«۸ مارس در پاریس و دعوت کمپین زنان»

ایرج ادیب‌زاده

در آستانه روز جهانی زن (هشتم مارس)، خبر خوش برای فعالان حقوق زنان و جنبش زنان ایران باز هم از پاریس می‌آید.

با خانم نگین سمبلی در این مراسم گفت‌وگو کرده‌ام.

خانم نگین سمبلی، بفرمایید دعوت از کمپین به مراسم رسمی پیشواز روز جهانی زن در شهرداری پاریس چه اهمیتی دارد؟

من فکر می‌کنم مراسم امروز یا جایزه‌ای که مثلاً کمپن می‌گیرد مثل جایزه سیمون دبووار، خیلی خیلی مهم است. چون اولاً کمپین شناخته می‌شود که خیلی شناخت آن مهم است و با این شناخت در واقع خبرنگاران در مورد آن حرف می‌زنند و در تمام دنیا صدای زن ایران پخش می‌شود.

دوماً فکر می‌کنم برای زنان و مردها که در کمپین فعالیت می‌کنند خیلی مهم است که فعالیت‌های آنها در ایران، در تمام دنیا منعکس شود.

خانم سمبلی شما چه نکاتی در این مراسم رسمی پیشواز روز جهانی زن در شهرداری پاریس مطرح می‌کنید؟

یک توضیح خیلی کوتاه در مورد کمپین می‌دهم. یعنی کمپین چگونه است، و چرا این کمپین درست شده است، یک تاریخچه کوچک از کمپین می‌دهیم که می‌خواهیم نشان دهیم که زندگی برای زن در ایران چه‌طور است، چند نمنونه از قانون‌ها را توضیح می‌دهیم. مثلاً قانون چند همسری برای مردان، یا شهادت زن که نصف یک مرد حساب می‌شود، تا آدم‌ها بدانند کمپین چیست و خبرنگار‌ها در مورد آن حرف بزنند و این موضوع برای ما خیلی مهم است.

هانا دارابی دانشجوی دانشگاه در پاریس و یکی دیگر از فعالان کمپین یک میلیون امضا در پایتخت فرانسه از برپایی این کمپین در پاریس و ارتباط آن با شاخه‌های دیگر آن در ایران و دیگر کشورهای جهان می‌گوید:

من قبل از اینکه بیایم فرانسه با گروه‌های فمینیستی در ایران مخصوصا‍ مرکز فرهنگی زنان کار می‌کردم. ۲ سالی که از ایران دور بودم می‌دانستم کمپینی در ایران تشکیل شده است. چون کمپین یک میلیون امضا، گستره‌ی موفقی دارد.

ایده کمپین یک میلیون امضا می‌توانست موفق‌ترین ایده‌ای باشد که در تاریخ جنبش زنان در ایران تا حالا بوده است. کمپین یک میلیون امضا بعد از شروع‌اش به سرعت رشد کرد در شهرهای مختلف ایران و در کشورها شاخه پیدا کرد.

لازم بود در پاریس هم که آدم‌های علاقمند به کار در این کمپین بودند چنین جریانی را تشکیل دهند و البته این جایزه سیمون دوبووار یک شروعی شد برای اینکه ما کمپین را همان روز معرفی کنیم.

البته ما ۸ مارس هم یک راهپیمایی خواهیم داشت که در آن از عکس‌های کمپین استفاده می‌کنیم و در واقع یک‌جور معرفی کمپین به‌صورت بصری در کنار همه گروه‌های فمنیستی است که در ۸ مارس شرکت می‌کنند و البته برنامه‌های زیادی هم برای بعد آن داریم.

کمپین قبلاً با گرفتن جایزه سیمون دوبووار نشان داده که به اندازه کافی شناخته شده است، مخصوصاً بین فمنیست‌های فرانسوی. ولی باز هم برگزاری این مراسم که امروز در شهرداری پاریس برگزار می‌شود، خیلی مهم است. برای اینکه کمپین را به آدم‌های بیشتری معرفی می‌شود.

همچنین زنان ایران را با وضعیت زنان فرانسه مقایسه می‌کنیم و با یک روایت شخصی که نگین از خودش و در سخنرانی‌اش می‌گوید جایگاه زنان ایران را بیشتر تبیین می‌کنیم. در واقع نگین با بیان یک روایت شخصی مشخص می‌کند که زنان اینجا چه جایگاهی و موقعیتی دارند و زنان همسن خودش در ایران چه موقعیتی دارند و تحت چه تبعیض‌هایی هستند.

بعد از قوانینی می‌گوییم که کمپین از آن‌ها صحبت می‌کند. قوانین تبعیض آمیزی که وجود دارد و کمپین درصدد آن است که این را تغییر بدهد و به ‌طور سمبولیک اسم کمپین یک‌ میلیون امضا را برای جمع‌آوری امضا انتخاب کردند، ولی هدف اصلی آن‌ها این بود که بتوانند به زنان آگاهی بدهند و درواقع با یک آموزش و یک کارکرد چهره‌به‌چهره، کمپین را معرفی کنند، و زنان را دعوت کنند به اینکه حق خودشان را درخواست کنند و درمقابل این حقوق تبعیض‌آمیز موضع داشته باشند.

ما یک جدول خیلی دقیقی از کمپین ایران دریافت کردیم که در این جدول کاملاً ذکر می‌کند افرادی که تا به‌حال حکم گرفته‌اند؛ مقدار حکم‌شان چه بوده و وضعیت فعلی آن‌ها چگونه است. در واقع آمار خیلی دقیقی است.

البته ماجرای عالیه اقدام‌دوست را هم که الان حکمش به اجرا گذاشته شده است، بیان خواهیم کرد. او که فقط و فقط بخاطر شرکت در یک تجمع صلح طلب و تجمعی که از نظر قانون کاملاً قانونی هست به سه سال حبس محکوم شد و باید سه سال در زندان باشد و البته حکم‌های خیلی خیلی بی‌شمار و زیادی که اعضای دیگر کمپین گرفته‌اند و در حالت تعلیق است.

ولی به‌ هرحال به نوعی با رفتن عالیه به زندان، انگار باب این هم باز شده که زنان را بخاطر اینکه حقوق‌شان را مطالبه می‌کنند زندانی کنند.

خانم دارابی آخرین پرسش من از شما این است که شما سفری به ایران داشته‌اید و با فعالان جنبش زنان در آنجا ملاقات‌هایی داشته‌اید، وضعیت این جنبش در حال حاضر چطور است؟

جنبش خیلی فراگیر شده است. یعنی خیلی طبقه متفاوت و زیادی از زنان ایران را می‌بینیم که درگیر هستند و راجع به آن صحبت و فعالیت می‌کنند و عملاً دیگر نمی‌توانیم جنبش را محدود به آدم‌های کمی کنیم، چون گسترده شده است.