قاسم ‌شعله‌سعدی: شعار محوری من «تغییرات» است

ایرج ادیب‌زاده

با نزدیک شدن به دهمین دوره‌ی انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، در محافل خبری از ورود احتمالی افرادی نام آشنا در عرصه‌ی سیاسی ایران به این رقابت‌ها نام برده می‌شود.

درباره‌ی وضعیت این دوره از انتخابات با ایشان گفت ‌و گو گفت و گو کرده‌ام.

آقای شعله‌سعدی می‌خواهم بپرسم چرا و به چه علت خودتان را نامزد انتخابات ریاست جمهوری در ایران کرده‌اید؟

به فرض از فیلتر شورای نگهبان عبور کنیم و به فرض که رأی بیاوریم و بخواهیم به عنوان رییس‌جمهور مردم ایران انجام وظیفه کنیم، با توجه به وضع بسیار پیچیده‌‌ی ایران و فشار‌های فزاینده‌ی اقتصادی، تازه اول مشکلات است.

به دلایل مختلف و از جمله وضعیت بسیار نگران کننده‌ی اقتصادی، خیلی‌ها از قبول چنین مسوولیتی در این شرایط سرباز می‌زنند.

من درست روحیه‌ی عکس این را دارم. اتفاقاً شرایط دشوار کشور و این‌که کشور ما در زمینه‌های مختلف سیاست خارجی، دیپلماسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حتا از مرحله‌ی بحران هم عبور کرده و به مرحله‌ی فاجعه نزدیک شده، به همین دلایل آمادگی خودم را برای قبول مسوولیت و نجات کشور اعلام می‌کنم. در واقع شرایط بسیار نگران‌کننده است که بهترین مشوق من برای اعلان نامزدی است.

افراد برای نامزد شدن باید از صافی شورای نگهبان عبور بکنند. فکر می‌کنید بتوانید از این فیلتر عبور کنید؟

برای هیچ‌کس در ایران این تضمین وجود ندارد که شورای نگهبان صلاحیتش را تایید کند. حتا فردی مثل آقای خاتمی هم تضمینی ندارد.

شورای نگهبان یک نهاد انتصابی غیر پاسخ‌گو است. یعنی دلبخواهی است. برخلاف قانون اگر صلاحیت کسی را که صلاحیت دارد، رد کند الزامی ندارد به کسی پاسخ بدهد.

اما اگر مردم بخواهند و حاضر باشند پشتیبانی بکنند، در نهایت شورای نگهبان و بالاتر از شورای نگهبان، ناچارند به نظر مردم تمکین بکنند و تسلیم نظر مردم بشوند.

اینجاست که از اول هم به عنوان کاندیدای مستقل و صرفاً متکی به پشتیبانی‌های مردم، آمادگی خودم را اعلام می‌کنم.

قاسم ‌شعله‌سعدی، استاد دانشگاه و نماینده‌ی پیشین مجلش شورای اسلامی

به هر حال، الان دو گروه در ایران موسوم به اصول‌گرایان و اصلاح‌‌طلبان هستند که حتماً هر کدام کاندیداهای خودشان را معرفی می‌کنند. کدام گروه از مردم از شما به عنوان کاندیدا و نامزد مستقل در انتخابات ریاست ‌جمهوری، پشتیبانی خواهد کرد. واقعاً فکر می‌کنید بتوانید شانس بردن این رقابت را داشته باشید؟

همان‌طور که گفتید من مستقل هستم و از اول هم مستقل بودم. فعلاً مسوولیت کشور با محافظه‌کاران یا اصول‌گرایان که الان حاکمند، است. و مردم از حکومت آنان عصبانی‌اند.

مردم به خاطر عملکرد دو گروهی که شما گفتید، یعنی محافظه‌کاران که الان بر نهادهای انتخابی و انتصابی مسلط هستند و اصلاح‌طلبانی که نتیجه‌ عملکرد ضعیف آنان این شد که آقای احمدی‌نژاد از آن سیاست‌ها بیرون بیاید، هیچ امیدی به این‌ها ندارند.

در واقع آقای احمدی‌نژاد معلول سیاست‌های ضعیف و غلط اصلاح‌طلبان است. و من دقیقاً به همین دلیل کاندیدا هستم. یعنی می‌خواهم مردم را از شر اصلاح‌طلبان و محافظه‌کاران نجات بدهم.

الان ملت ما در تله‌ای گیر افتاده یا در شرایطی محاصره شده که یا باید به سمت اصلاح‌طلبان بروند (اصلاح‌طلبانی که هشت سال از حکومتشان تجربه داریم و فرصت‌ها را سوزاندند) یا این ماجراجوهایی که الان می‌شناسیم.

این غیر منصافانه است که ملت ایران یا اسیر محافظه‌کاران باشد که کارشان ماجراجویی و تهدید‌آفرینی و فشار بر روی مردم است یا اسیر اصلاح‌طلبانی باشد که عمده کارشان فرصت‌سوزی‌ است.

باید یک طرح نو، برنامه‌ و تئوری جدید و شخصیت‌های جدیدی جلو بیایند تا مردم را از دست این دو گروه نجات بدهند.

برنامه و طرح‌های جدید شما بعد از این‌که رییس‌ جمهور ایران بشوید، چیست؟

شعار محوری من «تغییرات» است. البته من این بدشانسی را دارم که آقای باراک‌ اوباما هم قبلاً این حرف را زده و پیروز شده است.

لابد همه در کمین نشسته‌اند که بنده را به این متهم کنند و بگویند شما دارید از آقای اوباما دنباله‌روی می‌کنید. در حالی که من از شش سال پیش هم همین حرف را زده‌ام.

لذا احساس می‌کنم ملت ایران تشنه‌ی یک تحول اساسی هستند. شعار اصلی من تغییرات است. ممکن است شما مطرح کنید آیا منظورتان تغییرات قانون اساسی ا‌ست؟

چون یک هدف دور از دسترس است و فعلاً میسور نیست‌، فعلاً از آن صرفنظر می‌کنم. اما در چارچوب همین قانون اساسی و ساختار فعلی، ظرفیت‌هایی است که استفاده نشده و می‌توان آن‌ها را به نفع مردم به وجود آورد و از آن استفاده کرد.

آقای دکتر شعله‌سعدی، شما به مسایل جنبش دانشجویی در ایران هم آشنایی دارید. راجع به این جنبش چه نظری دارید. فکر می‌کنید اگر بتوانید نامزد ریاست ‌جمهوری شوید آیا آن‌ها پشتیبان شما خواهند بود؟

به طور طبیعی باید پیاده‌نظام این حرکت را دانشجویان تشکیل بدهند و مسوولیت آن را به عهده بگیرند. چون این حرکتی است که نیاز جامعه است و گروه‌های پیشروی جامعه در این زمینه مسوولیت بیشتری دارند.

البته دانشجویان در رأس آن‌ها هستند، به خصوص که دانشجویان تجربه‌ی شکست‌خورده‌‌ای در حمایت از آقای خاتمی دارند.

اتفاقاً جنبش دانشجویی ایران از جنبش‌های دانشجویی استخوان‌دار دنیاست. یعنی دقیقاً پنج دهه و نیم قبل، دانشجویان ایران به مبارزات جدی دست زدند و قربانی دادند.

پرسش پایانی‌ام درباره‌ی چشم‌انداز خودتان نسبت به انتخابات آینده‌ی ریاست ‌جمهوری‌ است.

طبیعتاً جناح‌های حاکم و جناح‌هایی که حاکم بودند ولی الان در حاکمیت نیستند، کاندیداهای خودشان را خواهند داشت، شکی نیست.

اما شانس مردمی هر دوی آن‌ها کم است و اصولاً یک پارادوکس و رابطه‌ی معکوس وجود دارد. یعنی کسانی که شانس رأی آوردنشان بیشتر است، به آن میزانی که شانس رأی آوردنشان از سوی مردم بیشتر است مشکلشان برای تایید صلاحیت در شورای نگهبان بیشتر افزایش می‌یابد.

من با تکیه بر حمایت مردمی می‌خواهم مسوولیت را بپذیرم و وارد این رقابت‌ها بشوم. اگر شورای نگهبان رد صلاحیت کرد آن وقت شورای نگهبان و نهادهای حامی آن هزینه‌ای را که طبیعتاً خواهد داشت باید بپردازند.