Aug 2009

ريشه های هوموفوبيا

به نظر می رسد هوموفوبيا ريشه های فرهنگي ِ عميق تری دارد. مارتا نوسبام درکتاب خود «مخفی شدن از انسانيت: احساس انزجار، شـرم، و حکم قانون» چنين استدلال می کند که هوموفوبيا ريشه در احساس «شـرم» [خجلت زدگی و احساس چندش از ننگين شدن] دارد، يعنی يک نوع اضطراب روحی در قبال بدن خودمان، و انزجار از واقعيت فيزيکي ِ چسبناکی، بويناکی، و حيوانيت انکارناکردني ِ بدن انساني‌مان. اين احساس انزجار امری اکتسابی است و در طفوليت به چشم نمی خورد.

گوريل‌ها و ليبرال‌ها

کيفرخواست دادستان ِدادگاه نمايشی ‌در تهران ــ که در آن يورگن هابرماس متهم به توطئه عليه نظام شد ــ شايد به زبانی عاميانه يا ناشيانه نوشته شده باشد. استناد آن به شهادت يک «جاسوس اسراييلي» شايد مضحک و پوچ به نظر رسد. اما مضمون آن واقعی است. مضمون کيفرخواست واقعی است زيرا «تهديد براندازی نظام» حقيقت دارد؛ اعم از براندازی نظامی يا براندازی نرم و مسالمت‌آميز.

هم‌جنس‌گرايی در عصر استالين و هيتلر

ماده‌ی ۱۷۵ قانون جزا که عمل جنسی ميان مردان را جرم تلقی کرده بود در دوره‌ی جمهوری وايمار جدی گرفته نمی شد. اما نازی ها نه تنها اين ماده را به اجرا گذاشتند بلکه قانون جديدی نيز به تصويب رساندند که طبق آن «قصد و نيت به اين تمنای جنسي» جنايت محسوب می شد. به عبارت ديگر، يک مرد به صرف خوش و بش و صحبت با مرد ديگری می توانست دستگير شود. به اين ترتيب، هزاران تن را روانه‌ی زندان و اردوگاههای مرگ کردند.

هم‌جنس‌گرايی و سوسياليستم

تقريباً بلافاصله پس از پيروزی انقلاب بلشويکی، رابطه‌ی هم جنس خواهانه و داوطبانه ميان افراد بالای سن ۱۴ سال قانونی اعلام شد. در سال ۱۹۲۲، قانون تازه‌ی جزا در شوروی همه‌ی محدوديت‌های قانونی را از روی همه‌ی فعاليت‌های جنسی برداشت. جرايم جنسی تنها اين گونه تعريف شد، «نقض [حق] زندگی، سلامت، آزادی، و حيثيت» افراد، بدون آنکه اشاره ای به نوع خاصی از عمل جنسی شده باشد.

همجنس‌گرايی در عصر روشنگری

از قرن چهاردهم تا قرن نوزدهم، با آنکه طبق قانون مجازات سادومی (لواط) مرگ بود اما به ندرت اين مجازات اِعمال می شد. در قرن هجدهم، متفکران عصر روشنگری خواهان آن شدند که دولت از مداخله در زندگی خصوصي ِ مردم خودداری کند و در ادامه‌ی همين روش، در سال ۱۷۹۱، سه سال پس از پيروزي ِ انقلاب کبير فرانسه، مجلس نمايندگان اين کشور سادومی را از فهرست جرايم حذف کرد.

هم‌جنس‌گرایی و تجدد

بطلان این ادعا را که می گوید هم‌جنس‌گرایی با «فطرت بشر» مباینت دارد، به سادگی می توان با رجوع به تاریخ نشان داد که طی آن در جوامع انسانی تنوع گسترده ای از‌گرایش‌ها و خواهش‌های جنسی نسبت به هم جنس مثال زدنی است. در قطب کاملاً مخالف با هوموفوبیای مسیحی و پسامسیحی در عصر مدرن، می توان‌گرایش‌ها و رفتار یونانیان باستان به ویژه در شهر آتن را نمونه آورد. در آنجا، رابطه‌ی جنسی میان مردان نه تنها پذیرفته بود بلکه ستایش هم می شد.