شوخی

پيكان قراضه آرام آرام ايستاد كنار باجه تلفن . مثل اينكه تمام اعضايش ازكار ايستاد . مسافر غرغركنــان پيـاده شـد وگفت : " يعني بايد اين وقت شب زير اين بارون لعنتي پياده شم "؟ راننده گفت :" ببخشيد يه كار فوري پيش اومده . چاره اي ندارم " مسافر كرايه اش را داد و زير لب چيزي گفت كه نمي تـوانست بشنـود . فقط لبهـاي مســافر تكــان مي خوردند . مسافر كه سوار ماشين بعدي شد ، راننده پياده شد و رفت طرف باجه تلفن ، شماره خانه اشان را كامل نگرفته بود كه ديد زن جواني ، پشت اش منتظر ايستاده . روسري سفيد كوچكي ، انبوهي از موهاي مشكي فرفريش را به هم فشرده بود . فكر كرد نوبتش را به زن بدهد چون امكان داشت مكالمه اش طولاني شود . زن همانطور كه با ولع آدامس مي جويد ، شماره گرفت . مرد از وقيحانه جويدن آدامس زن خوشش آمد . مثل هميشه كه چيزهاي وقيحانه را در تنهايي مي پسنديد. وحـال هيـچ كس جـز آن دو ، آنجا نبود مگر يك ماشين پليس آنطرف ميدان كه احتمالا" از بانك كنار ميدان محافظت مي كرد . زن داشت قراري مي گذاشت ولي هرچه سعي كرد نتوانست بشنود . ولي به خودش قبولاند كه دارد با مردي قرار مي گذارد و فرض كرد چه جائي بهتر از اين ميدان نسبتا" متروكه و دنج . كنار حوض روي نيمكت سيماني . زن گاهي مي چرخيد و به او كه حالا ديگر خيس شده بود ، نگاهي مي انداخت و دوباره پشتش را به او مي كرد . حرفهاي زن كه تمام شد ، مرد رفت و شماره اش را گرفت . همانطور كه شماره مي گرفت فكر كرد زيباترين قسمت صورت زن ، دهانش بوده . زن رفت و سر چهار راه ايستاد . قد كوتاه و تپلي بود . با يك باسن كوچك وبه قاعده كه قوسي در عقب آنرا برجسته تر و قابل توجه مي كرد . نوك قرمز سيگاري كه روشن كرده بود ، از دور پيدا بود . و چه چيز دل چسب تر از سيگار توي اين هواي مرطوب . نيمچه سرد . فكر كرد كاش سيگاري روشن كند و به جاي تلفن زدن به خانه اش برود دنبال زن . احتمالا" او سوار يك ماكسيماي مشكي متاليك خواهد شد . بعد او هم مي پرد . داخل پيكان قراضه اش و دنبال آنها گاز مي دهد . مي روند و مي روند تا در جايي زن از ماشين پياده شود . چون او همانطور كه با قراضه اش گاز مي داده ، در دل دعـا مي كرد كه با راننده ماكسيما به توافق نرسند و پياده شود . اين جاست كه او مي رسد.مي رود پائين در را بـرايش باز مي كند و مي گويد او را تا هر جايي كه خواست مي رساند . زن سوار مي شود . مرد سيگاري به لب مي گيرد . زن در سكوت ، با فندكي كه از كيفش بيرون مي آورد ، سيگار او را روشن مي كند و اين او را وجد مي آورد.زنش هيچگاه سيگار او را روشن نمي كرد.حالا گوشي را برداشته بودو داشت مي گفت : " بفرمائيد "؟ دستمال جلوي دهانش گرفت و با لحني خفه گفت :" از گشت كلانتري هفت با شما صحبت مي كنم " و بعد صحبت از جسد مردي كرد كه در آن حوالي ، كنار پارك فلان ، پيدا كرده اند . توي كيفش تنها شماره تلفن بوده كه آنها گرفته اند . وبعد كه زنش داشت از پشت گوشي پس مي رفت ، با كمال معذرت و عذرخواهي از آنكه نمي دانسته او ، زن آن مرحوم است والا آن وقت شب مزاحم نمي شد ، آدرس آنجا را داد و گوشي را قطع كرد . زن ديگر سر چهار راه نبود . رفت روي صندلي كنار حوض نشست . سيگاري روشن كرد . به ماشين پليس خيره شد . سربازي كه راننده ماشين بود به گلگير جلوي ماشين تكيه داده بود و خميازه مي كشيد . چراغ قرمز سقفي ماشين پليس داشت مي چرخيد و اطراف را روشن و خاموش مي كرد ولي معلوم بود كه خبر و يا خطري وجود ندارد چون هيچ صدايي از ماشين بلند نمي شد . با اين حال هيچ وقت نفهميده بود وقتي چراغ خطر ماشين پليس قرمز و روشن است و مي چرخد ولي صداي آژيرش در نمي آيد ، يعني چه ؟ آيا در اين گونه موارد پليس بدنبال كشف يك جنايت است ؟ يا جنايت كشف شده و پليس ديگر خطري را حس نمي كند و براي همين سر و صدا راه نمي اندازد ؟ و يا جنايتي رخ داده ولي پليس هنوز به نتيجه اي نرسيده است و به همين خاطر چون هنوز جنايت كشف نشده و از طرفي پليس هم سري از كار درنياورده ، سرو صدايي نمي كند ؟ و يا اينكه هر جا پليس هست حتما" جنايتي رخ داده و يا بايد رخ دهد بنابراين اين چراغ لعنتي چرخان ، بايد همينطور بچرخد مثل چرخ آسياب . ديگر سيگارش به ته اش رسيده بود كه ماشيني كنار ماشين پليس نگه داشت . زني سراسيـمه پيـاده شـد و همـراهش دختـري ده دوازده سـاله . خودشان بودند . زن و دخترش . زن جيغ مي زد . بر سر مي كوبيـد و تـلوتـلو مي خــورد . دختــرش سعـي مي كرد او را نـگه دارد ولي آنقدر چاق و پته پهن بود كه دختر نمي توانست.فهميد شوخي بچه گانه او از سر اتفاق دارد به جاهاي باريك كشيده مي شود . خواسته بود وسط مسافركشي شبهايش ، به ياد سالگرد ازدواجشان ، زنش را به اين بهانه از خانه بيرون كشاند و بعد كه او را هراسان به محل كشف جسد فرضي خودش كشاند برود جلو زن را سر سلامتي دهد و سوار ماشينش كند و بروند كبابي قديمي چند سيخ كباب بخورند . حتي تصميم گرفته بود كه فندكش را به زنش بدهد تا سيگارش را برايش روشن كند . اما اين ماشين پليس همه چيز را به هم زده بود . اين بود كه رفت جلو . بايد همه را از اشتباه در مي آورد و مي گفت كه يك سوء تفاهم پيش آمده زنـش روي جـدول سيماني نشسته بود و زار مي زد و دخترش كنار او . يك افسر پليس هم داشت با بي سيم صحبت مي كرد و سرباز راننده هم همچنان خميازه مي كشيد و در آخر يك آدم بود كه دراز به دراز روي زمين كنار جدول افتاده بود و اين آدم خود او بود . درست خود او . با شكمي برآمده و سري كم مو. آمبولانس رسيد . دو نفر با روپوش سفيد از كنار او گذشتند و رفتند كه او را از روي زمين بلند كنند . بلندش كردند و گذاشتند روي يك برانكارد و رويش يك پارچه كشيدند و كردندش توي آمبولانس . افسر پليس رو به يكي از آن دو نفر گفت : " مسافر كش بوده . ماشين هم به سرقت رفته " . دخترش داشت باسن پهن مادر گريانش را توي ماشين پليس هل مي داد . شيون هاي زن . سرهاي ساكنين محله را از پنجره بيرون آورده بود . سيگاري ديگر در آورد . داشت فكر مي كرد و همانطور كه فكر مي كرد مي رفت به سمت ميدان كوچولو . مي خواست روي همان صندلي سيماني رو به روي حوض بنشيند . مي بايست فكر مي كرد كه چه بايد بكند ؟ زن قد كوتاه تپل كه فشار انبوه موهايش گره روسري را تا سرحد باز شدن ، شل كرده بود ، آنجا نشسته بود . مرد وقتي به نزديك نيمكت رسيد زن گفت :" سلام ، چقدر دير كردي "؟ و بعد دستش را دراز كرد . گرماي فندكش بود يا گرمايي كه از بيني اش بيرون مي زد ، هر چه كه بود ، در آن شب نيمچه سرد باراني ، چقدر دلپذير بود و سرشار از زندگي .