«اعتراض حق جوانان است»

ایرج ادیب‌زاده

چهارشنبه ۲۵ دی‌ماه در چند شهر اروپا، از جمله در مقابل سفارت جمهوری اسلامی در بروکسل، در هانور آلمان و در پاریس تظاهراتی توسط دانشجویان ایرانی و غیر ایرانی، جوانان و گروهی از چهره‏های سیاسی و دانشگاهی در پشتیبانی از دانشجویان دانشگاه شیراز برپا شده است.

این‏ها اسامی دانشجویانی است که یا در بازداشت هستند، یا از تحصیل محروم شده‏اند و یا برایشان احضاریه‏هایی آمده است.

از فرصت استفاده کرده و با یکی از برگزارکنندگان این تظاهرات در مقابل دانشگاه سوربون، یاشار محتشم، گفت‌وگو می‏کنم. از او می‌پرسم دلیل این تظاهرات چه بوده است؟

«جوانان ایرانی آزاد پاریس»، «کمیته‏ی دانشجویی بروکسل» و «کانون ۶۷»، با یک‌دیگر یک «کمیته‏‏ی جوانان ایرانی در اروپا» را تشکیل داده‏ایم تا در جواب درخواست حمایت دانشجویان دانشگاه شیراز از فعالیت‏های‏شان در روزهای ۱۶ و ۱۷ آذر (هم‏چنین قبل از آن در نشست رییس مجلس و دانشجویان) که در پی آن احکامی برایشان صادر شد و بازداشت‏هایی صورت گرفت، به این شکل حمایت خودمان را از آن‏ها نشان ‏دهیم.

از یک دانشجوی ایرانی مقیم پاریس، علت شرکت‏اش را در این تجمع می‏پرسم:

الان دو سال و نیم است که در پاریس دانشجو هستم. سعی می‏کنم همراه دیگر دانشجویان در هر موقعیتی، با سازماندهی یا شرکت در چنین برنامه‏‏هایی، با مردم ارتباط برقرار کنیم و اتفاقاتی را که در ایران می‏افتد و صدای بچه‏های ایران را که شاید از سوی رسانه‏ها زیاد در اروپا پوشش داده نمی‌شود، برسانیم و به آن‏ها در ایران هم بگوییم که فراموش نشده‏اند، اگر در ایران سانسور می‏شوند، این‏جا ما صدای آ‏ن‏ها را بلند می‏کنیم و از طریق رسانه‏های دیگری که در ایران شنیده می‏‏شوند و رسانه‏های خارجی صدایشان را زنده نگاه می‏داریم.

در دانشکده‏ای که شما تحصیل می‏کنید، فشارهایی که بر دانشجویان ایران، به خصوص اخیراَ دانشگاه شیراز و دفتر تحکیم وحدت، وارد می‏شود، انعکاسی در میان دانشجویان فرانسوی دارد؟

متاسفانه خیلی بین دانشجویان فرانسوی شناخته شده نیست. رسانه‏های این‏جا بیشتر راجع به مسایل هسته‏ای و این‏گونه موارد در ایران صحبت می‏کنند. ولی ما دانشجویان ایرانی که در جریان هستیم و دیگرانی که در زمینه‏ی حقوق بشر فعال هستند، تلاش می‏کنیم این مسایل را به گوش همه برسانیم و نگذاریم سانسور رسانه‏ای باعث شود رژیم ایران هررفتاری که می‏خواهد انجام دهد.

خواهش می‏کنم شما هم به عنوان یک دانشجوی دختر که به پشتیبانی از دانشجویان شیراز در این مراسم شرکت کرده‏اید، نظرتان را کوتاه برایمان بگویید.

خیلی خوشحال هستم که دانشجویان مقیم در کشورهای اروپایی در کنار هم‏، این تجمع را در حمایت از دانشجویان شیراز که هم سن خودشان هستند و برای آزادی و خواسته‏هایشان مبارزه می‏کنند، برگزار کرده‏اند.

آقای باقر مومنی، نویسنده و پژوهش‏گر، هم این‏جا حضور دارند. از ایشان می‏پرسم که به چه منظور آمده‏اند.

برای پشتیبانی از مبارزه‏ی دانشجویان و برای این که نظرم را درباره‏ی جوانان گفته باشم. حق جوانان است که فعالیت کنند و به فشارهایی که به آن‏ها می‏آورند، اعتراض کنند.

عکس از ایرج ادیب زاده

از آقای نعمت آزرم، شاعر ساکن پاریس هم که در این جمع هستند. خواهش می‏کنم نظرش را بیان کند.

دانشجویان ایران در چهل پنجاه سال اخیر، در تحولات اجتماعی سیاسی جامعه‏ی ما نقش چشم‏گیری داشته‏اند. همواره پرچم تداوم مبارزه‏ی حقوق شهروندی در دانشگاه‏های ما، به ویژه در دانشگاه مادر، دانشگاه تهران، برافراشته بوده است و این پرچم نسل به نسل دانشجویی دست به دست گشته و تا امروز آمده است.

از روزهای نخست استقرار جمهوری اسلامی در ایران، از کانون‏هایی که در راه دمکراسی، آزادی که شعار اول انقلاب ایران بوده هرگز از تپش بازنایستاده، جنبش دانشجویی بوده است.

همه‏ی ما می‏دانیم، تشکیلاتی که امروز به نام «دفتر تحکیم وحدت» می‏شناسیم، اسم کامل‏اش در آغاز «دفتر تحکیم وحدت حوزه با دانشگاه» بوده است. اما از آن‏جا که جان جوان همیشه هشیاری‏ها و خواسته‏های جامعه را مثل یک آنتن دقیق می‏گیرد، تشکلی که در آغاز با حمایت خود جمهوری اسلامی به وجود آمد تا در جریان به اصطلاح «انقلاب فرهنگی» بازوی اجرایی نظام بشود، در درازنای این بیست و پنج شش سال تا امروز که کشیده شده است، دقیقا به عنوان یک پایگاه مقاومت جلوی خودکامگی‏های حکومت ایستاده است.

امروز هم به خصوص در اخبار دانشجویان در دانشگاه شیراز و دیگر دانشگاه‏ها، امیدهای فراوانی برای استقرار حقوق شهروندی در ایران، در همه‏ی ما ایجاد می‏کند. امروز من هم به عنوان کسی که خود در آن دانشگاه‏ها دانشجو بوده و هم به عنوان شاعر و یک ایرانی در تبعید در این‏جا حضور پیدا کرده‏ام که بگویم: متحد جان‏های شیران خدا

از یکی از خانم‏های ایرانی شرکت‌کننده در این تظاهرات که کارشان را رها کرده‏اند و به این‏جا آمده‏اند تا به این شکل از دانشجویان ایرانی حمایت کنند، نظرشان را می‏پرسم:

با وجودی که سرکار بودم و از نظر ساعت کاری ۲ بعدازظهر وقت خوبی نیست، اما لازم بود برای حمایت از دانشجویانی که دسته دسته دستگیر و زندانی می‏شوند، در این مراسم شرکت کنم. از این طریق سعی کردم حداقل کمکی کرده باشم که صدای آن‏ها به گوش جهانیان و حداقل در پاریس، جلوی دانشگاه سوربون به گوش مسئولین برسد تا شاید کمکی به حرکت آنان باشد.

از خانم دانشجوی دیگری، علت حضورش را در این مراسم می‏پرسم:

به عنوان دانشجویی که در پاریس درس می‏خوانم، وظیفه‏ی خود می‏دانم به دانشجویانی که در ایران هستند و جای ما پیش آن‏ها خالی است، بگویم که ما با شما هستیم، می‏فهمیم چکار دارید می‏کنید، ما هم فردا در کنار شما خواهیم بود.

در قطعنامه‏ای که در تظاهرات امروز صادر شده است و «کمیته‏ی جوانان ایرانی در اروپا»، جمعی از دانشجویان، فعالان سیاسی یا مدنی و پناهندگان جوان اروپا، آن را امضا کرده‏اند، آمده است:

کسانی که از این میدان رد می‏شوند، فرانسوی‏ها، دانشجویان دانشگاه سوربون و… این نامه‏ها را امضا می‏کنند.