جهشی که چشم‌گیر بود

تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران در مسابقات جهانی فوتبال زیر ۱۷ سال نیجریه، موفق شد برای اولین بار با شکست تیم قدرت‌مند هلند، به جمع ۱۶ تیم برتر جام جهانی بپیوندد.

برای بررسی این بازی و به طور کلی، فوتسال بانوان ایران که از سال پیش تا کنون، پیشرفت چشم‏گیری داشته، روز گذشته پس از پایان مسابقه با اردن، با المیراثمینی ‏پور، سرپرست فوتسال بانوان، در شهر هوشه‏مینه، گفت‏وگو کرده‏ام و علت شکست در برابر اردن را پس از دو پیروزی در برابر ازبکستان و ژاپن سؤال کردم:

در هرحال، بازی همیشه برد و باخت دارد. تیم اردن تیم بسیار خوبی است و همیشه در مسابقات غرب آسیا یکی از رقبای اصلی تیم ملی ما بوده است.

ما شناخت کافی از این تیم داشتیم. مربی‏های‏ ما روی فیلم بازی‏ها کار کرده بودند و همین‏جا هم بازی‏های آن‏ها را دیدیم. اما متاسفانه این اتفاق پیش آمد.

بچه‏های ما خوب بودند. هرچند مربی از بازی ‏آن‏ها خیلی راضی نبود، ولی مقداری هم بدشانسی آوردیم. یعنی تا ۱۰ دقیقه‏ی آخر بازی هرچه حمله کردیم، به تیر دروازه خورد.

البته نمی‏توانیم بازی تیم اردن را زیر سؤال ببریم. این تیم بسیار خوب و حرفه‏ای عمل کرد و توانست مسابقه را با پیروزی به پایان ببرد.

ما هم به بچه‏ها گفته‏ایم که هیچ چیزی تمام نشده؛ درست است که خیلی دلمان می‏خواست به فینال می‏رفتیم، ولی قسمت این‏طوری بوده که به مسابقه‏ی رده‏بندی برویم و انشالله بتوانیم مقام سومی مسابقه‏ها را به‏دست آوریم.

دو موقعیت پنالتی را فاطمه‏ اعتدادی و فرشته کریمی از دست دادند. فکر می‏کنید به خاطر از دست دادن کنترل بر اعصابشان در زمان زدن پنالتی بود یا این که دروازه‏بان اردن خوب عمل کرد؟

فکر می‏کنم بچه‏ها کنترل روی اعصاب‏شان نداشتند. ما کلاً در برابر تیم‏هایی که از غرب آسیا هستند، تیم‏های عربی، هنوز مقداری مشکل داریم. چون بچه‏ها خیلی راحت در برابر ازبکستان و ژاپن بازی کردند و اصلاً مانند امروز (پنجشنبه ۱۴ آبان) نبودند. امروز بچه‏های ما خودشان نبودند.

اما به هرحال، نتیجه‏ای که این دوره به دست آورده‏اید، بهتر از دوره‏ی قبل است.

صد درصد؛ برای این که ما همین الآن جزو چهار تیم اول هستیم. ضمن این که ژاپن را هم که قهرمان آسیا بود شکست دادیم.

کلاً فوتسال ما رشد چشم‏گیری داشته است. مربی اوکرایینی جدید تیم، زمان کافی نداشت. هشت ماه است که با این بچه‏ها در اردو هستیم، ولی اگر زمان بیشتر و برنامه‏ریزی دقیق‏تری روی تیم‏های فوتسال داشته باشیم، قطعاّ هرسال نتایج بهتری خواهیم گرفت.

نسبت به همین پیشرفتی که فوتسال بانوان ایران داشته و شما نیز به آن اشاره کردید، انتظار قهرمانی از این تیم می‏رفت. خودتان هم چنین انتظاری داشتید؟

باید کمی واقع‏بین باشیم؛ ما نمی‏توانیم سطح ورزش بانوان خودمان را با ژاپن و یا تایلند که حرفه‏ای روی این قضیه کار می‏کنند، مقایسه کنیم. ما ایرانی‏ها متأسفانه کمی احساساتی هستیم. مثلاً اگر ژاپن و تایلند را می‏زنیم، توقع داریم همیشه این روال باشد.

در صورتی که شرایط ما با آنان کاملاً متفاوت است. آن‏ها دارند حرفه‏ای کار می‏کنند. ما هم به امید خدا، با کمک خانم دکتر شجاعی، آقای کفاشیان و سازمان تربیت بدنی که نگاه ویژه‏ای به ورزش بانوان دارند، می‏توانیم در آینده حرف‏های زیادی برای گفتن داشته باشیم.

ولی به نظر من، کمی رؤیایی است که بگوییم: چون آن‏ها را بردیم، باید قهرمان می‏شدیم. به هرحال همه‏ی این تیم‏ها سال‏ها است دارند زحمت می‏کشند، ولی ما تازه استارتش را زده‏ایم.

امسال آقایانی که در سالن بودند، همه تأیید می‏کردند که بازی تیم نسبت به همان دو سال پیش ماکائو پیشرفت کرده ‏است. اکثر کسانی که بازی دو سال پیش را نیز دیده بودند، می‏گفتند که فوتسال شما خیلی تغییر کرده است.


اگر ما آهسته و پیوسته جلو برویم، خیلی بهتر است از این که یک‏باره جهشی حرکت کنیم و مثلاً چون ژاپن را برده‏ایم، انتظار داشته باشیم که مقام قهرمانی را هم می‏آوردیم.

خانم ‏ثمینی پور، این سؤال همیشه پیش می‏آید که بازی با پوشش کامل، تا چه حد جلوی سرعت و انعطاف بازی‏کنان را می‏گیرد و تا چه حد در نتایج تأثیر دارد؟

می‏توانم به جرأت بگویم که برای بانوان ما هیچ تأثیری ندارد. چون الآن مدت‏ها است با همین پوشش داریم بازی می‏کنیم. ممکن است در رشته‏هایی وزن خیلی مهم است، یک کیلو وزن اضافه هم خیلی تأثیرگذار باشد، ولی برای ما حجاب اصلاً مانعی برای بازی کردن نبوده است.

الآن یک سال است که حتی در لیگ برتر فوتسال، با این تماشاچی ندارد، بچه‏ها با پوشش بازی کرده‏اند.
یعنی نمی‏توانیم بگوییم چون پوشش داشته‏اند، سخت بازی کرده‏اند. کما این که چند تن از بازیکنان اردن نیز مانند ما پوشش کامل دارند.

برای خانم‏های فوتبال و فوتسال هیچ وقت پوشش مانعی نبوده که سرعتشان را بگیرد یا این که سنگین‏تر کار می‏کنند. اصلاً این‏طوری نبوده است.

لباس‏های ما کاملاً مانند لباس آقایان است. از همان تولیدی‏ای که آقایان لباس‏های‏شان را می‏گیرند تهیه می‏شوند. لباس بانوان فقط ممکن است اندازه‏هایش کمی ‏کوچک‏تر باشد.

لباس ما روپوش بلندی نیست که تا روی زانو بیاید، همان بلوز و شلوارکی است که آقایان می‏پوشند. ما فقط یک مقنعه و پیشانی‏بند اضافه داریم که آن هم اصلاً مانعی ندارد و وزن آن هم خیلی سبک است.

زیر شلوارک نیز یک شلوار یا جوراب بلند می‏پوشید.

یک استرچ است، بلند نیست. دو سه هفته پیش از سفرمان، تیم اوکراین را دعوت کرده بودیم. برایشان لباسی مانند لباس‏های خودمان تهیه کردیم.

باورتان نمی‏شود که آن‏ها چقدر از این لباس‏ها خوششان آمده بود. یعنی بعد از بازی اگر با آن‏ها صحبت می‏کردید، نمی‏گفتند ما چون این پوشش را داشتیم، سخت‏مان بود. آن لباس‏ها را هم یادگاری به این تیم هدیه دادیم.

من این را به جرأت می‏توانم از سوی تمام بازیکنان بگویم؛ کسانی که این مدت با این لباس بازی کرده‏اند، هیچ‏کدام هیچ اعتراضی به این مسأله نداشته‏اند.

آمنه محمودی، مربی تیم ملی فوتسال بانوان و دستیار لودمیلا پوکوتیلو، سرمربی اوکرایینی این تیم، شکست در برابر اردن را ناشی از بدشانسی و هم‏چنین ضعف تکنیکی بازیکنان می‏داند:

ما کمی بدشانسی آوردیم. موقعیت‏هایی داشتیم، ولی گل نشد. بازی است دیگر. بازی فوتبال همین است، می‏گویند: نزنی، می‏خوری!

ما هم تقریباً این حالت شدیم. یعنی بدشانسی آوردیم و ضربه‏هایمان توی دروازه نرفت. اما روز اردن بود. خوش‏شانسی آورد و دو سه حمله کرد که دو ضربه‏ی آن توی دروازه رفت.

یعنی بازی دست ما بود. همه هم تعجب می‏کردند. اردن تیمی نبود که ما بخواهیم از او بخوریم. در حالی که ژاپن و ازبکستان را زده بودیم، حقمان بود که در فینال باشیم.

فکر می‏کنید حضور بازی‏کنان در این بازی، در مقایسه با بازی در برابر ژاپن که تیم قوی‏تری هم بود، چطور بود؟ به جز دو پنالتی‏ای که از دست دادند، در چه جاهایی ضعیف عمل کردند؟

بچه‏ها در بازی امروز هم خوب کار کردند. کمی بدشانس بودیم. پنالتی همیشه توی دروازه نمی‏رود، ولی اگر بدشانس نبودیم، برنده‏ی این بازی می‌شدیم.

نمی‏گویم فقط بدشانسی بود، ما اشتباه داشتیم. ضربات آخرمان را گل نزدیم و متأسفانه ضربه‏هایی که آن‏ها به ما زدند، گل شد. فقط همین. اما شاید از لحاظ روحی، چون ژاپن قهرمان آسیا بود، بچه‏ها با تمام قدرت بازی می‏کردند.

بچه‏های ما بازی‏های بین‏المللی کم دیده‏اند و استرس چنین بازی‏ای برای آنان زیاد است. وقتی برای اولین بار یک تیم بانوان به نیمه‏ نهایی می‏رسد، خود این به تنهایی کار بزرگی است.

تیم فوتسال بانوان خیلی پیشرفت کرده است. فکر می‏کنید تیم در چه نکاتی ضعیف است و باید قوی‏تر عمل کند؟

بیشترین کاری که ما روی تیم انجام داده‏ایم، قوی کردن بازیکنان از لحاظ جسمانی بوده است. یعنی الآن بچه‏ها از لحاظ بدنی فوق‏العاده آماده‏اند، کم نمی‏آورند.

ولی چون فوتبالیستهای ما و فوتسالیست‏های ما از سنین کم و از پایه شروع نکرده‏اند، از لحاظ تکنیکی ضعیف هستند. وقتی بازیکنی از لحاظ تکنیکی ضعیف است، نمی‏توان خیلی با او تاکتیک کار کرد.

به همین خاطر کار می‏برد. این تکنیک صحیح را ما باید از پایه یاد بگیریم. فوتسال ما باید حتماً پشتوانه داشته باشد.

چون این بچه‏ها، بچه‏هایی هستند که از ۱۴ ـ ۱۵ سالگی خودشان در کوچه یا جای دیگری بازی کرده‏اند و بعد به باشگاه‏ها آمده‏اند. هیچ وقت از لحاظ تکنیکی خیلی قوی نبوده‏اند. در هفت هشت ماهی هم که با آن‏ها کار کردیم، تمرکزمان را روی قوای جسمانی آن‏ها گذاشتیم تا تکنیک بچه ها .

بازی‏های آسیایی داخل سالن ویتنام از هشتم آبان ماه در دو شهر هانوی و هوشه‏مینه‏ی ویتنام شروع شده و تا روز هفدهم آبان ادامه خواهد داشت.