آن دو تا مطلب مرتبط را هم به این مقاله لینک کنید تا بهتر بتوان قضاوت کرد.به نظر می رسد آقای گوران دارد با یک جریان مسلط تسویه حساب می کند نه با آدم ها . حال آنکه عملکرد آدم ها از جمله همان 22 تا ارزیاب باید نقد شود . چه طور می شود یک نفر هم ارزیاب باشد و هم کتابش تو داوری( آقای بیروتی و حسن زاده ) یعنی آنها به کتاب خودشان رای منفی داده اند؟

در سالیان نه چندان دور که به نتیجه ی جایزه ی شعر " کارنامه " معترض بودم،گلایه ام را نزد مرحوم حقوقی - از اعضای هیات داوران جایزه - و فی الواقع مهم ترین و صاحب صلاحیت ترین ِ آن گروه بردم. ایشان بی پرده گفت والله خانم احمدی من که مریض احوالم. لحظه ی آخر برگه ای را آوردند دم خانه گفتند شما فقط زیرش را امضا کنید ... بعدها کاشف به عمل آمد که باقی داوران هم صرفا عروسک گردان خیمه شب بازی سپانلو بوده اند و چنین است حکایت این جایزه ها و داوری های حضرات ... و این اهمال ها،تعمدی یا غیر تعمدی،نه چیزی از قدر ِ تو می کاهد و نه اثر تو"

دوست عزیز
چرا این همه تلاش می کنی که ثابت کنی حق با توست؟ هر کسی نامه ی اعتراضی تو را بخواند ، بدون این که بداند داوران کی هستند یا نیستند، اگر فقط به کلماتی که تو به کار برده ای توجه کند، متوجه می شود که داری چرت و پرت هایی می گویی که فقط و فقط خودت را توجیه کنی.
کدام نویسنده ای است که مثل تو جایزه دهندگان را همراه کنندگان سانسور به حساب بیاورد و چندین بار هم این جمله را به شکل های مختلف بنویسد و بعد اعتراضش این باشد که چرا چنین داورانی -که بنا به حرف های خود تو یک کرون دانمارک هم نمی ارزند- اسم تو را از لیست رمان ها حذف کرده اند.

قسمتی از آن نامه شما را عیناً این جا نقل می کنم:
«نفس تنگی... یکی از چهار کتاب نامزد جایزه مهرگان بوده و... حالا می‌بینم که در میان فهرست اولیه 106 رمان منتشر شده در سال‌های ۸۷ و ۸۸ که ارزیابان بنیاد گلشیری تدارک دیده‌اند و ارزیابی کرده‌اند اثری از "نفس‌تنگی" نیست. از آن‌جا که عضو دارودسته‌ی نویسند‌گان دولتی و شبه‌دولتی و غیره نیستم و با دسته‌ها و رسته‌های ادبی مرسوم نیز سر و کاری ندارم، بدیهی است که خودم را نویسنده به این معنا نمی‌دانم و اتفاقاً از اینکه کتابم در میان این فهرست قرار نگرفته، چنان شادمانم که نمی‌خواستم این سکوت را بشکنم چنان‌که وقتی فهرست نامزدهای جوایز نویسنده‌گان مطبوعات و روزی‌روزگاری و... منتشر شد و اثری از "نفس‌تنگی" نبود در سکوت به این شادمانی وفادار ماندم.»
آقای حیدری گوران با بقیه توجیهات پر از تناقض شما کاری ندارم به استناد همین چند خط مگر غیر از این است که شما از این که کتابتان یکی از چهار کتاب منتخب جایزه مهرگان بوده مفتخر و خوشحال هستید و از این که در جوایز دیگر انتخاب نشده، در حالی که ده نقد در باره آن نوشته شده (و تعدادی از آن ها در همین مطبوعاتی که به نظر شما سخنگو و مروج باندها و دار و دسته ها هستند منتشر شده) آن قدر خشمگین هستید که کودکانه و از سر لجاجت ابراز شادمانی بکنید. تظاهر به بی اهمیتی این جایزه ها می کنید (البته غیر از مهرگان که کتاب شما را انتخاب کرده است!) و سعی می کنید صغرا کبراهای بچه گانه تان را با ژستی دانشمندانه ارائه بدهید و خودتان را هم نویسنده ای مبارز و قربانی معرفی کنید. بابا این صداقتت منو کشته! چقدر مظلوم و بی ریایی پسر تو! بالاخره نگفتی وقتی نویسنده ها اجازه می دهند که کتابشون سانسور بشه و چاپ بشه تکلیف ما چیه؟ گور بابای بقیه جایزه ها فعلا حال کن با همان جایزه مهرگان، بیکاری ها!

حیدری گوران که تکلیفش معلوم شده. خانم احمدی، فکر نمی کنی داری هم خودت را افشا می کنی و هم شعور خوانندگان را دست کم می گیری که با یک گفتگوی خصوصی می خواهی درباره همه جوایز و همه داوریها نتیجه گیری کنی. فکر نمی کنی حیثیت زنده یاد حقوقی را هم به بازی گرفته ای که تن به چنین عمل نادرستی داده؟ کمی قبل از اینکه با پیدا کردن کوچکترین فرصتی خود را به میانه بیندازید و کینه های قبلی را صاف کنید بد نیست تامل کنید. ناسلامتی شاعرید و به خیال خود منتقد و روشنفکر. شرم نمی کنید واقعا از این همه ساده انگاری. فکر نمی کنید به حساب این می گذارند که برنده نشدنتان در آن جایزه سبب شده دوره بیفتید و داوران را مواخذه کنید، و حالا هم دارید کینه های سابق را صاف می کنید. به این کارها چکار دارید. بنشینید شعرتان را بگویید و سعی کنید شعرهای بهتری بگویید تا نامی از شما باقی بماند . و الا که این حرفها همه می گذرد. عرص خود مبرید، زحمت ما هم مدارید

آن خواننده در کامنت اول، همین خود مگر شاهدی نمی شود بر سلامت ارزیابی؟ حرفتان زمانی درست از آب در می امد که کتابهای اینها نامزد هم می شد.

هم پگاه اجمدی . هم فرهاد گوران نویسنده هایی متوهم و ورشکسته هستند که می خواهند با این کارها جبران شکست نموده و برای آثار ضعیف شان شهرتی کاذب کسب نمایند ، خانم پگاه احمدی همه شاهد هستیم که 10 سال پیش برای رسیدن به شهرت تا سکه ی عبدالرضایی در بازار خریدار داشت خودش و شعرش را به پای علی عبدالرضایی مصرف کرد و بعد از چند سال وقتی دید چیزی از علی عبدالرضایی به او نمی ماسد در یک چرخش 180 درجه ای شروع به پاک کردن گذشته اش نمود ولی هنوز نقد ها و تعریف های بی جهت و خالی از دیدگاه علمی پگاه احمدی بر آثار علی عبدالرضایی باقی مانده ، خانم احمدی باور کنید شما و آثارتان در اندازه ای نبوده که کارنامه به آنها تعلق گیرد همینطور آقای گوران هم در اندازه ای نبوده که جایزه ی گلشیری به او تعلق گیرد ، باشد که در اثار بعدی هر دوی شما نقاط ضعف نوشتاری تان بهبود یابد و بتوانید اثری ارائه دهید که ضعف تالیف نداشته باشد و مورد توجه همگان قرارگیرد ، با آرزوی موفقیت

تند نوشتی گوران. بساط شون رو به هم زدی. حالا دارن بهت حمله می کنند. هر تکی بالاخره پاتکی داره. این آدما رو می شناسم تحمل ندارن. بذار به کارشون مشغول باشن. آنکه غربال به دست داره می اد.

آقاي گوران شما تنها نيستيد. من در پانويس نظرهاي خانم پارسي پور مرتبط با كتاب نگران نباش خانم محب علي همين گلايه را كرده بودم. اين پديده را هرچه مي خواهيد بناميد، مافياي ادبي، باندبازي، گروه بازي و ...اما از اين واقعيت نمي توانيد شانه خالي كنيد كه ادبيات داستاني ما رو به قهقرا مي رود پيش از آن كه به اوج رسيده باشد. كودكان 25 ساله اي كه سرويراستاران انتشاراتي هاي بزرگ هستند و چشم انداز محدود كودكانه شان را بيرق ادبيات مدرن ايراني كرده اند به لحاظ سني و آماري قادر به خوشه چيني از ادبيات جهان و ايران نيستند تا بدانند داستان تنها اراجيفي كه دركلاس هاي داستان نويسي تدريس مي شود نيست.

آقای پویا رفوئی که از داوران چند سال پیش بنید و از ارزیابان امسال آن بوده در روزنامه شرق مطلبی نوشته با عنون "خلاص شدن" از شر داوری. ( 10 . 9. 89) اوج این ریاکاری انتقادی داوران ادبی را در این مطلب به ظاهر فیلسوفانه می توان یافت.ایشان طبق معمول این روزها ابتدا نقل قولی از ژیل دلوز آورده اند تا مخاطب را بنا به سنت حسنه نقد پر طنطنه این سال ها مرعوب کنند که چیزهایی می داند که مخاطب بی سواد مطلب او نمی داند. و بعد پس از چند نقل قول دیگر از آگامبن ( فیلسوف دیگری که این روزها مد شده و حتما برای اثبات و اعتبار دادن به مطالب روزنامه ای آوردن نام او واجب است ) به نتایج جالبی رسیده است که ظاهرا اگر اندکی صداقت داشته یاشد باید از شر داوری خلاص شود اما نکته اینجاست که ایشان همچنان داور می ماند و این مطلب هم فقط برای گرفتن حق التحریر نوشته شده است. می بینید اوضاع از چه قرار است ؟ وقتی منتقد فیلسوف مان این است دیگر تکلیف نافیلسوفان روشن است