| خانه > ایرج ادیب زاده > گزارش > نمایش عفو بین‌الملل علیه سنگسار در پاریس | |||
نمایش عفو بین‌الملل علیه سنگسار در پاریسایرج ادیب‌زادهadibzadeh@radiozamaneh.comهشتم ماه مارس، روز جهانی زن است که در کشورهای مختلف به شکل‌های متنوع جشن گرفته می‌شود. در بعضی از کشورها این روز تعطیل رسمی اعلام شده است و در بعضی جاها هم انواع مراسم و بزرگداشت‌ها برگزار می‌شود. با حضور در میدان تاریخی و حماسی سوربن، مقابل دانشگاه سوربن با زنها و مردانی همراه شده‌ام که برای بزرگداشت این روز راهپیمایی را ترتیب دادند و یکی از محورهای اصلی آن‌ها، زنان ایران و سنگسار است. در آستانه‌ی روز جهانی زن، سازمان عفو بین‌الملل ابتکاری به خرج داده و نمایش سنگسار را در این میدان عرضه کرده و در تابلویی که به زبان فرانسه نوشته شده است مسایل مربوط به سنگسار هم آمده است. از جمله در اینجا نوشته شده است که ماده‌ی ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی ایران می‌گوید سنگ‌هایی که برای سنگسار مورد استفاده قرار می‌گیرد باید بزرگ نباشد. آن‌طور نباشد که محکوم به مرگ بعد از یک یا دو سنگ کشته شود، زیاد هم نباید کوچک باشد که نتوان بر آن نام سنگ گذاشت. یکی از جوانان عفو بین‌الملل (AMNESTI) تابلوی مربوط به همین ماده‌ی ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی را در کنار دختری که چادر بر سر گذاشته و سر و صورتش زخمی است و سنگ‌هایی که باید در سنگسار مورد استفاده قرار بگیرد در کنارش قرار دادند، گذاشته است.
از خانمی که مسئول این قسمت عفو بین‌الملل هستند می‌پرسم چرا این کار را کردید؟ علت این برنامه این است که می‌خواهیم نظرات را به آنچه در ایران می‌گذرد و مسأله‌ی اعدام و به خصوص مسأله‌ی سنگسار معطوف کنیم و هبستگی فرانسویان را با ایران و مسأله‌ی زنان در ایران جلب کنیم. مخصوصاً می‌خواهم روی این مسأله تأکید بکنم که وقتی برنامه‌ای مانند این می‌گذاریم تا آنچه را در کشوری می‌گذرد افشا کنیم به‌هیچ‌وجه علیه مردم آن کشور نیست. بلکه علیه آن حکومتی است که این رفتار را می‌کند و کاملاً در کنار مردم آن کشور به خاطر رنج‌هایی که می‌برند قرار داریم.
نظر یکی از ایرانی‌هایی را که در این صحنه هستند می‌پرسم که فکر می‌کنید نمایش صحنه‌های مجازات وحشیانه‌ی سنگسار چقدر در روحیه‌ی جامعه و به هر حال کسانی که از اینجا می‌گذرند و این نامه‌ها را امضا میکنند، تأثیر بگذارد. جوانان عفو بین‌الملل شرح می‌دهند که این مجازات چیست. یکی از شرکت کنندگان در راهپیمایی می‌گوید: به نظر من مسأله‌ی خیلی مهمی است که بعد از سال‌ها یعنی ۳۰ سال بعد از سنگسارهایی که شد، شخصاً بار اولی است که در فرانسه به خصوص از طرف یک ارگان بین‌‌المللی چنین حرکتی را می‌بینم و به نظر من خیلی مثبت است. خانمی که قبلاً توضیح دادند گفتند که ما برای دفاع از منافع مردم ایران و گفتن اینکه در کنار رنج‌های آن‌ها هستیم این برنامه را می‌گذاریم ولی به نظر من از نظر جهانی حتا از نظر خود فرانسه هم مهم است.
این مسأله که یک عده از جوانان که تا حدودی در فرانسه مشکل دارند به طرف اسلام کشیده شد‌ه‌اند و فکر میکنند یک حکومت اسلامی می‌تواند آن‌ها را به حقوقشان برساند. به نظر من این هشداری به تمام کسانی است که اسلام در قالب حکومت نمی‌تواند وسیله‌ای برای مبارزه با نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها باشد. اسلام البته می‌تواند یک مسأله‌ی شخصی باشد ولی می‌تواند برای کسانی که به آن به عنوان حکومت نگاه میکنند، هشدار مهمی باشد.
همچنین باید اشاره بکنم که در این مکان درست روبه‌روی دانشگاه سوربن برای دختری فرانسوی مکانی تعبیه شده و چادری بر سرش است و صورتش پر از رنگ‌هایی است که نشانه‌ی زدن سنگ است. و سنگ‌هایی که باید زده شود در اطراف او پراکنده شده است. نظر خانمی ایرانی را که در اینجا حضور دارند، راجع به روز جهانی زن می‌پرسم. کاری که سازمان عفو بین‌الملل انجام داده است، شانسی است برای ما که صدای‌مان که مبارزه با اعدام است از مجرای قوی‌تری به گوش برسد. و از این بابت خوشحال هستم. امروز یک گروه از خانم‌های ایرانی هم راهپیمایی می‌کردند از جمله اعضای کمپین یک میلیون امضا. آیا شما در آن راهپیمایی هم شرکت داشتید؟ بله با کمپین هم بودم. ولی چون باید در اینجا هم حضور پیدا می‌کردم آنجا را نیمه تمام گذاشتم و به اینجا آمدم.
باید بگویم فعالان زن ایرانی مقیم پاریس و اعضای کمپین یک میلیون، شاخه‌ی پاریس، روز هفتم مارس همراه دیگر زنان فرانسوی که راهپیمایی روز هشتم مارس (روز جهانی زن) جشن روز جهانی زن را در خیابان‌های پاریس راهپیمایی میکنند، در کنار زن‌های فرانسوی در خیابان‌های پاریس راهپیمایی میکنند. راهپیمایی از مقابل خبرگزاری فرانسه با پارچه‌نوشته و پوسترهایی مربوط به زنان ایران و همچنین معرفی کمپین یک میلیون امضا با پوسترها و عکس‌های مختلف آغاز شد. فکر می‌کنم این راهپیمایی و نمایش سنگسار توسط جوانان عفو بین‌الملل باعث جمع شدن فرانسوی‌های زیادی در محل شد و با کنجکاوی راجع به مسأله‌ی سنگسار می‌پرسند که چگونه ممکن است در قرن بیست و یکم چنین کاری در این سال‌ها در ایران با یک زن و حتا مردی صورت بگیرد. 
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
نظرهای خوانندگان
فرانسوی ها خودشان سابقه خوبی در رفتار مطابق با حقوق بشر با زنها ندارند. از جمله رفتارشان در بعد از جنگ را مظنونین به همکاری با آلمانی ها.
-- میم ، Mar 8, 2009چرا هرگز شما چیزی در این باره نمی نویسید. می ترسید افکار جوانان منحرف شود !!!!
http://www.jamd.com/image/g/3292733
در پاریس هم سنگسار میکنند؟ عنوان مطلب را اول بخوانید بعداً جواب دهید ، یا ندهید! ظاهراً آن قدر همه کار دارند و گرفتارند که کسی فرصت توجه به این گونه نکات کم اهمیت را ندارد.
-- بدون نام ، Mar 8, 2009با سلام
-- امید ، Mar 9, 2009این اقای میم انکار کتاب رومان زیادخونده . چقدر خوب بود که بانوان ما هم به اندازه همان زمان (پایان جنگ دوم ١٩٤٥) ارزش و اعتبار داشتند.
دیگر اینکه نمی دانم چرا ایشان مایلند ایران امروز را با فرانسه ٦٤ سال پیش مقایسه کنند. در پایان جهت اطلاع اقای میم در ان زمان موها خانومها را میزدندوبه تماشای مردم میگذاشتند که با سنکساری قابل مقایسه نمی باشد.
برای این اقای میم سر تراشیدن با سنگساری کردن قابل مقایسه است ان هم ٦٠ ال پیش
-- ایراندخت ، Mar 9, 2009اون شخصی که به نام میم کامنت گذاشتن انقدر سواد نداشتن که موضوع عکسی رو که فرستادن بدونن....آفای مهترم این عکس زنان نازی که پدر فرانسوی هارو در زمان جنگ جهانی در آوردن. و کلی در فرانسه و کشور های دیگه جنایت کردن و هیچ نقطه مشترکی با سنگسار نداره. زن یامردی که سنگسار میشه هیچ جنایتی نکرده . کسی رو نکشته. حق کس دیگه ای رونخورده....در اسلام انسان حتی مالک بدن خودش هم نیست.....و اینکه در فرانسه هم عدالت بین زن و مرد وحود نداشته رو خود فمینست ها و حامیان حقوق بشر بهتر از امثال شما میدونند.... کمترین تفاوت فرانسه امروز با ایران امروز اینه که حداقل انسانها میتونن تو خیابون روز زن و جشن بگیرن یا یک تجمعی مثل این راه بندازن .... که در ایران اصلا این امگان وجود نداره.....یک کم چشماتونو باز کنید.....
-- سارا ، Mar 9, 2009به امید روزی که تمامی " اسلام عزیز" به جهانیان شناسانده شود تا همه بفهمند که بقیه آن هم فرق چندانی با سنگسار ندارد .
-- ایرانی ، Mar 10, 2009شرم آور و دد منشانه و نشان از بربریت . من نمیدانم (م) چه چیزی را با سنجش خود میخواهد بیان کند . زشتی را نمیتوان با زشتی کار دیگری پوشاند. بکوشیم که این ننگ را از چهر ایران بزدائبم
-- جهانگیر ، Mar 10, 2009تف سربالا. چرا ما ایرانی ها دچار این توهمیم که همه وایستادن اماده که مشکلات ما رو حل کنن.
-- Saïna ، Mar 10, 2009سیاه تر کردن چهره ی سیاه ایران راه حل مشکل نیست. جالبه خیلی ها که تو ایران اهل هیچ گونه اعترض و تحصن و فعالیت هنری سیاسی یا اجتماعی نبودن خارج از ایران مفسر سیاسی و نویسنده می شن. همستگی فرانسوی ها... که چی که به قول خودشون سر شام اخبار رو نگاه کنن و سری تکون بدن و بگن عجب هنوز همچین توحش هایی وجود داره. اگه فشارهای بین المللی می خواست به داد ایران برسه تو این سی سال رسیده بود مگه کم گفتیم تا حالا... یه خانم فرانسوی می گفت خب شورش کنین علیه این دیکتاتوری مثل ما که ملکه مونو گردن زدیم.
اتفاقا امور خارجه ایران از وضعیت نا بسامان حقوق بشر در فرانسه جدیدا ابراز نگرانی کرده رسما ، وای که چه شانسی آوردیم در فرانسه نیستیم !!!!!!!!!
-- وحید ، Mar 10, 2009هنوز مقاله را نخوانده ام.
-- مه سا ، Mar 11, 2009اما اولین کامنت را خواندم، خانم یا آقای میم، که البته آقای بهتر است، شما به فکر مملکت خودتان و مشکلات خودتان باشید، اینکه فرانسوی ها چه کرده اند در مرحله دوم به شما ربط دارد نه مرحله اول،
و بعد از آن حالا ما بدانیم فرانسوی ها خودشان چه کرده اند، در ماهیت قضیه توفیری نمیکند.
خودتان را گول نزنید، و اگر نادانسته و دانسته میخواهید بحث را منحرف کنید، باید بگویم که شما شریک جرمید در این جنایت حیوانی
من متاسفم برای کسانی که آبروی یک کشور را میبرن حالا ما فرض میکنیم این کار اشتباه است ولی آیا آبروی یک ملت را بردن کار پسندیده ای است؟
-- م.حسین ، Mar 18, 2009