Mar 2008

جامعه‌ی شهوانی

سهراب شریفی: «نوشتن ِ ساد ورای تفاوت احمقانه‌ی پورنوگرافی و اروتیک است. در پورنوگرافی، نوشتن ابزار شهوت است و در نوشتار اروتیک، شهوت ابزاری است برای نوشتن. اما در نوشتار ساد، نوشتن همان عمل جنسی است. او نوشتن را با عمل جنسی جایگزین می‌کند. این‌که موضوع این نوشتن نیز به نوعی عمل جنسی است، می‌تواند ناشی از یک اتفاق عمدی باشد.»

... روز اتفاق فرا رسیده است

سید مصطفی رضیئی: جنگ، ویرانی، فقر و گریز و تنفر از جامعه، پایه‌های اصلی ادبیات ِ سلین را می‌سازند. این مرد مغرور، که تحمل هیچ چیزی جز خودش و کار‌هایش را ندارد، و نوشته‌هایش جامعه را در هر نقطه‌اش، به تند‌باد ِ شدید‌ترین نوع انتقاد‌ها می‌گیرد. او جامعه‌اش را دوست دارد، اما در شکلی سالم، نوعی ایده‌آل‌گرایی؛ نه این لایه‌های پی‌در‌پی سیاهی که می‌بیند همه جا را گرفته، نفس‌ها را در خود حبس کرده، نمی‌گذارد آزاد باشی.

آسیب شناسی ادبیات داستانی ایران

محمود فلکی: «می‌خواهیم با گنده‌گویی‌ها و انتخاب ِ به اصطلاح موضوعات مهم، دیگران را مرعوب سازیم. در همین راستاست که تحمل ِ نظر مخالف برایمان دشوار یا ناممکن است و به هر وسیله‌ای می‌خواهیم رقیب یا مخالف را حذف کنیم. نگاهی سرسری به کامنت‌هایی که در سایت‌ها نوشته می‌شوند گواهی براین نظر است، که گاهی با توهین و افترا و پرونده‌سازی، می‌خواهند شخصیت نویسنده‌ا‌‌ی را که نظر دیگری دارد یا به هر دلیل خوشایندشان نیست، ترور کنند.»

در هلند به قادر عبدالله اعتماد دارند

ترجمه‌ی نادر یکتا: آخرین رمان ِ حسین سجاد قائم مقام فراهانی، که با اسم مستعار ِ قادر عبدالله می‌نویسد، «خانه‌ی کنار مسجد» نام دارد. این رمان پس از ترجمه‌ از هلندی به آلمانی بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های آلمانی داشت. از جمله مجله‌ی قنطره گفتگویی با وی انجام داده است که ترجمه‌ی آن را در زیر می‌خوانید. او می‌گوید: «آیت‌الله‌های ایرانی، امام‌ها، کتابی هزار و چهارصد ساله را به دست می‌گیرند و آن را به عنوان کتاب قانون می‌خوانند و می‌خواهند با آن سیاست بورزند و کشور را رهبری کنند. و این کار را بطرز وحشتانکی خراب می‌کند. وقتی بخواهی با قرآن به کشوری حکومت کنی، آن‌جا تبدیل به جهنم می‌شود. و حاصلش آن چیزی می‌شود که الان می‌شود در ایران دید.»

۱۵ سال گرسنگی کشیدم

سیامک فرهی: محمود دولت‌آبادی به تازگی در نشستی در دانشگاه شریف تهران درباره موج تازه علاقه جوانان به ادبیات شرکت کرد. در این نشست دولت‌آبادی در این نشست اشاره کرده که حدود ۳۰ سال به او اجازه حضور در دانشگاه‌ها داده نشده است. او در این نشست گفت: «‌شاهنامه یک اثر بشری است. اگر فرصتی می‌بود و اگر در جامعه ما یک سطحی از آزادی معقول و با حمایت قانون وجود می‌داشت، من می‌توانستم طی چند جلسه به شما بگویم که درک شوونیستی از شاهنامه، یک درک ارتجاعی است. درک نژادی از شاهنامه، درکی ارتجاعی است. حتی درک ناسیونالیستی به آن معنای بدش، درک ارتجاعی است.»