تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۳۸۷ • چاپ کنید    
گفت‌و‌گو با مریم یوسفی، فعال حقوق زنان در پاریس

«مهم این است که در ایران زنان مبارزه می‌کنند»

هشت مأمور امنیتی در سوم مهرماه ۸۶ روناک صفارزاده، ۲۱ ساله، فعال حقوق زنان را هنگام ترک خانه در سنندج برای رفتن به محل کار دستگیر کردند. روز ۱۱ مهرماه ۸۶ هانا عبدی، فعال دیگر حقوق زنان، دانشجوی روانشناسی در خانه‌ی پدربزرگ‌اش در سنندج بازداشت شد.

هر دوی آنها عضو تشکل غیردولتی آذرمهر در کردستان هستند که برای زنان فعالیت می‌کنند. هر دو عضو کمپین یک میلیون امضا هستند که برای تغییر قوانین ناعادلانه‌ی جنسیتی در ایران تشکیل شده است.

با گذشته ماه‌ها از بازداشت موقت روناک صفارزاده و هانا عبدی، نه خانواده‌ها و نه وکلای داوطلب برای دفاع از آنان موفق به دیدار و بررسی پرونده‌ی آنان نشدند. سازمان عفو بین‌الملل نگرانی خود را از بازداشت خودسرانه‌ی آنان اعلام کرده و خواستار آزادی فوری آنها شده است.

در پاریس گروهی از فعالان حقوق بشر و فعالان سیاسی، کارگری، اجتماعی و زنان ایرانی - فرانسوی کارزاری برای آزادی بدون قید و شرط این دو دختر جوان به راه انداختند، با توماری برای جمع‌آوری امضا روی اینترنت. مریم یوسفی یکی از فعالان حقوق زنان در همین باره می‌گوید:

Download it Here!

من فکر می‌کنم در خارج از کشور تماس گرفتن با سازمان‌های بین‌المللی، نماینده‌های مجلس، نماینده‌های سازمان‌های سیاسی فرانسه، برخلاف آنچه گفته می‌شود، موثر است. یعنی برخلاف این که رژیم ایران خیلی ادعا می‌کند که هیچ اهمیتی به فشارهای بین‌المللی نمی‌دهد، برای‌اش مهم است.

در ایران مهم این است که زنان در ایران فعالیت می‌کنند. اگر در خارج از کشور هم فعالیتی صورت می‌گیرد، فقط در پشتیبانی مبارزه‌های زنان در ایران است و مردانی که از این مبارزه‌ها دفاع می‌کنند.

اگر در ایران مبارزه‌ای وجود نداشته باشد، در خارج از کشور هم هیچ کاری نمی‌شود کرد. صدای زنان ایرانی به گوش سازمان‌های بین‌المللی و مجلس فرانسه رسیده می‌شود. هر موقعی که یک چنین توماری درمی‌آید، این تومارها ترجمه می‌شود و برای احزاب سیاسی فرانسه فرستاده می‌شود، برای نمایندگان مجلس جهت آگاهی‌شان فرستاده می‌شود و خیلی وقت‌ها هم هست که احزاب سیاسی اطلاعیه‌‌ی عمومی می‌دهند و دستگیری‌ها و ضرب و شتم زنان را محکوم می‌کنند. و از طرف دیگر آخرین دستاورد این بود که پارلمان اروپا در ماه اکتبر از کمپین یک میلیون امضا دفاع و سرکوب زنان در ایران را توسط رژیم ایران محکوم کرد.


درعین حال هر دو دختر جوان سنندجی همچنان بدون محاکمه در بازداشت موقت به سر می‌برند. آیا فراخوان فعالان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی می‌تواند به آزادی آنها کمک کند؟

بله، این بار هم دوباره با آنها تماس گرفته می‌شود. تا به حال عفو بین‌الملل چندین و چندبار اعلامیه داده است. این بار سعی می‌شود انجمن‌های زنان فرانسوی و در واقع نمایندگان مجلس فرانسه هم فعال بشوند و مستقیما به سفارت نامه‌های اعتراضی بنویسند و از رژیم ایران خواستار آزادی این دو جوان بشوند. به‌خصوص که این دو جوان کرد هم هستند و یکی‌شان ۲۱ ساله است.

در واقع ستم مضاعف که می‌گویند، به همین زنانی وارد می‌شود که از اقلیت‌های ملی­ قومی هستند . قوانین ایران برای این زنان بسیار ستم‌آور است و از ‌طرف دیگر به‌ خاطر این که جزو اقلیت‌های ملی‌­ قومی هستند. آنها حتا زبان خودشان را هم خیلی وقت‌ها نمی‌توانند حرف بزنند.

از دیدگاه مقام‌های امنیتی و مسؤول به چه اتهامی آنها در بازداشت به سر می‌برند؟

به جرم این که داشتند امضا جمع می‌کردند. یعنی یکی از این دو دختر جوان در روز جهانی کودک داشت امضا برای کمپین یک میلیون امضا جمع می‌کرد. این دختر جوان را دستگیر کردند، به خانواده‌اش هم اجازه ندادند که وقتی دخترشان به دادگاه می‌رود، در دادگاهش حتا شرکت کنند. اینها بازداشت‌ موقت بودند.

از طرف دیگر رژیم خیلی سعی می‌کند دو دختر بیست و یک ساله را به گروه‌های نظامی و مسلحی که علیه رژیم ایران دارند مبارزه می‌کنند، منتسب کند. دو دختری که روز جهانی کودک داشتند امضا جمع می‌کردند، چه ربطی دارند به گروه‌های مسلح. باید رابطه‌اش را پیدا کرد.

این کمپین برای آزادی روناک صفارزداه و هانا عبدی چقدر می‌تواند موثر باشد؟

در رژیم جمهوری اسلامی اصلا زن بودن گناه است و اگر زنان در خارج از کشور این کارها را نکنند که خیلی بدون سر و صدا رژیم جمهوری اسلامی زنان را می‌گیرد، می‌بندد، مورد ستم قرار می‌دهد و آب از آب هم تکان نمی‌خورد.

من خیلی به فشارهای بین‌المللی خوشبین‌ام. یعنی فکر می‌کنم که این یکی از تبلیغات خود رژیم است که می‌گوید هیچ فایده‌ای ندارد. من فکر می‌کنم خود رژیم خیلی برای‌اش خوب خواهد بود، اگر زنان هیچ فعالیتی در داخل نکنند و خارج از کشور هم هیچ انعکاسی نداشته باشد. چون بارها شده است که نمایندگان مجلس فرانسه مستقیم نامه نوشته‌اند به سفارت جمهوری اسلامی ایران در فرانسه و خواستار آزادی شده‌اند و به خصوص که به هرحال رژیم رابطه‌ی اقتصادی با این کشورها دارد و به آنها نیاز دارد.

این تومار اعتراضی به همه‌ی کشورها فرستاده خواهد شد؟

بله، این تومار اعتراضی به تمام ایرانیانی که در کشورهای مختلف حضور دارند، زندگی‌ می‌کنند فرستاده شده است. خوبی این تومارها این است که خودش دست به دست می‌گردد و گاهی اوقات شده که توماری که از فرانسه رفته از آمریکا برگشته!

و همچنین سازمان‌های حقوق بشر.

بله، بله. مهم‌تر از همه سازمان‌های حقوق بشری، احزاب سیاسی و نمایندگان مجلس کشورهای خارجی‌اند.

Share/Save/Bookmark
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)