محرومیت مادام العمرکادر فنی وزنه برداری؟

فرنگیس محبی

ناکامی تیم ملی وزنه‌برداری ایران در مسابقات جهانی که ماه گذشته در کره‌ی جنوبی برگزار شد، و هم‌چنین مسائل حاشیه‌ای از قبیل دوپینگ سه وزنه‌بردار ایران، به‌خصوص نامشخص‌بودن دلیل کناره‌گیری سعیدعلی حسینی، قهرمان سنگین‌‌وزن جوان و نوجوانان آسیا و شانس اصلی مدال طلای ایران، فدراسیون وزنه‌برداری (به ریاست بهرام افشارزاده) را برآن داشت که در نشست کمیته‌ی فنی فدراسیون از کادر فنی تیم ملی بزرگسالان دعوت کند و علل این ناکامی‌ها را جویا شود.

گفته می‌شود که با درنظرگرفتن روابط نزدیک حسین رضازاده با مقامات عالیه‌ی نظام جمهوری اسلامی انتظار می‌رود که فدراسیون وزنه‌برداری از تصمیم خود کوتاه آید و مراتب دیگری را در نظر گیرد. از آن‌جا که فدراسیون وزنه‌برداری هم به‌علت حضور سه وزنه‌بردار دوپینگی در خطر تعلیق از سوی فدراسیون جهانی قرار دارد، در گفت‌وگویی با شاهین نصیری‌نیا، قهرمان پیشین جهان، موضوع دوپینگ در وزنه‌برداری جهان و هم‌چنین تصمیم اولیه‌ی کمیته‌ی فنی فدراسیون وزنه‌برداری در محرومیت مادام‌العمر کادر فنی را در میان گذاشتم.

در همه جای دنیا وقتی یک کادر فنی نمیتواند نتیجه بگیرد، خودشان استعفا میدهند. منتهی در ایران، در فدراسیون ما همه چیز برعکس است. ما میبینیم که بدترین نتایج را در طول سه سال اخیر گرفته ایم. منتهی هیچ سوالی از این آقایان نشده که شما در طول این سه سالی که فدراسیون دستتان بوده یا در خود کادر فنی، چه عمل مثبتی انجام شده است؟

شاهین نصیری‌نیا، قهرمان پیشین جهان

جز این که ما سه تا دوپینگی داریم و فدراسیون وزنه برداری دارد به حالت تعلیق درمیآید؟ و تمامی استعدادهای کشورمان که از سه چهارسال گذشته که میدانیم با چه تلاشهایی دارند کار میکنند، تمام آینده ی اینها هم دارد از بین میرود؟

از نتایج ضعیفِ تیم بزرگ‌سالان در کره‌ی جنوبی که بگذریم، گفته می‌شود این محرومیت بر طبق قوانین بین‌المللی است. منظور چه قوانینی است؟ آیا منظور دوپینگی‌بودن ورزش‌کاران است که پس از دوبار محرومیت مادام‌العمر محروم می‌شوند و در ایران هم تا حالا دو ورزش‌کار به‌طور حتمی دوپینگی اعلام شده‌اند؟ .

اجازه دهید ابتدا پیشینه‌ای از اعضا و کادر فنی‌ای که الان دارند کار می‌کنند به شما بگویم. من به‌عنوان کسی که کاپیتان تیم ملی بوده و از نزدیک شاهد تمام مسائل بوده است، باید بگویم که متاسفانه در اواخر کار علی مرادی مسائلی در فدراسیون وزنه‌برداری شکل گرفت.

متأسفانه کسانی در وزنه‌برداری بودند که به دست خود ما رشد کرده‌اند، آن‌ها شاید در عمرشان یک سالن صدمتری را هم نچرخانده بودند و یا هیچ شاگردی نداشتند. متاسفانه این‌ها، در فدراسیونِ آن‌موقع، به‌عنوان مربی بر سر کار آمدند و نه‌تنها مربی، که پست‌های کلیدی داشتند و به‌خاطر این‌که به هدف‌شان برسند و بتوانند همه‌ی کارهای فدراسیون را دست خودشان بگیرند، باندی را تشکیل دادند و مانند یک غده‌ی سرطانی به جان وزنه‌برداری ایران افتادند.

این‌ها کسانی هستند که همیشه به‌عنوان نفر دوم بودند. یعنی هیچ‌وقت به‌عنوان نفر اول نخواستند بیایند در کارها شرکت کنند تا هیچ مسوولیتی متوجه‌شان نباشد. این‌ها همیشه خط اصلی را به نفرات اصلی‌ می‌دهند و پشت آن‌ها پنهان می‌شوند.

این‌ها متاسفانه همان کسانی هستند که سه سال قبل با وطن‌فروشی، مقدمات اعلام‌شدن دوپینگ همان ۹ نفری را فراهم کردند که همه در جریان‌اش هستند. آن‌ها می‌خواستند با بیرون‌کردن آقای مرادی، رییس فدراسیون وقت، که سد راه‌شان بود به هدف خودشان برسند. در عین حال برای‌شان هیچ فرقی نمی‌کرد که یک‌نفر یا ۹ نفر از جوانان مملکت محروم شوند یا ضرر ببینند. آن‌ها فقط به فکر هدف خودشان بودند.

منظورتان چه کسانی است؟

مطمئناً همه ی مردم میتوانند آنها را تشخیص دهند. توی این راه هم که دیدید، کسی که میتوانستند به او تکیه بدهند، هیچگاه در آن طیف دوپینگ شرکت نکرد و از بقیه جدا شد. همین آقایان سه سال است که به اهدافشان رسیده اند. سوال من این است، در این سه سال که وزنه برداری دست شما بوده چه کار کردید؟ آیا قهرمانی را رو کرده اید؟ غیر از این است که آن سرمایه ای را هم که داشتیم از دست داده ایم، که البته سه دوپینگی هم روی دست ما گذاشته اید؟!

شاید الان همه حسین رضازاده را سرزنش کنند. ولی به نظر من تنها حسین رضازاده نمیتوانست مقصر اصلی باشد. کسانی که الان پشت او هستند... اگر کسی آمد و گفت شما آقای بهمن زارع، شما که همه کاره ی تیم ملی بوده اید! همه میدانند که آقای حسین رضازاده اطلاعات فنی ندارد و نمیتواند یکنفر را حتی تمرین دهد. این آقا داشته تمرین میداده. حالا بگذریم از مسائلی که به هرحال برای فوق سنگین هایمان بوجود آمده است در این چند سال و همه میدانند سر چه مسایلی هست.

ولی آیا یکنفر آمده سوال کند که این کادر فنی که هیچ کدام هیچ اطلاعی از وزنه برداری ندارند و هیچ کجای این وزنه برداری جا نداشته اند، الان برای چه سه سال در وزنه برداری قرار گرفته اند؟ سال اول که ما هیچ نتیجه ای نگرفتیم و آمدیم با گنده نمایی فقط اعلام کردیم که ما سوم شدیم و چهار روز بعد یکنفر دوپینگ اش درآمد و عنوانمان را از دست دادیم. در مسابقه های دیگر هم همین طور. من میخواستم خلاصه مطلب را بگویم که هنوز این گروهها هستند در وزنه برداری ما و تا زمانی که اینها حمایت میشوند، ما هرگز نمیتوانیم نتیجه ی خوبی بگیریم.

ولی الان مثل این که مسأله خیلی بالاتر از این چیزها است. اگر کلیه اعضای کادر فنی را محروم کنند، در واقع گفته میشود که شاید مربیان در دوپینگی بودن ورزشکاران دست داشته اند. داشته اند و تصمیم کمیته ی فنی وزنه برداری با ریاست آقای افشارزاده هم مینی بر همین بوده است، با توجه به اینکه آقای رضازاده در رأس کادر فنی به عنوان سرمربی و مدیر تیمهای ملی بودند. شما چه نظری دارید؟

ببنید به نکته ای اشاره میکنم. قبل از مسابقات المپیک سیدنی من سرما خورده بودم، نشانه ی بارزش من آمدم شربت سینه بخورم، آقای ایوانف یک لحظه من را دید و چنان دادی سر من کشید که... ببینید همه چیز تحت کنترل مربی و کادر فنی است. مسئولیت تمام مسائل ورزشکار در اردوی تیم ملی با مربی است. مربی حتی غذایی که ورزشکار میخورد، حتی دارویی که میخورد یا همهی مکملهایی که مصرف میکند، همه زیر نظر مربیان است و غیر از این نمیتواند باشد.

آقای نصیری‌نیا! کلا مساله‌ی دوپینگ در این ورزش مساله‌ی عجیبی نیست. در حالی که گفته می‌شود بعضی از کشورها با استفاده از تکنولوژی‌های خاص می‌توانند حتی نتایج دوپینگی را که مثبت است منفی نشان دهند، این خودش نمی‌تواند برای وزنه‌برداران ایران عاملی تحریک‌کننده باشد که از مواد نیروزا استفاده کنند تا بتوانند با چنین ورزش‌کارانی در میدان‌های بین‌المللی رقابت کنند؟ مثلاً نمونه‌اش چین است که در وزنه‌برداری بسیار پیش‌رفت داشته است و از سوی دیگر هم ورزش قهرمانی چین بدون ماجرا و حاشیه نیست!

اولاً اسم وزنه‌برداری همیشه بد در رفته است. ما در رشته‌های مختلف همیشه دوپینگ داشته‌ایم. اما در وزنه‌برداری با علمی که شما به آن اشاره می‌کنید، مکمل‌های دارویی‌ای آمده است که به کمک خود بدن احتیاجات یک ورزش‌کار را برآورده می‌کند تا بتوانند تمرینات سنگین را دوام بیاورند.

ولی امروزه متأسفانه در وزنه‌برداری کشور ما کنترلی وجود ندارد. شایعاتی هست مبنی بر این‌که در زمان ایوانف فلان داورها داده می‌شد یا بعد در یک موقع خاص می‌آمدند دارویی می‌زدند. همه‌ی این‌ها اصلا شایعه است. چون به هرحال ما چند سال آزمایش دوپینگ دادیم. همه همیشه سالم بودند.

همین نسل طلایی وزنه‌برداری ایران همیشه بدون حاشیه و بدون دوپینگ کار می‌کرده است. ولی الان اصل قضیه این است که اگر کنترلی وجود نداشته باشد هر ورزشکاری برای این که کم نیاورد و برای این که شاید دیگر توان‌اش نمی‌رسد تمرینات سنگین را انجام دهد، به سمت چنین چیزهایی می‌رود. وقتی در اردوی تیم ملی نظم نباشد، وقتی انضباط کاری وجود نداشته باشد، هرکی-به-هرکی می‌شود و هر کسی کار خودش را انجام می‌دهد.

در گفت‌وگوهایی که با چند نفر از قهرمانان پیشین داشتم، معتقدند بودند که اصلاً ممکن نیست بدون استفاده از مواد نیروزا چنین وزنه‌های سنگینی که این روزها رایج است را بلند کرد. بر کسی هم پنهان نیست که برخی رسانه ها گفته‌اند علت بازنشستگی آقای رضازداده، که آسیب‌دیدگی و بیماری اعلام شده بود، استفاده از دوپینگ بوده است!

این یک بحث جداگانه می‌طلبد که بحث‌اش هم اتفاقاً طولانی است. ولی من می‌خواهم این را بگویم که یک آدم عادی در طول روز احتیاج به مقدار معینی کالری دارد تا بتواند مسائل روزمره‌اش را انجام دهد. وزنه‌برداری که در طول روز پنجاه یا شصت تُن وزنه را جابه‌جا می‌کند، تا چه حد می‌تواند با استفاده از مواد خوراکی طبیعی همه‌ی این نیازها را برآورده کند؟ چه‌قدر کالری باید استفاده کند تا این تمرینات را انجام دهد؟

حسین رضازاده و رهبرجمهوری اسلامی ایران

به هرحال من میگویم داروهایی به شکل مکملهای غذایی، پروتئینها، ویتامینها یا چیزهای مختلفی که امروز در بازار هست، اینها این طوری برای بدنشان تأمین میکنند. ولی خب مسائل دیگری هم وجود دارد که غیرقابل انکار است و هیچ کسی نمیتواند کتمان کند. من هم این را قبول دارم. شما ببینید، وزنه بردار چینی که میآید قهرمان المپیک یا قهرمان جهان میشود، اینها سالم نیستند، هیچ کس سالم نیست.

از این مسأله که بگذریم، عدم قهرمانی آقای سعید علی‌حسینی در مسابقاتی که اخیرا در کره‌ی جنوبی انجام شد، خیلی شایعه‌ساز بود و تعجب بسیاری را برانگیخت و گزارش‌های زیادی هم آمد که آقای رضازاده مایل نبودند که رکوردهای‌شان را آقای علی حسینی بشکند. نظر شما در این مورد چیست؟

به هرحال چیزی است که مشخص است، من نمی‌توانم چیز خاصی بگویم. ولی توصیه‌ی من این است؛ اگر من رکورددار جهان بودم، دلم میخواست یک ایرانی این رکورد را بزند که حداقل افتخار می‌کردم که یک ایرانی رکورد من را شکسته است.

پس به نظر شما در واقع این گزارش‌هایی که در این مورد آمده است صحیح‌اند؟

مشخص است. همه چیز مشخص است. خودتان می‌دانید مسائلی هست که مانع کار ایشان شده است. من سعید علی‌حسینی و پدرشان را می‌شناسم. پدر ایشان اصلا می‌ترسیدند که ایشان در اردوی تیم ملی حضور داشته باشد و خب این خیلی چیزها را نشان می‌دهد.

من می‌خواهم این را بگویم؛ مردم ما آگاهند. در ایران ما نمی‌توانیم قهرمان سنگین‌وزن داشته باشیم. حتی اگر رکوردش دویست‌ و سی کیلو یک‌ضرب باشد یا دویست و هفتاد کیلو دوضرب. این را دیگر همه می‌دانند. سعید حسینی قبل از مسابقات جهانی دویست و پانزده کیلو یک‌ضرب و دویست و هفتاد کیلو دوضرب زده است. ولی ما می‌بینیم که ۱۵ـ ۱۰ روز قبل از مسابقه این را تکذیب می‌کنند.

با این مسائلی که پیش آمده، اینطوربنظرنمیاد که آقای رضازاده باید ریاست فدراسیون وزنه برداری را فراموش کنند وهمینطور امکانش هم هست که مادام العمرمحروم شوند. حالا البته باید دید که تا ۳۰ آذر چه اتفاقی میافتد. الان به نظر شما وزنه برداری ایران در خطر محرومیت دوباره است که فدراسیون دست به چنین اقدامی زده است؟

صددرصد چنین است و امیدوارم که تمام تلاش‌شان را بکنند تا این اتفاق نیافتد. ما در ایران وزنه‌بردارهای بسیار بزرگی داریم که دارند تلاش بسیار زیادی می‌کنند. ولی متاسفانه با شرایطی که وجود دارد هیچ‌وقت نتوانستند و نمی‌توانند خودشان را، استعدادهای‌شان را رو کنند.

ولی من فکر می‌کنم فدراسیون وزنه‌برداری باید هرچه سریع‌تر رییس فدراسیون‌اش را بشناسد، کادر فدراسیون‌اش را بشناسد. ما الان بزرگانی مثل محمدحسین برخواه را داریم که قهرمان جهان است، به هرحال هم از لحاظ تحصیلی و هم از لحاظ قهرمانی در مقام بالایی قرار دارد یا آقای کورش باقری و یا آقای سعید آذری.

این‌ها کسانی هستند که می‌توانند در فدراسیون کار کنند. نه این‌که کنار گذاشته شوند و نتوانند در هیچ کاری شرکت کنند. عملاً تمام ما را، تمام قهرمانانی که خیلی هم از قهرمانی‌مان نگذشته است و با علم روز جهان آشنا هستیم، را به‌گونه‌ای متفرق کردند و اجازه ندادند به فدراسیون راه پیدا کنیم.

متاسفانه آقای افشارزاده در این چهارسال گذشته هیچ کاری برای فدراسیون انجام ندادند. شاید تمام تقصیرها به گردن این و آن انداخته می‌شود، ولی در فدراسیون چه کاری عملاً انجام شد؟

به‌جز تبلیغات، بزرگ‌نمایی و خفه‌کردن این‌ و آن با پول؟ و به هرحال همه می‌دانند که ایشان از فدراسیون وزنه‌برداری برای سکوی پرش‌اش به دبیرکلی کمیته‌ی المپیک استفاده کرد و عملا هیچ‌کاری در این چندساله انجام نشد. من واقعاً می‌توانم به شما بگویم که ما به ۲۰ـ ۱۵ سال پیش پس‌رفت کردیم.