ناصر مسعودی از عاشورپور می‌گوید

ایرج ادیب‌زاده

ادامه‌ی سرما و یخبندان، کمبود و قطع گاز دشواری‌های بسیاری برای مردم، بویژه در استانهای شمالی و شمالغربی بوجود آورده است. اما این باعث نشد که گروه پرشماری از مردم در بندرانزلی به احترام یک خواننده‌ی قدیمی و مردمی ترانه‌های گیلانی در مراسم خاکسپاری‌اش حاضر نشوند. احمد عاشورپور، خواننده‌ی ترانه‌های بیادماندنی موسیقی ایران شنبه‌ی گذشته در سن نودسالگی دلیل عوارض ناشی از کهولتِ سن و عفونت ریه در تهران درگذشت و به وصیت خود وی او را در بندرانزلی به خاک سپردند. در تماسی که با ناصر مسعودی خواننده‌ی «برنامه‌ی گلها» و ترانه‌های محلی گیلکی در رشت داشتم، از وی درباره‌ی این مراسم پرسیدم:

ناصر مسعودی، خواننده‌ی گیلکی

مدتی اینجا برف باریده و تازه بند آمده است، اما یخبندان و انبارشدن برفها در کناره‌های جاده‌ و بعضی از مسیرها، سبب کندی شدید حرکت می‌شود و خیلی با احتیاط باید راه رفت و از این نظر آمدنمان خیلی مشکل بود. البته من وظیفه داشتم، چون دیشب به من اطلاع دادند، من گفتم که با کمال میل می‌آیم. به زحمت من و خانمم رفتیم تا دم دروازه‌ی همین شهرک مسکونی‌مان، که آمدند دنبالمان و راهی را که می‌باید ۴۰ دقیقه می‌رفتیم، یکساعت‌ونیم تقریبا طول کشید تا رسیدیم به آنجا. البته باید بگویم که خوشبختانه، اسقبال خیلی زیاد بود. مردم گیلان او را دوست دارند، از او خاطره دارند. آن موقع‌ها که ما محصل بودیم و تازه می‌خواستیم شروع کنیم، ایشان خواننده‌ی معروفی بود و برای من او یک افتخار بود. ضمن اینکه فقدانش برای ما خیلی دردآور است، بخاطر اینکه او در آن زمان، خودش یک هنرمند قدیمیِ فعال بود. آقای عاشورپور سالها پیش، دیگر دست از خوانندگی کشیده بود. شاید مجموع کارهایی که او خوانده است از به ۵۰ ­۴۰تا بیشتر نباشد و همه‌ی ‌اینها را فقط ظرف ۶­۵ سال حوانده بود. حالا شما ببینید که این مرد با این ۶­۵ سال فعالیت‌اش و با این ۵۰ تا کار ظرف این تقریبا ۶۰­۵۰ سال هنوز مورد محبت و علاقه‌ی مردم است. این خود نشانگر این است که کارهایی که او کرده، برای خیلی از خواننده‌ها کارهای الگو بوده است.
در مراسم خاکسپاری‌اش شرکت کردیم. با اینکه خیلی راه بد بود و آنجا هم برف زیاد بود و زمین هم لیز بود و یخبندان؛ ولی استقبال بسیار خوبی شد. دخترهای عزیزش بودند، خواهرش بود، برادرش بود و عده‌ای از دوستان اهل قلم و هنرمند و... جوانها هم بوند. برای من خیلی جالب بود که یکسری از جوانهایی که اصلاً با عاشورپور آشنایی آنچنانی نداشتند، آمده بودند و با جان و دل شرکت کرده بودند. این برای من خیلی جالب بود که هنوز هنر در این مملکت فراموش نشده و مردم هنرمندانشان را دوست دارند. چون سبک ِخواندن آقای عاشورپور، خدابیامرز، سبک خاصی بود. این بچه‌ها هم با جان و دل این کارها را دسته‌جمعی سر مزارش خواندند.

احمد عاشورپور، خواننده‌ی فولکلور

بعد از من خواستند که شما چون پیشکسوت هستی و خیلی بیشتر از ما با او آشنا بودی و صدایش را می‌شناسی، یکی از کارهایش را در نظر بگیر. من یکی از کارهایش را که خود او خوانده بود و من آن را بازخوانی کرده بودم، بر مزارش اجرا کردم که یادی از او کرده باشم و بگویم ما هنوز حرمت هنر را داریم. ترانه‌ای هست بنام «بارش» که شعرش از آقای مهرداد است و آهنگش هم از مرحوم اسدالله سمیعی است. کار بسیار قشنگ و لطیفی است. این را عاشورپور خوانده بود و من یک قسمتی از آن را برای مردم اجرا کردم، تا ادای دینی کرده باشم.

و من خواهش کردم تکه‌ای از همان ترانه را پشت تلفن تکرار کند.

شاید بخاطر لطفی است که مردم به من دارند و همین سبب می‌شود که من تا آنجایی که می‌توانم ادامه بدهم و امیدوارم این توفیق را داشته باشم تا زمانی که نفس می‌کشم و اگر توانش را داشته باشم، بخوانم. چندتا کار جدید من خوانده‌ام که بعضی‌هایش را در تهران ضبط کردم و بعضی‌هایش را هم در گیلان. در همین «سیما»ی گیلان با همین امکاناتش که نسبت به مرکز مختصر است. ولی کارهای قشنگی شده است که از آن کارها یکی دوتایش در سال گذشته در جشنواره‌ی استانها هم جایزه گرفته است. الان هم آلبومی در دست دارم. امیدوارم بتوانم توفیق این را پیدا بکنم که بزودی این آلبوم را هم منتشر کنم.