معرفی وبلاگ «آب و گِل»

وطن، تابعیت نیست. اقامت هم نیست.
نه با زبان، نه با فرهنگ، نه باقومیت، نه با مذهب و نژاد و نه با سیاست که با دل و با جان، طنین زیبای نامش که از زیباترین نام‌هاست در وجود همه آدمیان ریشه دارد! نامی چنین زیبا هرگز شنیده‌ای؟
وطن!

هم‌سنگ آن فقط یک نام می‌توان سراغ گرفت،
همان‌جا که سارتر برسر دو راهی ماند: «مادر»
ریشه، اصل، آنجا که از آن شکفته‌ایم و به آن تعلق داریم.

می‌توان همچون نیما گفت: «دنیا خانه من است»
می‌توان در هر کجای جهان پهناور خانه‌ای کوچک داشت، اما وطن نه به کوچکی یک خانه، و نه به بزرگی یک جهان است. وطن را کاری با مقدار و اندازه نیست.

وطن سخن از «تعلق» دارد. می‌توان هر کجای زمین ساکن بود، اما تعلق به ‌همان جا داریم که از آن رسته‌ایم!
ریشه‌مان در آن سرزمین است و از زلال آبش نوشیده‌ایم تا خود را شناخته‌ایم.

میهن!
وه! که چه زیبا نامی است.

* * *

در عالم وبگردی کوچه‌هایی‌ست که هر وبگرد عاشق هر روز و گاهی روزی چند بار از این کوچه‌ها می‌گذرد. چرا؟ چرایش را هر که خود می‌داند. شاید در این کوچه‌ها بو ی معشوق می‌آید، شاید نشانی از گم‌شده‌ای دارد، گم‌شده‌ای که همه هر روز در همه پس‌کوچه‌ها به‌دنبال آنیم. عمری همه‌جا این گم‌شده را جسته‌ایم. هر جا بویی از او به مشام رسیده مکث کرده‌ایم، در این کوچه‌ها شاید ساده و بی‌ریا حرف دل می‌شنویم. در این کوچه‌ها هر غریبی آشناست و انگار همه رهروان را سالهاست می‌شناسی. . .
[از وبلاگ: آب و گِل]

معرفی وبلاگ «آب و گِل» را در [اینجا بشنوید]
برنامۀ پیشین وبلاگخوانی را در [اینجا]

وبلاگ «آب و گِل» را در [اینجا بخوانید]