گردهمایی ایرانیان پاریس برابر مقر سازمان بین‌المللی کار

ایرج ادیب‌زاده

به مناسبت اجلاس جهانی کار، سه‌شنبه ۱۰ جون، گروهی از ایرانیان پاریس از جانب ۱۴ کانون انجمن همبستگی با کارگران ایران در مقابل مقر سازمان بین‌المللی کار در پایتخت فرانسه گرد آمدند.

دو خواسته مهم در این نامه آمده بود. خارج شدن کارگران اعتصابی نیشکر هفت‌تپه از محاصره نیروهای نظامی امنیتی و نیز اخراج نماینده جمهوری اسلامی از نهادهای بین‌المللی کار. در جریان این گردهمایی همبستگی با کارگران ایران در پاریس با چند تن از حاضران گفتگو کردم.

امروز گروه همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران به مناسبت تقارن با اجلاس جهانی بین‌المللی کار که در این هفته برگزار می‌شود، فراخوان داده است.

۱۴ جریان یا کمیته‌ی حمایت از جنبش کارگری در اروپا و استرالیا و کانادا هماهنگ با هم تصمیم گرفتند که در عرض این هفته یک کارزار حمایت از کارگران نیشکر هفت‌تپه برگزار کنند و صدا و خواسته‌ها و اعتراضات کارگران هفت‌تپه و درخواست آزادی کارگران زندانی را به گوش سندیکاهای جهانی برسانند.


در همین رابطه گروه همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران در فرانسه امروز را انتخاب کرده و فراخوان داده است و برای همین هم ما اینجا جمع شدیم.

من ساعتی پیش خبردار شدم که همین امروز، ۲۱ خرداد، کارگران هفت‌تپه در شوش به خیابان آمدند و برای خواسته‌های‌شان تظاهرات کردند و نیروی ضد شورش آنها را سرکوب کرده و عده‌ای را زخمی و دستگیر کرده‌اند.

این هم مطلبی است که امروز نمایندگان ما که می‌روند بالا مطرح خواهند کرد.

حقیقت این است که ما از اینها امید و توقع زیادی نداریم. اساس کار ما بر این است که صدای کارگران ایران را در بین سندیکاها و نیروی پایین جنبش کارگری در اروپا منعکس بکنیم.

همین جا من می‌پرسم به هر حال فرانسه سندیکاهای کارگری بسیار نیرومندی دارد. آیا این سندیکاها اعلام حمایت از جنبش کارگری ایران کردند؟

بله بله. ما در تماس هستیم با س ژ ت، سندیکای سود، سندیکای اف او هست که ما با این‌ها در تماس هستیم و این‌ها حمایت‌های در خوری کردند. بر خلاف آن بروکراسی‌های سازمان‌های جهانی از بالا، این‌ها حقیقتاً صمیمانه حمایت می‌کنند و دل‌گرم‌کننده است.

حتی نماینده س ژ ت همراه ما به ژنو آمد و آن‌جا خودش هم با سازمان بین‌المللی کار تماس گرفت و این‌ها از جهات مختلف به ما کمک می‌کنند و این امیدوارکننده است.

اسم من شهرزاد سرمدی است. آمده‌ام برای دفاع از آزادی سندیکای کارگران، برای آزاد کردن کارگران، آزادی زنان در ایران بطور کلی و آزادی بطور کلی در ایران، برای آزادی انتخاب کردن در ایران، برای آزادی انتخاب شدن در ایران. چیزهایی که امروز وجود ندارد و امیدوارم موفق بشویم.

چه راه‌هایی برای مطرح کردن خواسته‌های جنبش‌های کارگری در ایران دارید؟

در ایران که می‌دانید خیلی مشکل است و اصلا نمی‌شود صحبت کرد. با کوچکترین حرف حتی حقوق کارگرها را نمی‌دهند. خیلی از کارگرها الان زندان هستند؛ فقط برای خواسته‌های دموکراتیک‌شان و برای خواسته‌های اقتصادی‌شان، برای حقوق‌شان.

بنابراین در ایران خیلی مشکل است فعالیت کردن و دفاع از طبقه کارگر. ولی ما در خارج چون امکانات داریم تا آن‌جا که ممکن باشد این کار را انجام می‌دهیم.

شما یک پلاکاردی دستتان است، می‌شود ترجمه فارسی این را بفرمایید؟

بله. این برای دفاع از مبارزه زنان در ایران است. برای برابری زنان و مردان به طور کلی.

نه تنها از جنبش کارگری، بلکه از همه جنبش‌هایی که الان هست، حمایت می‌کنید؟

دقیقا. ما تمام جنبش‌های دموکراتیک در ایران را حمایت می‌کنیم. چه زنان، چه کارگران، چه جوانان، خصوصا کارگران،‌ اقلیت‌های مذهبی و تمام کسانی که از طرف جمهوری اسلامی سرکوب می‌شوند مورد حمایت ما خواهند بود.

من با یکی دیگر از کسانی که در گردهمایی پاریس شرکت دارند صحبت می‌کنم. هدف از گردهمايی امروز بیشتر چه بوده؟

هدف این بوده که ما مسأله اعتصاب کارگران هفت‌تپه را این‌جا منعکس کنیم برای سازمان جهانی کار. آن هم به این علت است که اینها نزدیک به یک ماه است که حقوق‌شان را دریافت نکردند. بطور پیگیر مشغول اعتصاب هستند و در وضع بسیار بدی بسر می‌برند.

به این خاطر بود که تشکل‌های کارگری طرفدار کارگران ایران در پاریس این برنامه را سازماندهی کرد و من هم به سهم خودم سعی کردم که در آن شرکت کنم. شاید کمکی کرده باشم به اینکه به وضع این کارگرها بیشتر توجه بشود.

شما خودتان جنبش‌های کارگری در ایران را می‌شناسید و آشنایی دارید؟

متاسفانه نه. من سال‌ها است که در فرانسه هستم و خودم این‌جا به عنوان یک کارگر بازنشسته، کارگری بودم که در اثر بدی محیط کار در فرانسه دچار مشکلات جسمی شدم و الان کارگر معلول بازنشسته در فرانسه هستم. و این زمینه همبستگی من با کارگران ایران است.

و آن طور که شما فرض می‌فرمایید من در جریان وضع کارگران هستم، به آن صورت نیست. فقط تنها نکته‌ای که هست در شانزدهمین روز اعتصاب کارگران هفت تپه، کارگران به داخل شهر شوش رفتند و در حقیقت می‌شود گفت که شهر شوش را با حمایت دانش‌آموزان و دانشجویان و بازار شوش به اشغال درآوردند.

و همان شب بود که نیروهای ضد شورش از شهرهای اندیمشک و دزفول و اهواز به سمت شوش سرازیر شدند و شوش را از هفدهمین روز اعتصاب این‌ها به صورت حکومت نظامی درآوردند.