تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۸۹ • چاپ کنید    
گفت‌وگو با مدیر و بنیانگذار باشگاه استقلال (تاج)، پرویز خسروانی

«باشگاه تاج، همه‌‌ی زندگی من بود»

ایرج ادیب‌زاده
adibzadeh@radiozamaneh.com

باشگاه پرطرفدار «استقلال» تهران، روز چهارم مهرماه امسال، شصت و پنج سالگی خود را جشن گرفت؛ باشگاهی که ابتدا با نام «دوچرخه‏سواران»، توسط پرویز خسروانی که در آن زمان سروان ارتش ایران بود، به‏وجود آمد و سپس با نام «تاج» به یکی از بهترین باشگاه‏های ورزشی آسیا مبدل شد.

Download it Here!

این باشگاه، در همه‏ی رشته‏های ورزشی، چه در عرصه‌ی رقابت‌های زنان و چه مردان، به‌‏ویژه در ورزش‏های گروهی مانند فوتبال، بسکتبال و والیبال، قهرمان ملی و آسیا شد.

تیم فوتبال تاج، استقلال کنونی، نخستین تیم ایرانی است که در فروردین سال ۱۳۴۹، با پیروزی (دو بر یک) بر «هاپوئل» اسراییل، جام قهرمانی فوتبال باشگاه‏های آسیا را به‏دست آورد.

این تیم هم‏چنین پیش از انقلاب اسلامی، با پیروزی بر تیم باشگاه پاس، در دیدار پایانی (دو بر یک) نخستین قهرمان باشگاه‏های ایران در لیگ تخت‏جمشید شد.

این باشگاه دو ورزشگاه بزرگ اختصاصی، یک ورزشگاه تنیس، یک ورزشگاه ویژه‏ی زنان، چندین سالن ورزشی و همین‏طور شعبه‏هایی در شهرهای بزرگ ایران و در استانبول ترکیه داشت.

پس از انقلاب، در روز بیستم فروردین ماه سال ۱۳۵۸، نام باشگاه به استقلال تغییر یافت و تأسیسات باشگاه تاج، ورزشگاه‏ها، سالن‏ها، باشگاه تنیس و باشگاه زنان آن مصادره شد.

کارشکنی‏ها برای تضعیف این باشگاه و تیم فوتبال آن ادامه یافت، تا آنجا که تیم استقلال (تاج پیشین) که طرفدارانش پس از انقلاب اسلامی، چندبرابر شده بودند، با تصمیم عجیب فدراسیون فوتبال آن زمان، راهی لیگ دسته‌ی سوم، با نام آزادگان شد.

باشگاه قدیمی بعد به مدت ۱۰ سال به وزارت رفاه واگذار و پس از یک سال، دوباره به سازمان تربیت بدنی برگردانده شد. از آن پس تاکنون، این تیم با مدیران دولتی و بیشتر ناآشنا در صحنه‏ی ورزش و فوتبال ایران، اداره شده و می‏شود.


ریشه‏دار بودن باشگاه استقلال (تاج پیشین) و آبی‏پوشان آن، باعث شد تیم فوتبال آن با حمایت‏های مردمی، در کنار پرسپولیس، هم‏چنان به عنوان دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران باقی بماند.

در کارنامه‏ی افتخارات باشگاه استقلال (تاج پیشین) که روزی در والیبال و بسکتبال زنان و مردان صاحب تیم‏های بزرگی بود و حالا فقط به فوتبال منحصر شده است، دوبار قهرمانی آسیا، هفت بار قهرمانی لیگ، ده‌بار قهرمانی باشگاه‏های تهران، پنج بار قهرمان حذفی و بسیاری از افتخارات ملی و برون‏مرزی دیده می‏شود.

باشگاهی که فراز و نشیب‏های بسیار داشته و فدراسیون بین‏المللی تاریخ و آمار فوتبال جهان، باشگاه تاج و استقلال را با توجه به افتخارات قاره‏ای‏اش، به عنوان سومین باشگاه برتر آسیا در قرن بیستم معرفی کرده است.

مدیر و بنیانگذار باشگاه، پرویز خسروانی، اکنون سال‏هاست در لندن اقامت دارد. او که ۸۹ سال دارد، هم‏چنان با پیروزی‏ آبی‏پوشان شادی می‏کند و با شکست‏ آنان اشک می‏ریزد.

او در جشن ۶۵سالگی باشگاه «تاج» و بعد «استقلال»، در گفت‏وگویی اختصاصی با رادیو زمانه، از احساسش در مورد باشگاه‏ آبی‏پوشان می‏گوید:

احساس من نسبت به باشگاه کوچک‏ترین تغییری نکرده است. برای اینکه زندگی، هستی و موجودیت من روی این باشگاه بوده است و یگانه کسی هم که تا آخرین لحظه در کنار من بود، مادرم بود. او از هیچ‏گونه کمک مادی به من برای پیش‌برد این کار دریغ نکرد، ولی متأسفانه افرادی که وظیفه‏شان کمک کردن در این زمینه‏ها است، نه تنها کمک نکردند، حتی حق قانونی آدمی را که باید زندگی کند، قطع کردند.

ابتدا نام این باشگاه «دوچرخه‏سواران» بود. چرا دوچرخه‏سواران؟

چون خود من هفت سال قهرمان دوچرخه‏سواری در ایران بودم. باشگاه را هم به همین نام ثبت کردیم. ولی بعد در مسابقه‌هایی که برگزار شد، شاه فقید گفتند چرا نام باشگاه را دوچرخه‏سواران گذاشته‏اید؟ وقتی به ایشان توضیح دادم، گفتند این علت درست، باید کاری کنید که دیگران هم آن را درک کنند.


پرویز خسروانی در کنار دوستانش

در کارنامه‏ی افتخارات این باشگاه در والیبال، بستکتبال، فوتبال… لحظه‌های مهمی هست.

در تمام رشته‏های ورزشی، بدون استثنا قهرمان‌هایی بودند؛ مخصوصاً بانوان. باشگاه بانوان تاج، داشت جزو قوی‏ترین باشگاه‏های دنیا می‏شد. ۱۵ رشته‏ی ورزشی در اختیار ورزشکاران ما بود و باشگاه واقعاً از هیچ‏گونه کمک مادی و معنوی به ورزشکاران خود کوتاهی نمی کرد.

اصلاً ما چیزی نداشتیم، ورزشی نداشتیم … کی آنها را درست کرد؟ کی این استادیوم‏ها را درست کرد؟ کی این ساختمان‏ها را در تهران و شهرستان‏ها درست کرد؟

در ترکیه هم شعبه داشتیم. چه باشگاهی! متأسفانه چون قدرت و زور داشتند، خوردند دیگر و تمام شد. دنبال آن هم رفته‏ایم. پرونده‏اش هنوز وجود دارد. پرونده را دست هرکسی هم که دادیم، گفتند: شما درست می‏گویید، ولی مدارکش را باید وزارت خارجه بدهد که نمی‏دهد. وقتی وزارت خارجه وظایفش را انجام نمی‏دهد، من چه گناهی کرده‏ام.

باور کنید، تشکیلاتی که باشگاه تاج داشت، باعث تعجب همه می‏شد. اصلاً دنیا چنین تشکیلاتی نداشت.

شما در این سال‏ها، وضعیت این باشگاه را هم‏چنان دنبال می‏کنید؟

من هیچ لحظه‏ای باشگاه تاج را فراموش نمی‏کنم. خواب من هم درباره‌ی این باشگاه است. اشک و گریه‌ی من، همین باشگاه است. به چه کسی بگویم؟ حقوق قطعی من را به من نمی‏دهند.

در سال‏های پس از انقلاب که نام باشگاه به استقلال تغییر یافت، تعداد طرفداران این باشگاه، بسیار بیشتر از پیش از انقلاب شد. فکر می‏کنید چرا؟

ورزشکاران اصیل و خوب، یک احساس قلبی به باشگاه‏‏شان و تیم‏شان دارند. معمولاً حتی اگر در کودکی در کوچه‏شان هم فوتبال بازی می‌کردند، اسمی که برای خودشان روی تیمشان می‏گذاشتند تاج بود. اینها علاقه‏مند بودند و این علاقه باعث شد این احساسات همیشه باقی بماند. الان هم در درجه‏ی اول باشگاه تاج و بعد بقیه‏ی اسامی هنوز در دل مردم هست.


دختری که ۱۰ ساله بوده و به این باشگاه آمده و قهرمان والیبال شده است، نمی‏تواند باشگاهش را فراموش کند. باشگاه تاج اسمش عوض شد، در حالیکه این همه نام خانوادگی تاج در ایران وجود دارد. چه اشکالی داشت نام تاج باقی بماند. چه چیزی کم و زیاد می‏شد؟

شما هم‏چنان با مسئولان پیشین، با قهرمانان، با کسانی که در رشته‏های مختلف، پیراهن آبی این باشگاه را می‏پوشند، در تماس هستید؟

مرتب! آنها هنوز هم عاشق هستند. آنهایی که با تاج بودند، نمی‏توانند از تاج جدا بشوند.

شما تنها مدیر باشگاهی بودید که همیشه روی مربی خارجی تاکید داشتید. چرا همیشه برای آموزش فوتبال فقط به خارجی‏ها اعتقاد داشتید؟

برای این‏که آنها به بازیکن‏ و باشگاه‏شان اعتقاد داشتند. مربی‏های قدیم باشگاه را در نظر بگیرید؛ نمونه‏ی آن رایکوف است. من نمی‏توانم رایکوف را فراموش کنم. رایکوف به باشگاه تاج و فوتبال ایران خدمت کرد.

پیام‏تان به هواداران و بازیکنان تیم کنونی استقلال چیست؟

من همیشه به هواداران‏ احترام داشته‏ام، اعتقاد داشته‏ام و دارم و خواهم داشت. هرکاری که آنها بکنند، در قلب من جا دارند. چه خوب، چه بد. چون می‏دانم آنها بالاخره می‏فهمند تاج، تاج است.

Share/Save/Bookmark
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظرهای خوانندگان

مردان بزرک که به میهن خدمت میکند همیشه ماندگارند.

-- reza ، Sep 29, 2010

در نوجوانی تیم تاج بخصوص فوتبالش تمام فکر و ذکرم بود. شبی که از پرسپولیس ۶ تا خوردیم تا خانه گریه میکردم و تا چند شب کابوس میدیدم. سال بعدش وقتی قهرمان شدیم از شادی در پوستم نمیگنجیدم.

همیشه میگفتند خسروانی رئیس فدراسیون است و پارتی بازی میکند و بهمین دلیل بیشتر بازیکنان تیم ملی از تاج هستند. تیمسار حجت که میانه خوبی با خسروانی نداشت شد رئیس فدراسیون و فرانک اوفارل انگیسی شد مربی تیم ملی. ۱۳ نفر از مدعوین به تیم ملی از تیم تاج بودند. حالا دیگر نمیشد از پارتی بازی حرف زد و پرسپولیسیها شعار میدادند ؛اوفارل تاجتو و وردار و برو؛.

نام پرویز خسروانی برای همیشه در تاریخ ورزش ایران خواهد درخشید و امیدوارم دوباره نام تاج به باشگاه برگردانده شود و هواداران واقعی باشگاه (بارسلون آسیا) مدیریت آن را بدست گیرند.

-- بینا ، Sep 29, 2010

اولین قهرمان جام تخت جمشید پرسپو لیس بود نه تاج.

-- NAVID ، Sep 29, 2010

همه جا آبی ته

-- بدون نام ، Sep 29, 2010

جدا یاد اون روزها بخیر. اون روزهای تکرار نشدنی که بازیکنانی مثل کامبیز جمالی (که اگه اشتباه نکنم از قدیمیتر های تاج بود) و علی جباری و پرویز حجازی و حسین فرزامی و مهدی لواسانی و خیلی از تاجیهای دیگه (که الان اسمشون یادم نیست) تو امجدیه توپ میزدند و طرفدار های تاج حال میکردند. رقابتهای بین تاج و شاهین و دارایی خیلی پر هیجان و دیدنی بود. بعد هم که شاهین شد پرسپولیس و تیم دارایی هم گویابهم خورد و بازیکنهای تیم دارایی از جمله پرویز قلیچخانی و شاید هم اکبر افتخاری و طالبی رفتند تیم تاج و طرفدار های تاج بیشتر شدند.دم همه اون پیشکوستهای خیلی قدیمی خیلی گرم که دوران جوونی نسل اون زمان رو با شوت ها و دریبل ها و پاسکاریشون گلبارون کردند.

-- توپچرمی زمینخاکی ، Sep 30, 2010

اي ول دمت گرم

-- كيا ، Oct 2, 2010

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)



موضوعات