| خانه > ایرج ادیب زاده > گفتگو > «جابجایی اجباری جزو جنایات علیه بشریت است» | |||
«جابجایی اجباری جزو جنایات علیه بشریت است»ایرج ادیب‌زادهadibzadeh@radiozamaneh.comسازمان مجاهدین خلق به تصمیم دولت عراق و گفته‌های موفق‌الربیعی در مورد انتقال ساکنان پایگاه اشرف در چندصد کیلومتری بغداد به مناطق بیابانی غرب و جنوب این کشور اعتراض کرده و آن را غیرقانونی خوانده است. خبرگزاری فرانسه به نقل از بیانیه‌ی دبیرخانه‌ی سازمان مجاهدین خلق، ضمن غیرقانونی خواندن تصمیم موفق‌الربیعی اعلام کرده است که مجاهدین هرگز خانه‌ای را که ۲۳ سال گذشته در آن زندگی کرده‌اند، ترک نخواهند کرد. مشاور امنیت ملی عراق گفته بود این کشور قصد دارد اعضای سازمان مجاهدین خلق را که در پایگاه اشرف مستقر هستند از بیست رهبر آنها جدا کرده و آنان را به زندگی عادی بازگرداند. زندگی عادی هم به توصیف موفق‌الربیعی ترک داوطلبانه‌‌ی عراق یا اقامت آنها در دو پایگاه قدیمی رها شده در شرق یا جنوب عراق خواهد بود. سازمان مجاهدین خلق در بیانیه‌ی خود گفته است استقرار اعضای این سازمان در پایگاه اشرف کاملاً قانونی است. از سوی دیگر، سایت نیمه‌دولتی تابناک با عنوان «سخنان مبهم عراق درباره‌ی مجاهدین خلق» روی این نکته تکیه کرده است. موفق‌الربیعی اشاره کرده که هرگز آنها را از عراق اخراج نخواهیم کرد. در عین حال آنان را مجبور به بازگشت به ایران یا هر کشور دیگر هم نمی‌کنیم. برای بررسی این مسایل با آقای محمدرضا روحانی، وکیل دادگستری در پاریس و عضو شورای ملی مقاومت ایران گفت و گو کرده‌ام.
مطالبی که سایت تابناک، نزدیک به محسن رضایی اعلام کرده است، مطالبی است که از نظر من امری کاملاً طبیعی است. می‌بینید که حداکثر فشار را به متحدان خودشان در عراق می‌آورند تا حاکمیت قانون را در عراق بشکنند. حضور سازمان مجاهدین خلق در عراق یک امر قانونی و شناخته شده است. آخرین سندی هم که در مورد این امر قانونی تنظیم شده، سندی است که هنگام توافق‌نامه‌ی امنیتی بین مقامات دولت اشغالگر و دولت عراق تنظیم شده است. بنابراین این مسأله یعنی حفاظت از حقوق پناهندگی و حفاظت از قواعد بین‌المللی تنها تکلیف مجاهدین نیست. این اشخاص در آنجا تحت مراقبت و صیانت قرار‌داد ژنو هستند. این‌ها عنوان پناهنده‌ی سیاسی دارند و صحبت یک سال، دو سال و ۱۰ سال هم نیست. در حال حاضر از خبرها برمی‌آید که از ورود خبرنگاران و حتا خانواده‌های ساکنان اشرف هم به آنجا جلوگیری میشود و تقریباً این شهر یک جور محاصره شده است. قواعد بین‌المللی در این مورد چه حکم می‌کند؟ به موجب ماده‌ی هفت اساسنامه دادگاه جنایی بین‌المللی، جابجایی اجباری جزو جنایات علیه بشریت محسوب میشود. بنابراین این عملی نیست. مگر با یک خونریزی عظیم. اولین کاری که این‌ها کردند این بود که جهان را در بی‌خبری نگه داشتند، یعنی جلوی خبرنگاران را بگیرند. به همین دلیل است که می‌بینیم نایب رییس پارلمان اروپا به آقای اوباما نامه می‌‌نویسد و درخواست رسیدگی فوری به این مسأله را می‌کند. برای این‌که فی‌الواقع این‌ها در مقابل تعهداتی که کرده بودند لیاقت انجام تعهدات را از خود نشان ندادند.  در همین رابطه: • اعتراض مجاهدین به سیاست‌های عراق • «اعضای سازمان مجاهدین منتقل می‌شوند»
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
نظرهای خوانندگان
چگونه از جاری بودن قانون بنفع سازمان مجاهدین در عراق میتوان صحبت کرد، در حالی که طبق قوانین جاری سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی محسوب میشود؟
-- ghasem ، Mar 30, 2009چرا گفتگو حول موضوع به این عاجلی اینقدر کوتاه و نصفه نیمه هست. جمهوری اسلامی در تدارک یک فاجعه انسانی دیگر هست و اقدام به محاصره همه جانبه زده اند. فکر نمیکنید اطلاع رسانی در این حد بسیار نارسا و ناکافی است.
-- علی ، Mar 30, 2009آلزایمر اجباری کمک می کند تا بشریت و آن آقای نایب رئیس فراموش کنند که این دوستان مجاهد چه بر سر مردم ی گناه کردستان آوردند. اگر قرار بود قوانین بین المللی حاکم باشد باید در کنار دادگاه های سران بعث دادگاهی هم برای سران مجاهد تشکیل می شدو البته تمام افراد ساز مان چون در عرق بین المللی آنها نیروی نطاهی نیستند و نمی توانند گناهشان را گردن مافوقانشان بیندازند.
-- پیروز ، Mar 30, 2009مگر خبرنگاری هم به داخل پادگان اشرف می رفت که حالا اجازه نمی د ن
ممنون میشم اگر اسم یکی دو تا خبر نگاری را که بیطرف بوده باشند و در این 6-7 سال گذشته به اشرف اجازه ورود از طرف مجاهدین گرفته باشند
خبر نگار باطرف هم که از مجاهدین پول گرفته باشند در این سالها از تعدا د انگشتان دست زیاد تر نیست
اگر اطلاعات من غلط هست لطفا با لینک دادن ، من را تصحیج کنید
بر خلاف نظر اقای روحانی نه جنابت علیه بشریت هست و نه اتفاقی خواهد افتاد.
یک داستان تکراری در جهان سوم که پیروان قربانی رهبران می شوند و اخر وجه المصالحه می شوند .
از ساکنان قبلی اشرف
-- saeed ، Mar 31, 2009آقای ادیب زاده
من کوشیدم که برای نوشته‌ی پیشین‌تان نظری بگذارم که وب‌گاه زمانه از من شماره شناسایی (user name /pass) خواست و موفق نشدم. پس نظرم را در باره‌ی نوشته‌ی پیشین و کنونی‌تان در این جا می‌گذارم.
نوشته‌ی پیشین‌تان ــــ مصاحبه با شمس ــــ در باره‌ی فوتبال و دایی چیزی جز رشک‌وری مصاحبه شونده نبود. چرا در باره‌ی بازی دو تیم و قوت و ضعف هر یک چیزی گفته نشد. ایراد(ها) دایی در اداره‌ی بازی(ها) چه بود؟ آیا می‌شد بازیکنان بهتری انتخاب کرد که نکرد؟ آیا نقشه (استراتژی) طرح شده‌اش ایراد داشت؟ و جز آن. پوشیده نیست که فدراسیون فوتبال ایران ــــ مانند خیلی جاهای دیگر(حتا دانشگاه‌ها) ـــ از تاثیر سیاست دور نیستند. حال این که مربی (پیشین) تیم تائید شده از بالا بوده چه نتیجه‌ای گرفته میشود؟ کس بهتر دیگری بود که مربی نشد؟ کمترین انتظار از شما (به گمان‌ام سردبیر زمانه هستید) حفظ بی‌طرفی ــــ با هر احساسی که به حکومت دارید ــــ و استوار و تحلیلی حرف زدن/نوشتن است.
اگر گفت‌ـ‌وـ‌گوی شما را با آقای روحانی در نظر بگیریم باید پیشاپیش پرسید چرا کسانی که در اردوگاه اشرف هستند پناهنده حساب می‌شوند؟ آیا کسانی را با سابقه‌ی کشتن، حمله‌ی نظامی و کارهایی مانند آن بر علیه کشوری با حکومت به رسمیت شناخته شده (در جهان) میتوان پناهنده‌ی سیاسی نامید؟ تروریست چه طور؟ آیا این افراد را سازمان ملل در شمار پناه‌جویان ثبت‌نام کرده است؟ فرق این افراد با نیروهای القاعده چی ست؟ آیا رادیو زمانه حاضر است با ملا عمر یا گلبدین حکمتیار مصاحبه کند؟
حتا اگر شما را در این میان بیطرف فرض کنیم (چندان خوش‌بین نیستم) نمی‌دانم چرا دو گفت و گوی انجام شده با نماینده‌ی سازمان مجاهدین را که خواندم به نظرام آمد که به بیانیه‌ی سازمان بیشتر شبیه است تا روال طبیعی پرسش و پاسخ. یعنی یه چالش کشیدن مصاحبه شونده. چیزی که برخی از نویسندگان بخش اندیشه را از کوره به در می‌کند.
باری بد نیست گفت‌ـ‌وـ‌گوی شما را با دکتر ملایری سپاس‌گزارم که دست کم برای‌ام این حسن را داشت که مجبور شدم به وب‌گاه ایشان سر بزنم و مقاله‌ی گاه‌شماری ایشان را بخوانم.
با درود
-- کاوه ، Mar 31, 2009این هم لحن تیپیک مجاهدین خلق است: هر چیزی که یک جور به مذاق رجوی‌ها خوش نیاید بلافاصله جنایت علیه بشریت اعلام میشود. این حقوق دان نماینده مجاهدین خلق باید بداند که جابجایی‌‌های بزرگتر از این هم در اقصی نقاط دنیا صورت گرفته و می‌گیرد که به نوبهٔ خود تراژدی خانوادگی یا شخصی هستند ولی "جنایت علیه بشریت" از نظر قانونی و حقوقی به حساب نمیایند. برای مثال به هنگام ساخت سد، بهره برداری از منابع زیر زمینی و غیره. حالا مجاهدین خلق بالاخره باید بپذیرند که فقط پناهنده هستند و نه دولت در تبعید که سرانش اصرار به حفظ قشون و سردار و سالار و مدینه فاضله‌شان را دارند. مجاهدین خلق به عنوان پناهنده باید تن به قوانین کشور میزبان بدهند و برنامه تجدید اسکان دولت عرق را بپذیرند. اولا بر چیدن اشرف سیتی به نوعئ وداع با گذشته صدامی است، ثانیا مصالح دولت عرق در اولویت است و نه رهبران مجاهدین خلق. برنامه تقسیم پناهندگان و تجدید اسکان آنها قطعا خوشایند رجوی‌ها نیست چون این کار باعث تضعیف نفوذ آنها و فرسایش در تمام سطوح تشکیلاتی خواهد شد. ترس مسئولین سزمان از این جنبه است و نه نگرانی از جنایت علیه بشریت. با سپاس، علی
-- ali ، Mar 31, 2009