملی سرمایه‌گذاری کنیم»

ایرج ادیب‌زاده

در فاصله نزدیک به ۵۰ روز به انتخاب دهمین رییس ‌جمهور اسلامی در ایران به‌ نظر می‌رسد، نامزدهای انتخاباتی در دادن سهمیه از پول نفت به مردم ایران با هم مسابقه گذاشته‌اند.

در همین رابطه با دکتر حسن منصور گفت و گو کرده‌ام.

آقای دکتر منصور، شما مسایل اقتصادی ـ انتخاباتی ایران را دنبال می‌کنید. نظرتان راجع ‌به وعده‌های داده شده در مورد پول نفت به مردم ایران در آستانه انتخابات چه است؟

البته با توجه به سخنانی که آقای احمدی‌نژاد عنوان کردند حرف‌های جدیدی نیست. قبلاً عنوان کردند و به مجلس هم لایحه‌ی تحول اقتصادی ارایه کردند که مجلس با بررسی‌ها و ملاحضاتی جلوی تصویب آن را گرفته است و بررسی‌ آن را به بعد از انتخابات موکول کرده‌اند.

در درجه اول باید توجه کرد که علت اصرار آقای احمدی‌نژاد در طرح این مسأله فقط مسأله انتخاباتی است. به این توجه دارند که این حرف‌ها مطرح شود خودشان می‌دانند که تصویب نخواهد شد.

حتی اگر تصویب نشود ایشان خواهند گفت که ما می‌خواستیم این کار را بکنیم ولی دیگران جلویش را گرفتند. اگر تصویب می‌شد و ایشان شروع به پرداخت پول به افراد می‌کردند تا آثار تورمی و مخرب این اقدام معلوم شود و مردم احساس کنند که چگونه در عسرت قرار گرفته‌اند، دیر شده بود و انتخابات انجام می‌گرفت.

دکتر حسن منصور، استاد اقتصاد انرژی

به این ترتیب آقای احمدی‌نژاد می‌خواهد با طرح این شعار فقط گوی سبقت را از رقبای انتخاباتی ببرد، با علم به این‌که می‌داند شانس انتخاباتی‌اش چقدر ضعیف است. ولی اگر یک نگاه اصولی به این موضوع کنیم، می‌بینیم دولت هیچ سیاست اقتصادی منظم و با انسجامی نداشته و امکانات اقتصادی ایران را به شدت به هدر داده است.

این دولت در حدود دویست و شصت میلیارد دلار درآمد را تقریباً به نابودی کشانده است. در گزارش‌های مجلس معلوم شد حدود پنجاه درصد مشاغلی که در طرح‌هایی نظیر طرح‌های زود‌بازده وام‌ پرداخت شده، اصولاً وجود خارجی نداشته‌اند. یعنی، حیف و میل شده‌اند. در نتیجه ازبین رفته‌اند.

این‌ها اصرار می‌کنند و این اصرار فقط انتخابات را درنظر دارد و می‌خواهند به مردم بگویند آینده شما بهتر از امروزتان است. در حالی که تمام مطالعاتی که در ایران انجام گرفته و ارزیابی‌هایی که در خارج انجام گرفته، نشان می‌دهد طرح مورد نظر دولت احمدی‌نژاد اقدامی مخرب است که اقتصاد ایران را فلج خواهد کرد.

حتی آن مردمی را که از این یارانه‌های مستقیم برخوردار خواهند شد با افزایش ضربتی قیمت‌ها دچار تنگنا خواهد کرد. یک علت اساسی‌ این‌که امروز تمامی رقبا با این کارت بازی می‌کنند این است که اصولاً هیچ‌کدام از این‌ها طرحی برای اقتصاد ایران ندارند.

یعنی جمهوری اسلامی تمام کارت‌هایش را در این دوران بازی کرده است. تمام دولت‌های رنگارنگشان از دولت خدمتگذار آقای موسوی گرفته تا دولت آقای احمدی‌نژاد، انواع روایت‌های مختلف را از این برخورد بی‌در و پیکر با اقتصاد ایران تجربه کرده‌اند و هیچ‌کدام از این‌ها نتوانسته‌اند برنامه‌ای را که نشان‌دهنده شناخت آنان از اقتصاد ایران و از اقتصاد جهان باشد ارایه کنند.

این یکی از روایت‌های مخرب و در واقع از مخرب‌ترین روایت‌هایی است که از دانش اقتصاد جهانی امروز ارایه می‌شود و نتایج آن در مجموع بسیار مخرب و خطرناک خواهد بود و آثار تورمی آن اصولاً اداره کشور را از دست مسئولان به در خواهد برد. منتها احمدی‌نژاد فکر می‌کند اگر این را طرح کند، اجرا نخواهد شد. در نتیجه ایشان خواهند گفت ما می‌خواستیم به مردم پول دهیم رقبا نگذاشته‌اند.

آقای دکتر منصور به رقبا اشاره کردید. آقای کروبی هم گفته‌اند سود نفت را بین مردم توزیع می‌کنم و از واگذاری سهام نفت به مردم گفته‌اند، مسأله واگذاری می‌تواند انجام شود؟

آقای کروبی بنیانگذار این بنای بد بودند. ایشان بودند که قبل از احمدی‌نژاد گفتند به مردم ایران پول خواهند پرداخت. نفت به مردم ایران تعلق دارد. ولی دولت‌های جمهوری اسلامی این ثروت ملی را غصب کرده‌اند و در اختیار خود گرفته‌اند‌.

این را به‌عنوان درآمد دولتی در اختیار می‌گیرند و می‌خواهند به بخش‌هایی از مردم که خودشان انتخاب می‌کنند بدهند و در آن وسط خودشان هم حیف و میل کنند. ولی راه دادن این ثروث به مردم این نیست که ما به حساب مردم پول بریزیم.

بلکه این را باید در اموری که به اقتصاد ملی تعلق دارد سرمایه‌گذاری کنیم و این سرمایه‌گذاری‌ها ایجاد زمینه تولید کنند و از این تولید است که مردم برخوردار بشوند. در نتیجه به‌ جای این‌که خود ثروت خورده شود و حیف و میل شود، باید تبدیل به ساختارها و بناهای اقتصادی شود که از نتیجه و ثمره تولیدی آن مردم به اشتغال و درآمدهای بیشتر دست پیدا کنند.

در نتیجه هم ثروت ملی رشد و استمرار پیدا کند و همین که سطح زندگی مردم بالا می‌آید. در واقع عوام فریبی است که ایادی مختلف جمهوری اسلامی دنبال می‌کنند. چون طرح و برنامه اصولی و اندیشه اقتصادی ـ ملی در ذهنشان ندارند و به این چیزها متوسل می‌شوند که در مجموع باطل هستند.

باید معلوم شود که بعد از این سی ‌سال که جمهوری اسلامی با این همه درآمد به جایی نرسیده است، خود دلیل روشن و بیٌنی است که هیچ‌گونه طرح و برنامه‌ اقتصادی ند‌ارند.

آقای دکتر منصور فرض کنیم همچین مسأله‌ای را بتوانند عملی کنند آیا باز هم این مسأله بار زندگی مردم فقیر را در ایران بیشتر تحت‌الشعاع خودش قرار نمی‌دهد؟

کاملاً بدیهی است. در ایران مرکز پژوهش‌های مجلس و دیگران مطالعاتی کرده‌اند، اعلام شده ‌است؛ افزایش ضربتی قیمت‌ها نه فقط در بخش‌های یارانه‌ها بلکه در بخش‌های دیگر است برای این‌که اقتصاد به همدیگر مرتبط هستند و با افزوده شدن قیمت مثلاً یک داده در تولید کل آن کالا قیمتش بالا خواهد رفت.

اگر چنین طرحی به آن ترتیبی که دولت احمدی‌نژاد اعلام کرده است عملی شود، نتیجه آن افزایش شدید قیمت‌ها در مدت حدود شش تا یک‌ سال خواهد بود و قیمت‌ برخی از کالاها تا شش، هفت برابر افزایش خواهد یافت.

به این ترتیب دسترسی به آن کالاها حتی با آن درآمدی که دولت وعده می‌دهد اگر درست انجام شود امکان‌پذیر نخواهد شد. و زندگی برای تمامی مردم بسیار دشوارتر خواهد شد.

تصور می‌کنم آثار آن صرفاً اقتصادی و مالی نخواهد بود. بلکه یک جابه‌جایی و آشوب در زندگی مردم پدید خواهد آورد و حتماً پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خواهد داشت.