خانه > مینو صابری > فرهنگ و جامعه > جشنی برای تقدیر از وبلاگنویسان زن | |||
جشنی برای تقدیر از وبلاگنویسان زنمینو صابریدر مراسم «صد وبلاگنویس برتر زن» در بخشهای مختلف از بلاگرها تقدیر شد. ابتدا از ۱۰۰ وبلاگنویس منتخب تقدیر و لوح یادبودی به آنها اهدا شد.
۲۵ نفر اول بلاگرهای منتخب، جوایزی را به خودشان اختصاص دادند. به نفر اول تا سوم جوایز ویژه تعلق گرفت: ویولت، نویسندهی وبلاگ «من و اماس» نفر اول. آنی دالتون، نویسندهی وبلاگ «یادداشتهای یک دختر ترشیده» نفر دوم. زهرا که وبلاگ «زهرا» را مینویسد نفر سوم شد که در جشن حضور نداشت. اما این مسابقه داورانی هم داشت که بین ۱۰۰ وبلاگ، ۱۰ وبلاگ را به لحاظ محتوایی انتخاب کرده بودند. این ۱۰ وبلاگ: «بر ساحل سلامت»، «من فقط یک زن»، «ابتکار سبز»، «زن بودن»، «نوشتههای من»، «زیاده عرضی نیست»، «آونگ خاطرههای ما»، «زهرا»، «من و اماس» و «یادداشتهای یک دختر ترشیده» بودند. خانم منیژه حکمت به سه نفر اول که وبلاگشان از نظر محتوایی توسط داوران انتخاب شده بود، جوایز نقدی اهدا کرد. این مراسم بخش دیگری داشت که مربوط به محیط زیست میشد. مژگان جمشیدی، صفورا زواران حسینی و مینو صابری، سه وبلاگنویسی بودند که در عرصهی محیط زیست فعالاند. از این سه نفر نیز تقدیر و جوایزی به آنها اهدا شد.
خانم منیژه حکمت، کارگردان سینما درباره این مراسم میگوید: خیلی خوشحال هستم که دنیای مجازی فرصت را به نسل جوان ما، یا نسلهای دیگر میدهد که بتوانند خودشان را بیان کنند. اگر بررسی کنیم، در طول تاریخ همیشه ایرانیها، به خاطر اتفاقات تاریخی که برایشان افتاده است، دو چهره داشتهاند: یک چهرهی درونی و یک چهرهی بیرونی. به مراتب مشکلات ذهنی کسی که وبلاگ دارد و خودش را بازگو میکند، کمتر از کسی است که خودش را بازگو نمیکند. به نظر من، این مساله حداقل برای ایران، یک اتفاق میمون است. نوع ارتباط بچهها از طریق وبلاگها صمیمی بود و همه همدیگر را میشناختند، به خصوص وقتی آن بالا میرفتند و چهرهها را میدیدند. این برای من هم خیلی جذاب بود.
فکر میکنم، به خاطر همان جریانات تاریخی است که وبلاگنویسهای ایران اینقدر آمار بالایی دارند و جزو اولینها در جهان هستند. خوشحال هستم که این اتفاق میافتد و امیدوارم ادامه پیدا کند. متاسفانه وبلاگ ندارم. روی سن هم گفتم، شاید شهامت این بچهها را ندارم. نداشتن شهامت و دو رو بازی کردن نسل ما خیلی غریب است. امشب تصمیم گرفتم وبلاگ بزنم و بدون هیچ واهمهای، راحت خودم را بیان کنم. فکر میکنم اگر این اتفاق بیفتد، خیلی از لحاظ روحی کمکم میکند.
خانم اقلیما پولادزاده، مدیر روابط عمومی «پرشین وبلاگ» میگوید: ماه گذشته در سایت پرشین وبلاگ یک فرم نظرسنجی قرار داده شد که هر کاربر میتوانست پنج وبلاگ برتر وبلاگنویسان زن را انتخاب کند و به آنها رای بدهد. این نظرسنجی بیشتر به این دلیل برگزار شد که بتوانیم وبلاگهای وبلاگنویسهای زن را هم معرفی کنیم و انشاالله بتوانیم آنها را در یک سایت مستقل عرضه کنیم. در واقع هدف کلی ما رسیدن به یک پورتال زنانهی قوی، متشکل از خانمهایی است که به طور دایمی وبلاگ مینویسند و وبلاگستان آنها را قبول دارد. نتایج این نظرسنجی مشخص شد و همایش تقدیر را به این ترتیب برنامهریزی کردیم که تقدیرنامههایی برای ۱۰۰ وبلاگ اول تدارک دیدیم و به ۲۵ وبلاگ برگزیده جوایزی دادیم. سعی کردیم از اسپانسر استفاده نکنیم که چندان بار تجاری به همایش داده نشود و همایش در اختیار خود برگزار کنندهها باشد. در کنار این نظرسنجی که فقط از دید کاربران بود، ۱۰۰ وبلاگ را بین ۱۴ داور تقسیم کردیم و از آنها خواستیم به لحاظ محتوا، به این وبلاگها امتیاز بدهند. در امتیازدهی محتوایی هم ۱۰ وبلاگ انتخاب شدند و در پایان مراسم، از آنها تقدیر شد. در واقع دو مرحله، تقدیر محتوایی و تقدیر آرایی داشتیم. به انتخاب یکی از فعالترین وبلاگنویسهای محیط زیستی تقدیر سومی هم داشتیم. مسالهی محیط زیست، یکی از مسایل بسیار مهم شرایط حال حاضر کشورمان است، از آقای محمد درویش خواستیم که بیایند، هم مطلبی را ارایه دهند و هم اینکه وبلاگنویسهای محیط زیستی را معرفی کنند. از سه منتخب محیط زیستی هم تقدیر شد. نکتهی جالب در مورد وبلاگهایی که جزو وبلاگهای منتخب بودند، این بود که وبلاگنویسهایی خارج از کشور بودند و ما به آنها دسترسی نداشتیم. ولی به آنها اعلام کردیم. در بحث داوری محتوایی، از داورانی استفاده کردیم که در نظرسنجیهای مختلف سایت، چه در تولد پرشین وبلاگ، چه به مناسبتهای دیگر، جزو نفرات برگزیده بودند و از بین آقایان انتخاب شدند. معروفترین آنها آقای دکتر مجیدی، آقای بوترابی، مدیر سرویس پرشین وبلاگ، آقای مهرداد رجبی، آقای فتحی و… بودند که همه وبلاگنویسان مشهور مرد در وبلاگستان فارسی هستند. سعی کردیم هنرمندان خیلی بیشتر در مراسم مشارکت داشته باشند. یک بخش اختصاصی برای خسرو شکیبایی تهیه شده بود. به دلیل اینکه وبلاگستان فارسی در اتفاق فوت ایشان، بسیار متعهدانه به تولید محتوا در ارتباط با ایشان پرداخت. اکثر وبلاگنویسان یک پست یادگاری، حداقل، برای حفظ خاطرهی این هنرمند، در وبلاگهایشان درج کردند که من آنها را جمعآوری کردم و قرار است منتشر بشود.
با خانم بهاره رهنما، بازیگر سینما و تلویزیون که از وبلاگنویسهای قدیمی هستند، گفت و گو میکنم. به نظر من، به علت تمام مشکلاتی که در ایران و کشورهای دیگر میبینیم، به خاطر تبعیض کاری که در جامعه بین زن و مرد برقرار است، جامعهی مجازی زنان، فضایی است که به زنان آزادی عمل بیشتری برای بیان زن بودنشان و آن چیزی که هستند، میدهد. تبلیغات سوء بیشتری میشود که چرا در ایران این موضوع اینقدر زیاد است. در خیلی از کشورهای دیگر مثل پاکستان، افغانستان و جاهای دیگر که زنان موقعیتهای خیلی بدی دارند، وبلاگنویسهای زن داریم. این یک پدیدهی جهانی است. حرمت و احترامی که برای زنان، به خصوص زنهای بلاگر، در قالب یک جشن، یا گردهمایی، در اینجا قایل شدهاند، یک نیروی مضاعفی به آنها میدهد. هم به آدمهای جوانی که مینویسند و هم به کسانی که تنهایی خاصی دارند و بلاگر میشوند و این احتیاج به پرورش و توجه دارد.
ویولت، بلاگری که جایزهی اول را به خود اختصاص داد، میگوید: از اینکه نوشتههایم مورد توجه واقع شده است، خیلی خوشحال شدم. پنج سال است که وبلاگ مینویسم. هر روز هم مینویسم. واقعاً در هرکدام از نوشتههایم، قسمتی از خودم را میکَنم و در نوشتهام میگذارم و خیلی هم از من انرژی گرفته میشود. وقتی که آدم در اینجور جشنها و نظرسنجیها، رتبهای میآورد، انگار خستگی این مدت از تنش درمیآید. حس خیلی خوبی است، وقتی میبیند توسط دیگران دیده شده و مقبول واقع شده است. در این جشن که وبلاگنویسها را معرفی میکردند، شاید برای من چون شرایط خاص بدنی دارم، خستهکننده بود که آن همه روی صندلی بشینم. شاید هم به خاطر اینکه به آنها نگفته بودند قرار است صحبت کنند، اکثراً وقتی روی سن میرفتند حرف خاصی نداشتند. حرفها تکراری و خسته کننده شده بود. آنی دالتون، نویسندهی وبلاگ «یادداشتهای یک دختر ترشیده»، نفر دوم این مسابقه شد، او میگوید: در این وبلاگ بیشتر در مورد مسایل دختران مجرد مینویسم، اما در کنارش سعی میکنم به مسایل متاهلها هم بپردازم و مشکلاتشان را بررسی کنم. قالب آن هم طنز است. معمولاً مطالب را بر اساس اخبار روز و به شکل طنز مینویسم. فکر میکنم یکی از دلایل اقبال مردم هم این است که این روزها بیشتر به خنده احتیاج دارند. این جشن، دومین جشن از مسابقات پرشین بلاگ بود که شرکت میکردم. به نظر من، بهتر از جشن قبل بود. چون بیشتر محوریت آن روی وبلاگنویسها بود و بچهها با هم آشنا شدند.
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|