Apr 2009

«گفتند اصلاً اسم هدایت را نیاورید»

۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰، صادق هدایت، نویسنده‌ی برجسته‌ی ایرانی در پاریس خودکشی کرد و مرگ او نیز بر رازآلودی زندگی متفاوت و هنرمندانه‌اش افزود. اما پنجاه و هشت سال پس از مرگِ هدایت، هنوز این نویسنده‌ی برجسته ایرانی، مورد بی‌مهری مسوولان ایران است و انتشار بدون سانسور آثارش در ایران با مشکل روبه‌روست. ‌جهانگیر هدایت، برادرزاده‌ صادق هدایت در گفت و گو با رستگار راستی روایتی دارد که فراتر از ممنوعیت انتشار کتاب‌های صادق هدایت در این سه سال است‌: «در چنین موقعیتی حتی اگر راجع به هدایت مقاله‌ای می‌نویسیم و به مطبوعات می‌دهیم‌، می‌گویند ما نمی‌دانیم به صلاح هست این مقاله را چاپ کنیم یا نه‌؟! چون اگر چاپ کنیم حداقل مورد شماتت وزارت ارشاد قرار می‌گیریم که اصلاً شما چرا راجع به هدایت مطلب می‌نویسید؟»

«مترجم ادبی به نوعی باید نویسنده باشد»

سعید شکیبا: بعد از انتشار مجموعه «رز گریه کرد» به همراه چند داستان کوتاه دیگر از ویلیام ترور،‌ رمان‌نویس ایرلندی که توسط آذر عالی‌پور ترجمه شده بود، کارشناسان ادبیات به «روانی» ترجمه این اثر اذعان کردند. عالی‌پور در گفت و گو با زمانه می‌گوید: «ترجمه‌ی یک اثر ادبی علاقه‌ای درونی و می‌توانم بگویم عشق به ادبیات می‌خواهد. به نظر من یک مترجم ادبی به نوعی خود باید نویسنده باشد. به عبارتی ترجمه‌ی ادبی یک نوع خلق است، در حالی که در ترجمه‌های رسمی و قراردادی خلقی در کار نیست، فقط یک برگردان معمولی است از زبانی به زبان دیگر.»

«‌جای خالی سلوچ‌» به زبان هلندی

به مناسبت انتشار ترجمه هلندی رمان «جای خالی سلوچ» مراسمی از سوی سفیر هلند، آقای رادنیک و همسرش، بانو بئاتریس فان فولن هوفن برگزار شد. در این مراسم علاوه بر محمود دولت‌آبادی و اعضای خانواده‌اش شخصیت‌هایی همچون‌: عزت‌الله فولادوند، داریوش شایگان، ضیاء موحد، جواد مجابی، محمد‌علی سپانلو، علی دهباشی، ترانه مسکوب، بهمن فرمان‌آرا، مدیا کاشیگر، سفیر بلژیک و دو ناشر آثار محمود دولت‌آبادی‌ حضور داشتند. ابتدا مهدی شفقتی از سوی سفیر هلند به حضار خیر مقدم گفت و ضمن برشمردن وجوه فرهنگی ادبیات در میان انسان‌ها‌، آن را پیوندی جهانی نامید.